A SUPERVISION MODEL USING PROFESSIONAL LEARNING COMMUNITY THROUGH LESSON STUDY FOR TEACHERS’ ACTIVE LEARNING DEVELOPMENT OF ANUBANCHUN SCHOOL (BAN BUA SATHAN) UNDER THE PHAYAO PRIMARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE 2

Main Article Content

Laksana Chantima

Abstract

The objective of this research article was to develop a supervision model using professional learning community through lesson study for teachers' active learning development Fof Anubanchun School (Ban Bua Sathan). This study used research and development method, as follows: Step 1, baseline study that data were collected via literature reviewing, survey of problems and needs of 36 teachers and interviewed 9 experts. Step 2, to create and review the model by 7 experts, Step 3, to implement the model by 36 teachers, Step 4, evaluation the model by 38 administrators and teachers that were purposive selection. The research tools were summary form, survey form, semi-structure interview, evaluation form. Research data were percentage, mean, standard deviation, analyzed with content analysis in order to synthesize to derive at conclusions and t-test. The findings showed that    1) Teachers need to improve the design and writing active learning lesson plan, using various teaching techniques and learning process to organize content and activities according with students’ abilities and interests. 2) The supervision model consist of 7 major components: principles, objectives, contents, personnel, process, measurement and evaluation, and success conditions. The 4 steps of the model process consist of (1) Supervision preparing,                               (2) Supervision planning, (3) Practical and classroom observation, (4), Evaluation and reflection. 3) Teachers were able to design active learning management overall at a good level (the average score was 40 points), able to write active learning lesson plan at good level ( = 4.26, S.D. 0.07), and able to organize active learning activities overall correctly and appropriately (the average score was 37 points). 4) School administrators and teacher’s opinion on input, process, product of model in overall was at the highest level ( = 4.52, S.D. 0.22)

Article Details

How to Cite
Chantima, L. . (2023). A SUPERVISION MODEL USING PROFESSIONAL LEARNING COMMUNITY THROUGH LESSON STUDY FOR TEACHERS’ ACTIVE LEARNING DEVELOPMENT OF ANUBANCHUN SCHOOL (BAN BUA SATHAN) UNDER THE PHAYAO PRIMARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE 2. Journal of Social Science and Cultural, 7(5), 458–475. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/263836
Section
Research Articles

References

จุไรรัตน์ สุดรุ่ง. (2559). การนิเทศภายในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร: แดเน็กซ์อินเตอร์.

ชาริณี ตรีวรัญญู. (2557). การพัฒนาบทเรียนร่วมกัน (Lesson Study): ทางเลือกใหม่เพื่อพัฒนาการเรียนการสอน (ฉบับปรับปรุง 2557). สืบค้นจาก https://english.prc.ac.th/document/teacher/curriculum/4c5991e59785af35dc4cb3f2de80863ce8fd1307.pdf

ซาโต มานาบุ. (2559). การปฏิรูปโรงเรียน แนวความคิด “ชุมชนแห่งการเรียนรู้” กับการนำทฤษฎีมาปฏิบัติจริง. แปลโดย กุลกัลยา ภู่สิงห์. กรุงเทพมหานคร: ปิโก (ไทยแลนด์).

ทิศนา แขมมณี. (2558). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 19). กรุงเทพมหานคร: ด่านสุทธา.

นฤมล อินทร์ประสิทธิ์. (2552). “การศึกษาชั้นเรียน : นวัตกรรมเพื่อการปฏิรูปครู”. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 32(2), 12-2.

ปรณัฐ กิจรุ่งเรือง และอรพิน ศิริสัมพันธ์. (2561). ชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพครู กลยุทธ์การยกระดับคูรภาพการศึกษา : แนวคิดสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: M & N Design Printing.

ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2548). การนิเทศการสอน. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดี.

พิณสุดา สิริธรังศรี. (2560). ความรู้ ความคิด ทักษะ และคุณธรรมของครู. ใน ความเป็นครูและการพัฒนาครูมืออาชีพ. ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และนักรบ หมี้แสน บรรณาธิการ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พิมพันธ์ เดชคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2561). การเรียนรู้เชิงรุกแบบรวมพลังกับ PLC เพื่อการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

มนสิช สิทธิสมบูรณ์. (2563). เอกสารประกอบการสอน กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เชิงรุก. พิษณุโลก: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ไมตรี อินทร์ประสิทธิ์. (2547). การสอนโดยใช้วิธีการแบบเปิดในชั้นเรียนคณิตศาสตร์ของญี่ปุ่น Teaching by open Approach Method in Japanese Mathematics Classroom. KKU Journal of Mathematics Education. 1(1); 5-6.

โรงเรียนอนุบาลจุน(บ้านบัวสถาน). (2563). สภาพปัญหาการจัดการเรียนการสอน. พะเยา: โรงเรียนอนุบาลจุน(บ้านบัวสถาน).

วชิรา เครือคำอ้าย. (2558). การนิเทศการศึกษา. เชียงใหม่: ส.การพิมพ์.

วาสนา บุญมาก. (2562). การพัฒนารูปแบบการนิเทศแบบบูรณาการเพื่อส่งเสริมสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของครู ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ กศ.ด (สาขาวิชาหลักสูตรและ การสอน). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.

วิรัตน์ แก้วสุด และคณะ. (2561). การพัฒนารูปแบบการนิเทศ PPDER เพื่อส่งเสริมการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ที่เน้นกระบวนการ PLC สำหรับโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 20. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2559). รายงานการวิจัยแนวโน้มภาพอนาคตการศึกษาและการเรียนรู้ของไทยในปี พ.ศ. 2573. กรุงเทพมหานคร: 21 เซ็นจูรี่.

________. (2562). การพัฒนากลไกขับเคลื่อนระบบการผลิตและพัฒนาครูสมรรถนะสูงสำหรับประเทศไทย 4.0. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.

สิทธิพล อาจอินทร์. (2564). ศาสตร์และศิลป์การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

เสาวนี สิริสุขศิลป์. (2563). ภาวะผู้นำทางวิชาการและการนิเทศการศึกษา. (ฉบับปรับปรุง) เอกสารประกอบการสอน. ขอนแก่น: คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

อนุตรศักดิ์ วิชัยรัตน์ วัลนิกา ฉลากบาง และนิภาพร แสนเมือง. (2560). การพัฒนารูปแบบการนิเทศการสอนที่ส่่งผลต่อคุณภาพผู้เรียนในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษานครพนม เขต 2. วารสารจันทรเกษมสาร. 23(44), 81-96.

DuFour, R.; DuFour, R., & Eaker, R. (2008). Revisiting professional Learning Communities at Work. Bloomington, IN : Solution Tree.

OECD. (2012). PISA 2012 Results in Focus. Retrieved from https://www.oecd.org/pisa/keyfindings/pisa-2012-results-overview.pdf

Petty, G. (2004). Active Learning Work: the evidence. Retrieved from http://www.geoffpetty.com.

Shenker, J.I. Goss, S.A. & Bernstein, D.A. (1996). Instructor’s Resource Manual for Psychology: Implementing Active Learning in Classroom. Boston: Houghton-Mifflin.

Stigler, J., & Hiebert, J. (1999). The Teaching Gap: Best Ideas from the World’s Teachers for Improving Education in the Classroom. New York: The free.