GRAPHIC MEDIA MANAGEMENT AT CULTURAL ATTRACTION: RESEARCH ON A CULTURAL WORLD HERITAGE SITE PHRA NAKHON SI AYUTTHAYA HISTORICAL PARK

Main Article Content

Nattawadee Srikacha
Chakapong Phaetlakfa
Kittikorn Nopudomphan

Abstract

This research is a qualitative research study. The objective of the study is to examine the process of graphic media management procedures at the cultural attraction within Phra Nakhon Si Ayutthaya Historical Park, Zone 1. The study specifically targets the executives and authorities of Ayutthaya Historical Park who are responsible for graphic media management in the area, with ultimate authority in strategic planning or policy-related matters concerning the management of graphic media in the historical park. The research employs a purposive sampling method with three persons and involves data collection and compilation from relevant documents and research work. Data is also gathered through interviews with selected participants. The data collection tool utilized is a semi-structured questionnaire. The research found that the process of managing graphic media signage in Phra Nakhon Si Ayutthaya Historical Park operates in response to three main issues. Firstly, there are misinterpretations or content comprehension errors due to inconsistencies or inaccuracies in communication materials and vocabulary usage in graphic media information signage. Secondly, sudden unexpected social situation such as disease epidemic, trends photographing spot where celebrity visit to historical site and dressing in traditional Thai costumes according to the trend in soap opera at historical park occur, without any information signage, obligation signage, prohibition signage, and warning signage, in managing graphic media to provide information to tourists. Thirdly, there is a misunderstanding of content within obligation signage, prohibition signage, and warning signage. The management of graphic signage aims to address these issues by enhancing the communication of vital information to tourists through graphic media, thus ensuring appropriate conduct during visits to the historical sites within Ayutthaya Historical Park. This effort aims to improve visitor convenience, safety, and collaboration in the conservation of the historical park sites, preserving them for future generations.

Article Details

How to Cite
Srikacha, N., Phaetlakfa, C., & Nopudomphan, K. (2024). GRAPHIC MEDIA MANAGEMENT AT CULTURAL ATTRACTION: RESEARCH ON A CULTURAL WORLD HERITAGE SITE PHRA NAKHON SI AYUTTHAYA HISTORICAL PARK. Journal of Social Science and Cultural, 8(6), 304–313. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/273877
Section
Research Articles

References

กรมศิลปากร. (2564). แผนการอนุรักษ์และพัฒนานครประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา พ.ศ. 2565 - 2574. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงวัฒนธรรม.

ชัยวัชร พรหมจิตติพงศ์ และคณะ. (2555). พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของนักท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์: กรณีศึกษาโบราณสถานในอุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารการบริการและการท่องเที่ยว, 7(2), 39-56.

ธนรัตน์ รัตนพงศ์ธระ และคณะ. (2559). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงมรดกวัฒนธรรม ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสาร, 4(2), 34-45.

ธนิก เลิศชาญฤทธ์. (2554). การจัดการทรัพยากรวัฒนธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).

เอื้อเอ็นดู ดิศกุล ณ อยุธยา. (2543). ระบบป้ายสัญลักษณ์. กรุงเทพมหานคร: พลัสเพลส.

Ababneh, A. . (2017). Heritage Interpretation: Analysis Study of the Signage System Used at the Archaeological Site of Umm Qais in Northern Jordan. Tourism Planning&Development, 14(3), 297-317.

Arthur, P. & Zlamalik, B. (2005). Wayfinding PictographicSystems ระบบป้ายสัญลักษณ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ หน้าต่างสู่โลกกว้าง จำกัด.

Kemmis, M. S, et al. (2014). The Action Research Planner: Doing Critical Participatory Action Research. Singapore: Springer.

Saipradist, A. & Staiff, R. . (2008). Crossing the Cultural Divide: Western Visitors and Interpretation at Ayutthaya World Heritage Site, Thailand. Journal of Heritage Tourism, 2(3), 211-244.

United Nations Educational Scientific and Cultural Organisation. (1972). Convention Concerning the protection of the world cultural and natural heritage (seventeenth). Paris: UNESCO.