DEVELOPMENT OF AN ERGONOMICS SELF-CARE PROGRAM ABOUT MUSCULOSKELETAL IN FARMERS BY APPLIED ELASTIC BAND WITH STRETCHING
Main Article Content
Abstract
This article research aimed to understand problems and develop an ergonomics self-care program about musculoskeletal in farmers by applied elastic band with stretching. It was a Developmental Research. Sample were 195 farmers who lived in Thanamaoy sub-district, Mueang District in Nakhon Sawan Province. The sample size was calculated using Krejcie and Morgan's formula. Data collection by the rapid entire body assessment (REBA) assessment was used to assess ergonomics risk and interviewed about their body discomfort related to musculoskeletal disorders. Then, the obtained data were combined with Orem's self-care concept, along with the concept of exercise with elastic bands and stretching, and the integration of knowledge from the synthesis to develop an ergonomics self-care program about musculoskeletal in farmers by applied elastic band with stretching. After that, check the quality and evaluate the effectiveness of the program. This program was then tested with 20 farmers for evaluate the effectiveness of program. Analyzed by basic statistics and qualitative analysis. Results: problems and developing of an ergonomics self-care program about musculoskeletal in farmers by applied elastic band with stretching. The total ergonomic risk was high risk (8.55 ± 2.72) affected to the body discomfort (musculoskeletal) had almost hard (3.31 ± 1.17). Development of an ergonomics self-care program about musculoskeletal in farmers by applied elastic band with stretching to solve musculoskeletal problems examined the content validity of the program has 0.95. This program had been to try out and evaluate the effectiveness was found that the overall performance in all 4 dimensions; the standard of appropriateness, the standard of usefulness, the standard of feasibility, and the standard of correctness, were at the highest level ( = 4.52).
Article Details
References
เจริญ กระบวนรัตน์. (2550). ยางยืดชีวิตพิชิตโรค. กรุงเทพมหานคร: บริษัท แกรนด์สปอร์ต กรุ๊ปจํากัด.
ดาริวรรณ เศรษฐีธรรม และคณะ. (2556). พฤติกรรมเสี่ยงและปัจจัยที่ส่งผลต่อสภาวะสุขภาพของเกษตรกรทำนา. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์, 6(2), 4-12.
นรินทร์รัตน์ เพชรรัตน์ และจิราพร เกศพิชญวัฒนา. (2557). ผลของโปรแกรมการจัดการตนเองต่อการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันและคุณภาพชีวิตด้านสุขภาพของผู้สูงอายุโรคข้อเสื่อม. วารสารสภาการพยาบาล, 29(2), 127-140.
รุ้งทิพย์ พันธุเมธากุล และคณะ. (2555). ความชุกของภาวะความผิดปกติของระบบกระดูกและกล้ามเนื้อในชาวนา: กรณีศึกษาตำบลศิลา อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น. วารสารเทคนิคการแพทย์และกายภาพบำบัด, 23(3), 297-330.
วารุณี พันธ์วงศ์ และกาญจนา ปินตาคำ. (2560). ปัจจัยคุกคามต่อสุขภาพของเกษตรกรชาวนาไทย: กรณีศึกษา ชาวนา ตำบลบ้านดู่ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย. วารสารการวิจัย กาสะลองคำ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 11(พิเศษ), 125-133.
สุวัสสา เพ็งสีแสง. (2552). ปัญหาด้านการยศาสตร์และปัจจัยที่เกี่ยวข้องในชาวนา ตำบลศรีวิชัย อำเภอวานรนิวาส จังหวัดสกลนคร. ใน วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสาธารณสุข. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Akuthota, V. & Nadler, S. F. C. (2004). Strengthening. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 85(3 Suppl 1), 86-92.
IEA. (2000). International Ergonomics Association: Triennial Report. Santa Monica, CA: IEA Press.
Khayal, O. M. E. S. (2019). Human factors and ergonomics. Atbara, Sudan: Nile Valley University.
Kibler, W. B. et al. (2006). The role of core stability in athletic function. Sport Medicine, 36(3), 189-98.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Orem, D. E. (2001). Nursing: Concepts of practice. (6th ed.). St. Louis, Missouri: Mosby Year book.