THE LINGUAL CHARACTERS FROM THE PLACE NAME SIGNS IN CHIANG MAI PROVINCE RELATED IN THE LANGUAGE LANDSCAPE
Main Article Content
Abstract
This research article are classified two issues. The first issue is that the languages of place–name signs in Chiang Mai Province and the second issue is that the methods of language in place–name signs in Chiang Mai Province. From collecting information of place name signs in Chiang Mai Municipality Office, Chiang Mai District Chiang Mai Province represents the image of space also including the conceptual frameworks used in this article is the Linguistic Landscape theory. The result of study presents that the usage in information of 3,431 place-name signs in Chaing Mai Province studied in this research can classify other languages in place-name signs in Chaing Mai Province such as, Thai Language, Lanna Language, English Language, French Language, Chinese Language, Japanese Language, Korean Language, Arabic Language and Burmese Language which can be identified the vary in this area and the nature of language in this area; therefore, the Multilanguage results in “Globalization”. After that, the methods of language in place–name signs in Chiang Mai Province are composed of the mixed languages, the transliteration, the abbreviation, the homophone and the humor word so as to be modernization, internationality of communication, the outstandings and the attraction to persuade the people passing this place for using service in this place by advertisement and the public relations from place–names.
Article Details
References
กฤตพล วังภูษิต. (2555). ชื่อธุรกิจร้านค้าในย่านสยามสแควร์:การศึกษาตามแนวภูมิทัศน์เชิงภาษาศาสตร์. ใน วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กำชัย ทองหล่อ. (2556). หลักภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร: อมรการพิมพ์.
ซอทอง บรรจงสวัสดิ์. (2558). คำไทยในภูมิทัศน์ฝรั่งเศส: การศึกษาเชิงสัญญะของชื่อร้านอาหารไทยในปารีส. วารสารศิลปศาสตร์, 15(2), 162-176.
ดวงจันทร์ เจริญเมือง. (2534). เชียงใหม่ในกระแสความเปลี่ยนแปลง. เชียงใหม่: ศูนย์ศึกษาปัญหาเมืองเชียงใหม่.
ประคอง นิมมานเหมินท์ และคณะ. (2552). บรรทัดฐานภาษาไทย เล่ม 4 : วัฒนธรรมการใช้ภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2550). เทคนิคการเขียนและผลิตตำรา. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พงศกร เมธีธรรม. (2560). ภาษาอังกฤษ: มายาคติอำนาจ และการครอบงำ. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พรรณทิวา อินต๊ะ. (2555). การปนภาษาอังกฤษในนิตยสารภาษาไทย. วารสารพิเนศวร์สาร, 8(1), 33-42.
ไพโรจน์ คงทวีศักดิ์. (2560). โลกาภิวัตน์. เชียงใหม่: ศูนย์วิจัยและบริการวิชาการ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
มณี พยอมยงค์. (2511). ตำราเรียนหนังสือล้านนาไทย. เชียงใหม่: คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2560). พจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์: ภาษาศาสตร์ประยุกต์ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพมหานคร: เอบิช อินเตอร์กรุ๊ป.
ฤทธิจักร คะชา. (2554). รูปแบบการดำเนินชีวิตของกลุ่มวัฒนธรรมย่อยในเจเนอเรชั่นวาย. ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิเทศศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิยะดา จงบรรจบ. (2534). การศึกษาภาษาที่ใช้ในการตั้งชื่อธุรกิจการค้า. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิลาศ โพธิสาร. (2552). การปรับตัวทางสังคมของชาวกูยในบริบทพหุวัฒนธรรมเขตอีสานใต้. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาไทศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ศุภชัย ต๊ะวิชัย. (2558). คำแสดงอารมณ์พื้นฐานที่มาจากปฏิกิริยากายภาพในภาษาไทย. วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 37(2), 182-221.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2558). จำนวนนักท่องเที่ยวต่างประเทศที่เดินทางเข้ามาในประเทศไทยพ.ศ.2545–2558. เรียกใช้เมื่อ 21 มิถุนายน 2565 จาก https://www.nso.go.th/sites/2014/Pages/บริการสถิติพื้นฐานที่เป็นอนุกรมเวลา/การท่องเที่ยว.aspx.
สิริณทร พิกุลทอง. (2554). ภาษาบนป้ายพาณิชย์ของสถานประการย่านถนนพระอาทิตย์. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาและการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุชญา พึ่งสุข. (2555). แนวทางการออกแบบเพื่อความโดดเด่นของป้ายไฟร้านค้า: กรณีศึกษาถนนเยาวราช. ใน วิทยานิพนธ์สถาปัตยกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสถาปัตยกรรม. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธิ์. (2544). ภาษาศาสตร์สังคม. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2545). ภาษาในสังคมไทย: ความหลากหลาย การเปลี่ยนแปลง และการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Grant, E. (2002). A Short History of Laos. Bangkok: Silkworm Book.
Huebner, T. (2009). “Framework for the Linguistic Analysis of Linguistic Landscape in Linguistic Landscape: Expanding the Scenery. New York: Routledge.
McKay, S.L. (2002). Teaching English as an International Language: Rethinking Goals and Perspectives. Oxford: Oxford University Press.
Mufwene, S. (2010). Globalization Global English and World English (es): Myths and Facts. The Handbook of Language and Globalization. New York: Blackwell Publishing Ltd.
Puzey, G. (2016). Linguistic Landscape: The Oxford handbook of names and naming . Oxford: Oxford University Press.