RUEM MAMUAD : VALUE OF RECREATION

Main Article Content

Tachapon Tongterm
Phitak Meedee
Jeeranan Kaewma

Abstract

The purpose of this research paper was to analyze the recreational value of the Ruem Mamuad activity and used a mixed research methodology for analyzing the recreational value of activities in five dimensions: body, mind, emotion, social, and intellect. The collection of data was conducted by using four sources: 1) 30 keys information divided into 5 groups: 1.1) the patients who had been treated with the Ruem Mamuad activity; 1.2) the families of patients who had been treated with the Ruem Mamuad activity; 1.3) the Ruem Mamuad activity teachers and dancers in the Ruem Mamuad activity; 1.4) the musicians of the Ruem Mamuad activity; and           1.5) the people of Thai-Khmer ethnic groups who had attended or visited the Ruem Mamuad activity, 2) the 5 experts in sports science and physical education, 3) a sample of 17 participants in real situations, and 4) the 12 times of participant observation in Ruem Mamuad activities in real-life situations. The results of this research showed that the most recreational value of Ruem Mamuad activity was in the social dimension, followed by the emotional and mental dimensions. Although there is currently no scientific evidence to establish a definitive link and proof of the relationship between the mystical powers of the Thai-Khmer ethnic people and the illnesses of various diseases, at least the Ruem Mamuad activity can help strengthen kinship relations in rural society and enhance the quality of life, especially the psychological aspects of the Thai-Khmer ethnic people in Sisaket province, to be able to lead a normal and happy life.

Article Details

How to Cite
Tongterm, T., Meedee, P., & Kaewma, J. (2023). RUEM MAMUAD : VALUE OF RECREATION. Journal of Social Science and Cultural, 7(5), 181–198. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/263528
Section
Research Articles

References

กีรติ เปาริสาร. (2561). การวิเคราะห์องค์ประกอบและโครงสร้างท่ารำในพิธีกรรมปัญโจลมะม็วดในเขตอีสานใต้. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 5(1), 41-59.

คุณวัฒน์ ดวงมณี และคณะ. (2561). การศึกษาอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชนสี่เผ่าในจังหวัด ศรีสะเกษ. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ชัชชัย โกมารทัต. (2549). กีฬาพื้นเมืองไทยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ: ศึกษา และวิเคราะห์ความเป็นมา วิธีเล่น และคุณค่า. กรุงเทพมหานคร: สถาพรบุ๊คส์.

เชิดศักดิ์ ฉายถวิล. (2550). ดนตรีประกอบการรักษาโรคด้วยพิธีกรรมเรือมมะม๊วตของกลุ่มชาติพันธุ์เขมร กรณีศึกษาพื้นที่จังหวัดศรีสะเกษ. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม.

เชิดศักดิ์ ฉายถวิล. (2555ก). การแพทย์ทางเลือก: รูปแบบการสืบสานและพัฒนาดนตรีบำบัดโรคในพิธีเรือมมะม็วดของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยเขมรในภาคอีสาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญา ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

เชิดศักดิ์ ฉายถวิล. (2555ข). สุขภาวะชุมชนในพิธีกรรมบําบัดโรคกับความมั่นคงทางวัฒนธรรมด้านสุขภาพบนพื้นฐานความหลากหลายทางชาติพันธุ์ในพื้นที่จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารงานวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ สาขามนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(1), 64-86.

ธีราภรณ์ น่ำทอง. (2551). เรือมมะม๊วด: ทางเลือกในการจัดการสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยเขมร. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรมศึกษา. มหาวิทยาลัยมหิดล.

บางกอก มีเดีย แอนด์ บรอดคาสติ้ง. (2563). ชาวสุรินทร์ ทำพิธีโบราณรำแม่มด ไล่โควิด-19. เรียกใช้เมื่อ 16 พฤษภาคม 2565 จาก https://www.pptvhd36.com/news/% E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%A1/140201

พระปลัดวีระชนม์ เขมวีโร และคณะ. (2560). คติความเชื่อที่ปรากฏในพิธีกรรมของชาวจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 5(2), 123-132.

พัฒนา กิติอาษา. (2544). ทรงเจ้าเข้าผีในวัฒนธรรมสุขภาพไทย. ใน รายงานการวิจัย. ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).

พิมวลี ดีสม และสวภา เวชสุรักษ์. (2563). นาฏกรรมในพิธีกรรมปัญโจลมะม็วด จังหวัดสุรินทร์. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 10(1), 41-55.

รุจินาถ อรรถสิษฐ และคณะ. (2565). สถานการณ์การจัดการความรู้ วิจัย ภูมิปัญญาพื้นบ้านด้านสุขภาพ. เรียกใช้เมื่อ 26 มีนาคม 2565 จาก https://www.hiso.or.th/hiso/picture/ reportHealth/pro-8_chapter5_3(2).pdf

วรวิทย์ วราสินธ์ และเสาวภา พรสิริพงษ์. (2555). การเปลี่ยนผ่านบทบาทหน้าที่ดนตรีกันตรึม: จากดนตรีศักดิ์สิทธิ์สู่ดนตรีพาณิชย์. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 31(1), 79-107.

ศิริกมล สายสร้อย. (2551). เขมรในอรัญประเทศ. สระแก้ว: โรงเรียนอรัญประเทศ.

สารภี ขาวดี. (2548). การศึกษาวิเคราะห์พิธีกรรม “การโจลมะม๊วด” : กรณีศึกษาจากชุมชนเขมร หมู่บ้านปรือเกียน ตำบลนอกเมือง อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์. ใน รายงานการวิจัย. คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.

สำนักงานปลัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2562). ข้อมูลทั่วไปจังหวัดศรีสะเกษ. เรียกใช้เมื่อ 16 พฤษภาคม 2565 จาก https://www.opsmoac.go.th/sisaket-dwl-files-431991791853

อลงกรณ์ อิทธิผล. (2560). บทเพลงและเสียงดนตรีในพิธีกรรมรักษาโรคของหมอขวัญที่อำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพนม. ว.มทรส. (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 2(2), 202-213.

อาหมัดอัลซารีย์ มูเก็ม. (2559). ประเพณี พิธีกรรม ความเชื่อ ที่มีความสัมพันธ์ต่อวิถีชีวิตของชนกลุ่มชาติพันธุ์เขมรบนพื้นที่บ้านจารย์ อำเภอสังขะ จังหวัดสุรินทร์. ใน รายงานการวิจัย. วิทยาลัยพัฒนศาสตร์ ป๋วย อึ๊งภาภรณ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

อุทิศ ทาหอม และสุนันท์ เสนารัตน์. (2561). การประยุกต์ใช้ทุนทางวัฒนธรรมกับการพัฒนาชุมชนท้องถิ่นอีสาน. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์, 5(1), 15-24.

Harber, VJ. & Sutton, JR. (1984). Endorphins and exercise. Sports Med, 1(2), 154-71.

Norton, K. et al. (2010). Position statement on physical activity and exercise intensity terminology. Journal of Science and Medicine in Sport, 13(5), 496-502.

Olguín, HJ. et al. (2016). The Role of Dopamine and Its Dysfunction as a Consequence of Oxidative Stress. Oxidative Medicine and Cellular Longevity, 2016(Special Issue), 1-13.