RISK MANAGEMENT, RESILIENCE CAPABILITIES, AND SUSTAINABLE CAPABILITIES TOWARDS THE BUSINESS CONTINUITY OF STATE ENTERPRISE AIRPORTS IN THAILAND
Main Article Content
Abstract
This research aims to study risk management, resilience, and sustainability capabilities that contribute to the business continuity of state enterprise airports in Thailand. A qualitative research methodology was employed using the phenomenological approach, which focuses on understanding personal experiences from the perspective of key informants. A purposive sampling method was used targeting key informants involved in the Planning and Strategic Development Department of state enterprise airports in Thailand across seven major areas: Suvarnabhumi Airport, Don Mueang Airport, Chiang Mai Airport, Mae Fah Luang Chiang Rai Airport, Phuket Airport, Hat Yai Airport, and the headquarters. The key informants comprised 10 participants, including 3 senior executives, 3 mid-level managers, and 4 operational staff, with data collection continuing until theoretical saturation was reached. Data were gathered through in-depth interviews combined with non-participant observation by semi-structured interview guidelines. Thematic analysis was employed to analyze the data. The findings revealed that: 1) Risk management encompasses compliance and culture, strategy and objective setting, risk management processes, risk review and adjustment, and risk communication; 2) Resilience capabilities include of robustness to unpredictable events, readiness, adaptability to change, efficient resource utilization, crisis recovery, and crisis response capabilities; and 3) Sustainability capabilities cover of governance, social, environmental, and economic aspects. Together, these factors enable state enterprise airports to ensure business continuity and maintain ongoing operations without disruption.
Article Details
References
กรมประชาสัมพันธ์. (2567). นายกฯ แถลงแผนพัฒนาไทยเป็นศูนย์กลางการบินของภูมิภาค (Aviation Hub) 1 มีนาคม 67. เรียกใช้เมื่อ 6 กันยายน 2567 จาก https://www.prd.go.th/th/content/category/detail/id/9/iid/265125
ทักษิณา แสนเย็น และคณะ. (2563). บทวิเคราะห์การรับมือโรคโควิด-19: ผลกระทบต่ออุตสาหกรรมการบิน. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 3(2), 209-220.
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคนที่ 1. (29 พ.ค. 2567). แนวทางการจัดการกลยุทธ์ด้านความเสี่ยงและการพลิกฟื้นกิจการ
สู่ความต่อเนื่องและความยั่งยืนทางธุรกิจ ของท่าอากาศยานในประเทศไทย สังกัดรัฐวิสาหกิจ. (จรียากรณ์ หวังศุภกิจโกศล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคนที่ 2. (31 พ.ค. 2567). แนวทางการจัดการกลยุทธ์ด้านความเสี่ยงและการพลิกฟื้นกิจการ สู่ความต่อเนื่องและความยั่งยืนทางธุรกิจ ของท่าอากาศยานในประเทศไทย สังกัดรัฐวิสาหกิจ. (จรียากรณ์ หวังศุภกิจโกศล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคนที่ 3. (14 มิ.ย. 2567). แนวทางการจัดการกลยุทธ์ด้านความเสี่ยงและการพลิกฟื้นกิจการ สู่ความต่อเนื่องและความยั่งยืนทางธุรกิจ ของท่าอากาศยานในประเทศไทย สังกัดรัฐวิสาหกิจ. (จรียากรณ์ หวังศุภกิจโกศล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคนที่ 4. (15 มิ.ย. 2567). แนวทางการจัดการกลยุทธ์ด้านความเสี่ยงและการพลิกฟื้นกิจการ สู่ความต่อเนื่องและความยั่งยืนทางธุรกิจ ของท่าอากาศยานในประเทศไทย สังกัดรัฐวิสาหกิจ. (จรียากรณ์ หวังศุภกิจโกศล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคนที่ 5. (25 มิ.ย. 2567). แนวทางการจัดการกลยุทธ์ด้านความเสี่ยงและการพลิกฟื้นกิจการ สู่ความต่อเนื่องและความยั่งยืนทางธุรกิจ ของท่าอากาศยานในประเทศไทย สังกัดรัฐวิสาหกิจ. (จรียากรณ์ หวังศุภกิจโกศล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคนที่ 6. (27 มิ.ย. 2567). แนวทางการจัดการกลยุทธ์ด้านความเสี่ยงและการพลิกฟื้นกิจการ สู่ความต่อเนื่องและความยั่งยืนทางธุรกิจ ของท่าอากาศยานในประเทศไทย สังกัดรัฐวิสาหกิจ. (จรียากรณ์ หวังศุภกิจโกศล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคนที่ 7. (27 มิ.