LEVERAGING CULTURAL CAPITAL AS A TOOL FOR SUSTAINABLE TOURISM DEVELOPMENT: A CASE STUDY OF THE ESTABLISHMENT MECHANISM OF THE “AUSPICIOUS WAY OF LIFE” CONCEPT TO CREATE A NEW IDENTITY FOR HAT YAI CITY, SONGKHLA PROVINCE

Main Article Content

Duangthida Pattano
Siriwit Issaro
Nattakan Rattanapan
Jumphon Chuenjitsiri
Teerasak Jindabot

Abstract

This research aims to: 1) Explore tourist behaviors, perceptions, and opinions of tourists and stakeholders towards Hat Yai city through the lens of cultural capital; 2) Investigate both tangible and intangible cultural capital in the Hat Yai urban area; and 3) Propose mechanisms for creating a new identity for Hat Yai city through cultural capital that will lead to sustainable tourism development. The study employed a mixed-methods research design, collecting quantitative data from 400 Thai and foreign tourists using questionnaires, analyzed through descriptive statistics. Qualitative data was gathered through participatory action research with 28 local network partners, utilizing focus group discussions and in-depth interviews, analyzed through content analysis. The findings reveal that: 1) Food is the most prominent cultural capital; 2) Foreign tourists' average expenditure per person is 2.4 times higher than that of Thai tourists (10,209.49 THB compared to 4,237.72 THB); and 3) The development of the “Auspicious Way” concept led to the identification of 51 cultural points of interest, representing both tangible and intangible cultural capital. A mechanism for creating a new identity for Hat Yai city comprises five key steps, resulting in the “Auspicious Way Model” for Hat Yai with four components: 1) Auspicious Food, 2) Auspicious Faith, 3) Auspicious Festivals, and 4) Auspicious Lifestyle. This model serves as a strategy for sustainable cultural tourism development in Hat Yai. The research recommends that relevant agencies should apply the “Auspicious Way Model” in tourism development, emphasizing the promotion of cultural capital in food and beliefs. Further studies should explore expanding the “Auspicious Way” concept to encompass greater cultural diversity dimensions.

Article Details

How to Cite
Pattano, D., Issaro, S., Rattanapan, N., Chuenjitsiri, J., & Jindabot, T. (2024). LEVERAGING CULTURAL CAPITAL AS A TOOL FOR SUSTAINABLE TOURISM DEVELOPMENT: A CASE STUDY OF THE ESTABLISHMENT MECHANISM OF THE “AUSPICIOUS WAY OF LIFE” CONCEPT TO CREATE A NEW IDENTITY FOR HAT YAI CITY, SONGKHLA PROVINCE. Journal of Social Science and Cultural, 8(10), 137–150. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/276463
Section
Research Articles

References

ชนิษฎา ชูสุข และคณะ. (2557). ความเป็นเมืองของหาดใหญ่. เรียกใช้เมื่อ 10 พฤษภาคม 2567 จาก https://www.tei.or.th/thaicityclimate/public/work-17.pdf

ทิพวัลย์ ขำเล็ก. (2559). การบริหารจัดการธุรกิจซื้อขายสินค้าในตลาดกิมหยง อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฎสงขลา.

วอยซ์ทีวี. (2565). หาดใหญ่ A DYING CITY. เรียกใช้เมื่อ 25 มกราคม 2566 จาก https://www.facebook.com/watch/?v=1136047450531835

สนธิทอล์ค. (2565). หาดใหญ่ตายแล้ว: Sondhitalk (ผู้เฒ่าเล่าเรื่อง) EP.137. เรียกใช้เมื่อ 20 มกราคม 2566 จาก https://youtu.be/fm3sT3TyTDw?si=s1v6j7LcqlltzLYQ

สุกานดา ถิ่นฐาน และอนุชา แพ่งเกสร. (2566). สร้าง สรรค์ สุข: การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์บนพื้นที่พหุวัฒนธรรม เพื่อสอดรับกับพฤติกรรมนักท่องเที่ยวในความปกติใหม่ จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 43(2), 1-13.

ไฮไลท์ประชาชาติ. (2561). ย่านเศรษฐกิจหาดใหญ่ซบสนิท แห่เซ้งแผงค้า “กิมหยง - สันติสุข”. ไฮไลท์ประชาชาติ. เรียกใช้เมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2566 จาก https://www.prachachat.net/hilight-prachachat/news-179605

Anton, Y. et al. (2023). Cultural tourism and its role in the modern economy. Èkonomika i upravlenie: problemy, rešeniâ, 1/1(133), 12-19.

Bhandari, B. P. & Jianhua, G. (2019). A conceptual framework for sustainable cultural heritage tourism development through value creation and collaboration. Journal of Tourism & Hospitality, 8(3), 1-7.

Bourdieu, P. (1986). The forms of capital. In J. Richardson (Ed.), Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education (pp. 241-258). New York: Greenwood.

Dann, G. (1981). Tourist motivation- an appraisal. Annals of Tourism Research, 8(2), 187-219.

Hair, J. F. et al. (2010). Multivariate data analysis (7th ed.). Upper Saddle River: Prentice Hall.

Han, H. & Li, B. (2023). The Regeneration and Value Realization of Urban Cultural Resources in the Capital of Culture in East Asian Cities: The Examples from China. Journal of Resources and Ecology, 14(2), 357-363.

Kavaratzis, M. & Ashworth, G. J. (2005). City branding: An effective assertion of identity or a transitory marketing trick? Journal of Economic and Human Geography, 96(5), 506-514.

Okazaki, E. (2008). A community-based tourism model: Its conception and use. Journal of Sustainable Tourism, 16(5), 511-529.

Richards, G. (2022). Urban tourism as a special type of cultural tourism. In J. van der Borg (Ed.), Research Agenda for Urban Tourism (pp. 31-50). Cheltenham: Edward Elgar.

Smith, M. K. et al. (2023). “The relative importance of culture in urban tourism: implications for segmentation”. Consumer Behavior in Tourism and Hospitality, 18(2), 157-173.

Smitha, S. (2022). Cultural Tourism. In Encyclopedia of Tourism Management and Marketing (pp. 716-719). Cheltenham: Edward Elgar Publishing.

Throsby, D. (2001). Economics and Culture. Cambridge: Cambridge University Press.

UNESCO and The World Bank. (2021). Cities Culture Creativity: Leveraging culture and creativity for sustainable urban development and inclusive growth. Retrieved February 10 , 2023, from https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000377427

UNWTO. (2020). UNWTO recommendations on tourism and rural development-A guide to making tourism an effective tool for rural development. Madrid: UNWTO.