THE EFFECT OF USING DRAMA ACTIVITIES TO COMMUNICATE CHRITIAN VIRTUES AND ETHICS FOR BACHELOR OF ARTS STUDENTS IN CHRISTIAN THEOLOGY, CHRISTIAN UNIVERSITY OF THAILAND
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research article were to 1) study the status of Christian virtues and ethics of students in the Bachelor of Arts program in Christianity Theology of Christian University of Thailand before and after the experiment, and 2) Compare the mean scores of Christian morality and ethics of students in the Bachelor of Arts program in Christianity Theology of Christian University of Thailand before and after the use of drama activities. This research was quasi-experimental research which is a one group. Scores were measured before and after the experiment (one group pretest-posttest design). The population and samples were 43 students in the Bachelor of Arts program in Christianity Theology of Christian University of Thailand enrolled in the academic year 2022. The research instrument used in this study was a questionnaire, 5-level estimation scale, The reliability of the questionnaire was 0.855, Statistics used for research and data analysis were frequency, percentage, mean, standard deviation, and pair-sample t-test. The results of study showed that 1) Christian virtues and ethics of students of Bachelor of Arts program in Christianity Theology of Christian University of Thailand overall before using drama activities was in the moderate mean scores level ( = 3.41, S.D. = 0.199), while overall after using drama activities was the highest mean scores level (
= 4.50, S.D. = 0.363), and 2) The comparison of the mean scores of Christianity virtues and ethics of students of Bachelor of Arts program in Christianity Theology of Christian University of Thailand, after using drama activities had higher mean scores than before the use of drama activities at the .01 statistical significance level.
Article Details
References
กัญภร เอี่ยมพญา และนิวัตต์ น้อยมณี. (2559). รูปแบบการจัดการเรียนการสอนที่เหมาะสมต่อการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของนักเรียนระดับประถมศึกษาในจังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารราชนครินทร์, 13(30), 37- 49.
กีรติ บุญเจือ. (2551). คู่มือจริยศาสตร์ตามหลักวิชาการสากล. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ส่งเสริมและพัฒนาพลังแผ่นดินเชิงคุณธรรม.
กีรติ บุญเจือ. (2560). ชุดปรัชญาสวนสุนัน เล่มที่ 1 ปรัชญาประสาชาวบ้าน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
จุฑามาศ ศรีระษา. (2565). ดวงใจขบถ มธุรสโลกันตร์ : จริยธรรมที่ปรากฏในตัวละครเอกชาย ในนวนิยายชุดสุภาพบุรุษจอมโจร. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(7), 359-376.
เชิดชัย เลิศจิตรเลขา. (2548). คริสตจริยศาสตร์พื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: โรงเรียนดอนบอสโก.
ณัฐฐิตา ชุมประมาณ และสุจิตรา จรจิตร. (2562). การสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับคุณลักษณะพื้นฐานของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่มีประสิทธิผล. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 12(2), 98-104.
ณัฐพร นิรังสรรค์. (2561). “Love Letter” ละครเวทีเพื่อเสริมสร้างความรักของคริสเตียน. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(2), 125-150.
ณิชชา จุนทะเกาศลย์ และขันทอง วัฒนะประดิษฐ์. (2564). กลวิธีสื่อธรรมในละครโทรทัศน์เรื่องกรงกรรม. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 17(1), 28 - 43.
ตฏิลา จำปาวัลย์. (2562). พฤติกรรมเชิงจริยธรรมตามแนวพุทธจิตวิทยา. วารสารพุทธจิตวิทยา, 4(2), 60 - 72.
ทินพันธุ์ นาคะตะ. (2560). คุณธรรม จริยธรรมกับศีลธรรมจากมุมมองของปรัชญา. กรุงเทพมหานคร: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.
นงลักษณ์ ใจฉลาด. (2561). ความคิดเห็น เหตุผล และการจัดกิจกรรมในการส่งเสริมคุณธรรมและจริยธรรมของนักเรียนระดับประถมศึกษาในประเทศเวียดนาม. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 12(1), 1-14.
บุรฉัตร จันทร์แดง และคณะ. (2562). กรอบแนวคิดการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์. วารสารสหวิทยาการวิจัย : ฉบับบัณฑิตศึกษา, 8(1), 49-60.
ปวลักขิ์ สุรัสวดี. (2563). ละครเยาชนเชื้อชาติพม่าเรื่อง “มหาสมุทรสุดขอบฝัน” กระบวนการละครสอนคุณธรรมของความเป็นมนุษย์ ประเด็นเรื่องสิทธิในเยาวชนไร้สัญชาติในตำบลมหาชัย. Journal of Social Sciences and Humanities Research in Asia, 26(2), 31- 49.
พรพิทักษ์ เห็มบาสัตย์ และวรรณพล พิมพะสาลี. (2563). แนวทางปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมในสังคมไทย. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง, 9(2), 63- 80.
ไพบูลย์ โสภณสุวภาพ. (2558). ละครเพื่อการเรียนรู้ : การออกแบบกระบวนการเรียนรู้ผ่าน ละครสำหรับพัฒนาเยาวชนในศตวรรษที่ 21. วารสารดนตรีและการแสดง, 1(1), 112-126.
ยุทธภัณฑ์ พินิจ และคณะ. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมชีวิตคริสเตียนและผลที่เกิดขึ้นในชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณตามการรับรู้ของคริสเตียนไทย ในช่วงการแพร่ระบาดของโรคโควิด–19. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(12), 244-259.
สมาคมพระคริสตธรรมไทย. (2559). พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011. กรุงเทพมหานคร : สมาคมพระคริสตธรรมไทย.
โสรยา วงศ์พิพันธ์. (2563). การใช้กิจกรรมละครเพื่อส่งเสริมการอยู่ร่วมกันในความหลากหลายทางวัฒนธรรมของนักเรียนกลุ่มชาติพันธุ์ กรณีศึกษา : โรงเรียนศึกษาสงเคราะห์แม่จันอำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เอนก สุวรรณบัณฑิต. (2560). การเรียนการสอนอย่างปรัชญา : ปรัชญาสวนสุนันทา (Philosophy and Ethics). เรียกใช้เมื่อ 7 ธันวาคม 2565 จาก https : //philosophysuansunandha.com/2017/08/02/การเรียนการสอนอย่างปรัชญา
Cochran, E. A. (2014). Faith, Love, and Stoic Assent : Reconsidering Virtue in the Reformed Tradition. Journal of Moral Theology, 3(1), 199-227.
Dudzinski, D.M. (2004). Integrity : Principled Coherence, Virtue, or Both. The Journal of ValueInquiry, 38(2004), 299 – 313.
Oren, T. (2000). Responsibility, Ethics, and Simulation. TRANSACTIONS, 17(4), 165-170.
Senge, P. M. (1990). The fifth discipline : The art practice of the learning organization. London: Century Press.