ย. 2567). แนวทางการจัดการกลยุทธ์ด้านความเสี่ยงและการพลิกฟื้นกิจการ สู่ความต่อเนื่องและความยั่งยืนทางธุรกิจ ของท่าอากาศยานในประเทศไทย สังกัดรัฐวิสาหกิจ. (จรียากรณ์ หวังศุภกิจโกศล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคนที่ 8. (27 มิ.ย. 2567). แนวทางการจัดการกลยุทธ์ด้านความเสี่ยงและการพลิกฟื้นกิจการ สู่ความต่อเนื่องและความยั่งยืนทางธุรกิจ ของท่าอากาศยานในประเทศไทย สังกัดรัฐวิสาหกิจ. (จรียากรณ์ หวังศุภกิจโกศล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคนที่ 9. (18 ก.ค. 2567). แนวทางการจัดการกลยุทธ์ด้านความเสี่ยงและการพลิกฟื้นกิจการ สู่ความต่อเนื่องและความยั่งยืนทางธุรกิจ ของท่าอากาศยานในประเทศไทย สังกัดรัฐวิสาหกิจ. (จรียากรณ์ หวังศุภกิจโกศล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคนที่ 10. (18 ก.ค. 2567). แนวทางการจัดการกลยุทธ์ด้านความเสี่ยงและการพลิกฟื้นกิจการ สู่ความต่อเนื่องและความยั่งยืนทางธุรกิจ ของท่าอากาศยานในประเทศไทย สังกัดรัฐวิสาหกิจ. (จรียากรณ์ หวังศุภกิจโกศล, ผู้สัมภาษณ์)
สำนักงานนโยบายและแผนการขนส่งและจราจร. (2561). รายงานแผนพัฒนาการขนส่งทางอากาศของประเทศไทย ระยะ 15 ปึ (พ.ศ. 2562-2576). กระทรวงคมนาคม. เรียกใช้เมื่อ 7 กันยายน 2567 จาก https://www.otp.go.th/uploads/tiny_uploads/PolicyPlan/1-PolicyPlan/25640722-PlanAir15y.pdf
Abdeen, F. N. et al. (2021). Challenges in multi-agency collaboration in disaster management: A Sri Lankan perspective. International Journal of Disaster Risk Reduction, 62(2021), 1-12.
Ali, Q. S. A. et al. (2023). Systematic literature review of Business Continuity Management (BCM) practices: Integrating organisational resilience and performance in Small and medium enterprises (SMEs) BCM framework. International Journal of Disaster Risk Reduction, 99(2023), 1-18.
Ameri, M. A. S. S. & Musa, H. (2021). The impact of business continuity management on the performance of public organizations in UAE. Pt. Journal of Legal, Ethical & Regulatory Isuues, 24(6S), 1-13.
Braun, V. & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77-101.
Burbidge, R. (2018). Adapting aviation to a changing climate: Key priorities for action. Journal of Air Transport Management, 71(2018), 167-174.
Corrales-Estrada, A. M. et al. (2021). Sustainability and Resilience Organizational Capabilities to Enhance Business Continuity Management: A Literature Review. Sustainability, 13(15), 1-25.
Crask, J. (2024). Business Continuity Management: A Practical Guide to Organization Resilience and ISO 22301. London: Kogan Page Publishers.
Denzin, N. K., & Lincoln, Y. S. (2011). The Sage handbook of qualitative research. London: SAGE Publications Ltd.
Galaitsi, S. E. et al. (2023). Business continuity management, operational resilience, and organizational resilience: Commonalities, distinctions, and synthesis. International Journal of Disaster Risk Science, 14(5), 713-721.
Giorgi, A. (2009). The descriptive phenomenological method in psychology: A modified Husserlian approach. Pittsburgh: Duquesne university press.
International Aviation Transport Association. (2023). The Importance of Air Transport to Thailand (IATA Economics). Retrieved September 7, 2024, from https://www.iata.org/en/iatarepository/publications/economic-reports/thailand--value-of-aviation/
International Civil Aviation Organization. (2023). Environmental Trends in Aviation to 2050. Retrieved September 1, 2024, from https://www.icao.int/environmental-protection/Documents/EnvironmentalReports/2022/ENVReport2022_Art7.pdf
Romig, T. (2021). A collaborative approach to business continuity and organisational resilience when dealing with a major crisis, such as COVID-19. Journal of Airport Management, 15(3), 226-234.
Torabi, S. A. et al. (2016). An enhanced risk assessment framework for business continuity management systems. Safety science, 89(2016), 201-218.
United Nations. (2023). The Sustainable Development Goals Report Special edition. Retrieved August 25, 2024, from https://unstats.un.org/sdgs/report/2023/The-Sustainable-Development-Goals-Report-2023.pdf