COMMUNICATION FOR CONSUMERS PROTECTION IN PURCHASING GOODS AND SERVICES VIA ONLINE MEDIA
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study 1) The communication policy for consumer’s protection from purchasing goods and service through online platform 2) The communication problem for consumer’s protection from purchasing goods and service through online platform 3) The communication management from consumer’s protection from purchasing goods and service through online platform and 4) The proposal for communication development for consumer’s protection from purchasing goods and service through online platform. This study has been made by qualitative method through in-dept interview with the specified target group. The target group has filtered by selecting 33 persons from 5 group which directly related with consumer’s policy to the communication career which are 1) 9 people from the policy designing department 2) 9 people from consumer’s protection department 3) 5 people from consumer’s protection department in public company 4) 5 people from online entrepreneurs and 5) 5 people from online communication specialist academic. The research tools deployed in this study is the structural in-dept interview and data analytic. The study found that 1) The communication policy consisting of the proactive communication through all kinds of medias and people networking 2) The communication’s problem consisting of the lacking of exaggerated advertisement, complicated terms of law and less collaboration between the regulatory organizations 3) the communication management consisting of the participation on planning, partner networking collaboration and performance following up and evaluation by considering the complaint 4) the proposal for communication development consisting of regulatory organization should define all policy clearly. The seller should aware about consumer’s right, there should be more collaboration between consumer’s network and regulatory organization. The communication management should have a better planning and enhance it with the related organizations. The evaluation of communication’s result has to be made which including the development of the new model of the communication
Article Details
References
กนกนาถ ลิขิตไพรวัลย์. (2563). กลยุทธ์การสื่อสารข้อมูลข่าวสารผ่านเฟซบุ๊กในจังหวัดพิษณุโลก. ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิเทศศาสตร์. มหาวิทาลัยนเรศวร.
กนกพงษ์ ม่วงศรี และคณะ. (2566). การสื่อสารสุขภาพทางสื่อสังคมออนไลน์ เพื่อลดการบริโภคน้ำตาลในการป้องกันโรคไม่ติดต่อเรื้อรังในกลุ่มสตรีวัยทำงาน. วารสารสังคมและวัฒนธรรม, 7(6), 12-25.
กฤษฎา วิทยารัฐ. (2558). กระบวนการโฆษณาผลิตภัณฑ์สุขภาพของผู้ประกอบการวิทยุท้องถิ่น: มุมมองเชิงคุณภาพ. ใน วิทยานิพนธ์เภสัชศาสตรมหาบัณฑิต สาขาเภสัชศาสตร์สังคมและการบริหาร. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
จิตตินันทน์ ตั้งประเสริฐ. (2562). นโยบายการบริหารจัดการ และการใช้สื่อในการสื่อสารเพื่อการประชาสัมพันธ์ ของกรมประชาสัมพันธ์ในบริบทประเทศไทย 4.0. ใน ดุษฎีนิพนธ์นิเทศศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขานิเทศศาสตร์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
ชวัลวัฒน์ ถิรไชยพิบูล และคณะ. (2560). การพัฒนารูปแบบการสื่อสารที่มีระสิทธิภาพของผู้บริหารสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา. วารสารบริหารการศึกษา มศว., 14(26), 140-148.
ชัยพฤกษ์ สีลวานิช. (2561). สถานการณ์และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการดำเนินงานคุ้มครองผู้บริโภคด้านผลิตภัณฑ์สุขภาพขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาในภาคเหนือ. กรุงเทพมหานคร: สำนักวิชาการ สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุข.
ทวียศ ศรีเกตุ. (2557). ผู้บริโภคกับปัญหาการซื้อสินค้าผ่านเครือข่ายออนไลน์. กรุงเทพมหานคร: รัฐสภา.
ธัญวรัตน์ จาราสถิต และคณะ. (2564). ปัญหาและแนวทางการแก้ปัญหาเกี่ยวกับความรับผิดของผู้ประกอบธุรกิจขายตรง และการตลาดแบบตรงผ่านเครือข่ายสังคมออนไลน์. วารสารวิชาการการประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 12, 114(HU), 645-670.
นงเยาว์ ขัติวงษ์. (2562). การศึกษาช่องทางการรับรู้สื่อประชาสัมพันธ์ที่ส่งผลต่อการเข้าศึกษาต่อในระดับปริญญาตรีของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. ปทุมธานี: กองประชาสัมพันธ์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ปริยานุช เพ็งเจริญ. (2565). ปัจจัยที่มีมีอิทธิพลต่อการความเชื่อมั่นส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกเรียนภาษาอังกฤษผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ของคนในเขตกรงเทพมหานครและปริมณฑล. ใน วิทยานิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต สาขาวิทยาลัยการจัดการ. มหาวิทยาลัยมหิดล.
ผลินนาถ ชื่นอารมณ์. (2557). ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการควบคุมกำกับการโฆษณาอาหารเสริมสุขภาพ ยา และเครื่องสำอาง ผ่านวิทยุชุมชนและเคเบิ้ลทีวี. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
พัชรินทร์ รัตนวิภา และคณะ. (2566). การจัดการการสื่อสารเครือข่ายร่วมปฏิบัติงานของสำนักงาน กกต. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 7(1), 146-166.
พัฒนะ พิมพ์แน่น และอภิ คำเพราะ. (2566). ความสัมพันธ์ระหว่างการประชาสัมพันธ์เชิงรุกกับผลการดำเนินงานขององค์กร ของสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย. วารสารศิลปะศาสตร์และวิทยาการจัดการ, 10(1), 38-54 .
พิทักษ์ศักดิ์ ทิศาภาคย์. (2563). การประเมินผลการเผยแพร่สื่อประชาสัมพันธ์ของเชียงใหม่ไนท์ซาฟารี. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานพัฒนาพิงคนคร (องค์การมหาชน).
เมธาคุณ พฤกษา และคณะ. (2561). สถานการณ์เกี่ยวกับการคุ้มครองผู้บริโภคด้านอาหารในประเทศไทย. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 13(45), 33-43.
วิไลภรณ์ สำเภาทอง. (2561). กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดออนไลน์และการสร้างมูลค่าเพิ่มของธุรกิจผลิตภัณฑ์เวชสำอาง. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศลิษา ทองโชติ. (2558). การคุ้มครองผู้บริโภคในการซื้อขายสินค้าและบริการทางสื่ออิเล็กทรอนิกส์. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยศรีปทุม วิทยาเขตชลบุรี.
สรียา กาฬสินธุ์. (2560). การเยียวยาความเสียหายให้แก่ผู้บริโภคในประเทศไทยและแนวทางแก้ไข. Kasetsart Journal of Social Sciences, 37(2016), 66-74.
อรรถพล คนต่ำ และวุฒิไกร ยศกำธร. (2566). สถานการณ์โฆษณาทางสื่อออนไลน์ของสถานพยาบาลเอกชนในจังหวัดหนองบัวลำภู. วารสารการคุ้มครองผู้บริโภคด้านสุขภาพ, 3(2), 63-74.
อับดลรอหมาน หลังปุเต๊ะ และคณะ. (2565). การจัดการการสื่อสารผลการดำเนินงานตามนโยบายและยุทธศาสตร์ ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดสงขลา. วารสารวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา, 14(2), 192-206.
Creswell, J. W. (2014). Research design: Qualitative, Quantitative and Mixed Methods Approaches. (4 th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.