DEVELOPING WHEELCHAIR ASSESSMENT TRAINING CURRICULUM USING TABA MODEL TO ENHANCE ABILITY OF CARE PROVIDERS OF CHILDREN WITH DISABILITIES ATTACHED TO REGIONAL SPECIAL EDUCATION CENTER 8, CHIANG MAI PROVINCE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were to examine the knowledge, understanding, and basic skills of assessing wheelchairs among care providers of children with disabilities attached to the Regional Special Education Center 8, Chiang Mai Province; develop a wheelchair service curriculum for care providers of children with disabilities attached to the Regional Special Education Center 8, Chiang Mai Province, which evolved from the basic wheelchair service training curriculum of the World Health Organization using the curriculum development model of Taba; and mobility skill curriculum and efficiency test included. Using this research design as research and development. groups of population: care providers of children with disabilities attached to the Regional Special Education Center 8, Chiang Mai Province who provided services to 33 disabled students receiving services at home, and a sample onsisting of 1 care provider of children with disabilities who served disabled students within the Regional Special Education Center 8, Chiang Mai Province, and 6 care providers of children with disabilities who served disabled students receiving services at home. The research tools included 1) a questionnaire consisted of knowledge of children with multiple disabilities, wheelchairs, basic wheelchair skills and wheelchair assessment; 2) a wheelchair assessment skills assessment form; 3) a wheelchair assessment training curriculum; and 4) a wheelchair assessment test administered pre- and post-training. The results showed that the developed wheelchair assessment training curriculum had the following effectiveness values: For the training of six care providers, it was found that the effectiveness score of the curriculum from the wheelchair assessment test administered pre- and post-training was 76.2/78.04, which was lower than the set criteria of 80/80, at 3.8/1.96. However, it is considered significantly acceptable.
Article Details
References
กฤติยา อริยา และคณะ. (2559). การพัฒนารูปแบบกาเรียนการสอนตามแนวคิดการจัดการเรียนการสอนที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคลเพื่อส่งเสริมความสามารถในการออกแบบการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสาร มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 5(2), 2-17.
ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ. (2552). เรื่อง กำหนดประเภทและหลักเกณฑ์ของคนพิการทางการศึกษา. ราชกิจจานุเษกษา เล่ม 126 ตอนที่ 80 ง หน้า 47 (8 มิถุนายน 2552).
พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. 2551. (2551). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 125 ตอนที่ 28 ก หน้า 1-13 (5 กุมภาพันธ์ 2551).
เมธาพร ยะดอนใจ. (2556). การจัดกิจกรรมการเคลื่อนไหวร่วมกับการใช้ประสาทการรับรู้เพื่อส่งเสริมทักษะกล้ามเนื้อมัดใหญ่ของเด็กพิการซ้อนอายุ 3-5 ปี. วารสาร Multidisciplinary in Social Sciences, 9(1), 207-222.
รมินตรา วรงค์ปกรณ์ และคณะ. (2559). การใช้สื่อสภาพจริงเพื่อพัฒนาความสามารถในการอ่านและการเขียน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสาร บัณฑิตวิจัย, 7(1), 15-29.
รัชนีกร ทองสุขดี และคณะ. (2561). การจัดการศึกษาสำหรับบุคคลพิการซ้อนในจังหวัดภาคเหนือ. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
รุ่งทิวา ไชยชมพู และรัชนีกร ทองสุขดี. (2562). การสร้างโอกาสทางการศึกษาจากทฤษฏีในห้องเรียนสู่ภาคปฏิบัติในพื้นที่จริง. วารสาร Sikkhana, 7(8), 48-63.
รุจน์ เฉลยไตร และคณะ. (2565). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมสมรรถนะวิชาชีพของผู้ปฏิบัติงานรักษาความปลอดภัย ประจำท่าเรือที่มีลักษณะพิเศษ. วารสาร พุทธจิตวิทยา, 7(22), 157-171.
ศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 8 จังหวัดเชียงใหม่. (2563). ศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 8 จังหวัดเชียงใหม่. เรียกใช้เมื่อ 15 พฤษภาคม 2563 จาก http://special_08.ac.th
สถาพร พฤฑฒิกุล. (2558). โครงการจัดการความรู้ (Knowledge Management) คณะเทคโนโลยีการเกษตร มหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตสระแก้วเรื่อง “การจัดการเรียนการสอนแบบ Active Learning”. เรียกใช้เมื่อ 14 เมษายน 2563 จาก https://km.buu.ac.th/article/frontend/article_detail/141
สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ. (2563). ระบบสารสนเทศด้านการศึกษาพิเศษ และ ศึกษาสงเคราะห์. เรียกใช้เมื่อ 15 พฤษภาคม 2563 จาก http://203.159.157.29/set/index.php
องค์การอนามัยโลก. (2557). หลักสูตรอบรมการให้บริการรถนั่งคนพิการ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพทางการแพทย์แห่งชาติสิรินธร.
Toro, L. M. et al. (2016). The impact of the World Health Organization 8-steps in wheelchair service provision in wheelchair users in a less resourced setting: a cohort study in Indonesia. In Research report. Pittsburgh University.
World Health Organization. (2008). Guidelines on the provision of manual wheelchairs in less resourced settings. Geneva, Switzerland: World Health Organization.