PRESENTATION STRATEGIES FOR ECOLOGICAL CONSCIENCE IN CHILDREN’S LITERATURE: A CASE STUDY OF “MO YAI NOI” BY KITISAK SRIKAEWBOWORN
Main Article Content
Abstract
This research aims to analyze the presentation strategies for ecological conscience in the children’s literature: “Mo Yai Noi” by Kitisak Srikaewboworn. This is a qualitative research study employing the conceptual frameworks of presentation strategies and ecocriticism. The research findings reveal five strategies for presenting ecological awareness concepts: 1) Presentation through plot structure - the author crafts the plot so that the characters are connected to nature from beginning to end. 2) Presentation through characters - the main characters are named to convey ecological implications, and creates characters that are either nature-friendly or embody ecological awareness. 3) Dialogue: Through dialogue, the characters’ personalities, habits, and views towards nature are expressed, embedding ecological ideas within their interactions. 4) Setting: Five types of settings are identified, including natural environments, man-made environments, temporal settings or periods, the living conditions of the characters, and abstract environmental settings. 5) Tone: The author’s tone varies from one of admiration for nature, to persuasive in advocating for its conservation, serious in provoking thought, and melancholic. The children’s literature “Mo Yai Noi” is a prominent example of green literature, distinguished by its focus on nature and the environment. Particularly notable is the inclusion of the benefits of various medicinal plants that can treat a range of ailments through traditional herbal medicine. This aspect underscores the profound connection between humans and nature. The literature plays a significant role in instilling a sense of environmental conservation in its readers, especially among children and young people.
Article Details
References
กิติศักดิ์ ศรีแก้วบวร. (2561). หมอยาน้อย. กรุงเทพมหานคร: ออฟเซต เพลส.
จื้อหลาน สวี และพัชรินทร์ บูรณะกร. (2566). กลวิธีการนำเสนอภาพแทนธรรมชาติในนวนิยายเรื่อง หมู่บ้านอาบจันทร์ ของมาลา คำจันทร์. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 14. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ตรีศิลป์ บุญขจร. (2566). เอกสารประกอบการอบรม “เขียนโลกด้วยมือเรา แนวทางสร้างสรรค์เรื่องสั้นนิเวศสำนึก”. กรุงเทพมหานคร: สถาบันลูกโลกสีเขียว.
ทวีศักดิ์ ญาณประทีป. (2545). การเขียนวรรณกรรมสำหรับเด็ก. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธนวรรธ ชายกุล. (2564). สำนึกเชิงนิเวศในวรรณกรรมของ กนกพงศ์ สงสมพันธุ์. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ธัญญา สังขพันธานนท์. (2539). วรรณกรรมวิจารณ์. ปทุมธานี: สำนักพิมพ์นาคร.
ธัญญา สังขพันธานนท์. (2556). วรรณคดีสีเขียว: วาทกรรมธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์นาคร.
เนื่องน้อย บุญเนตร. (2537). จริยศาสตร์สภาวะแวดล้อม: โลกทัศน์ในพุทธปรัชญาและปรัชญาตะวันตก. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มิ่งมนัสชน จังหาร และปรัชญ์ วีสเพ็ญ. (2564). นิเวศสำนึกในวรรณกรรมเยาวชนเรื่องลูกยางกลางห้วย ของคามิน คมนีย์. วิวิธวรรณสาร, 5(3), 153-170.
วิภา กงกะนันทน์. (2533). วรรณคดีศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.