THE MODEL FOR RITUAL PERFORMANCE IN INAUSPICIOUS CEREMONY ACCRDING TO BUDDHISM
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the concepts and theories, principles of Dharma related to the performance of funeral rites, and present knowledge about the forms of funeral rites in Thai society. This qualitative research with key informants and focus group discussions, totaling 16 people. The data was analyzed descriptively. The research results found that the concepts and theories related to Buddhist rituals are for the happiness and prosperity of the deceased. There are two types of merit-making for funeral rites: 1) Making merit in front of the coffin, which is making merit on the 7th, 50th, and 100th day; 2) Making merit for the remains, which is making merit in commemoration of the death of ancestors who have passed away. The related principles of Dharma are that the truth of life is unwholesome, is impermanent, is impermanent, is suffering, and is not-self. All conditioned things are impermanent and suffering. All dharmas are not-self. There are two forms of funeral rites: 1) Cremation ceremony for the deceased who are ordinary people; 2) Royal cremation ceremony for people who have done good for society. The research also presents knowledge about the forms of funeral rites. It is a new knowledge, namely the AAAD Model, consisting of A = Abhidhamma (Abhidhamma) A = (Anattalakkhana Sutta) (Anattalakkhana Sutta) A = Adittapariya Sutta (Adittaparichaya Sutta) D = Dhammaniyam Sutta (Dhammaniyam Sutta). The noble Dhamma tells the characteristics of life, how it is, namely the common characteristics of anicca, dukkha and non-self. It is the truth of life, telling us that life is impermanent, changing according to causes and conditions that make it happen (anicca). Life is suffering (dukkha) because it must change. It cannot remain the same. It cannot find the true self that can force it to be constant and follow power (anatta). The performance of the ceremony is important according to the Buddhist principle, emphasizing the purpose and practicing the way of Dhamma.
Article Details
References
กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2564). รายงานการประเมินผลการดําเนินงานตามยุทธศาสตร์แผนแม่บทส่งเสริมคุณธรรมแห่งชาติ ฉบับที่ 1 (พ.ศ. 2559 - 2564) ฉบับสมบูรณ์. นครปฐม: เพชรเกษมพรินต์ติ้ง กรุ๊ป จํากัด.
ประมวลศักดิ์ ดีมี. (2564). พระพุทธศาสนากับอาชีพขายสินค้าและบริการงานศพ. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์, 7(1), 165-175.
ปราณี วงษ์เทศ. (2534). พิธีกรรมเกี่ยวกับการตายในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์ พริ้นติ้งกรุ๊ป.
ปอรรัชม์ ยอดเณร. (2544). การศึกษาปฏิสัมพันธ์ระหว่างพิธีกรและวิทยากรรายการสุขภาพทางโทรทัศน์ในเชิงชาติพันธุ์วรรณนาแห่งการสื่อสาร. ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวาทวิทยา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระครูกัลยาณธรรมโฆษ (รุ่ง กลฺยาโณ). (2554). การศึกษาคติธรรมจากประเพณีงานศพ: กรณีศึกษาชุมชนตำบลตรวจ อำเภอศรีณรงค์ จังหวัดสุรินทร์. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตสุรินทร์.
พระครูโชติปัญญาโสภณ และคณะ. (2563). ศึกษาคติธรรมที่ปรากฏในพิธีกรรมการบำเพ็ญกุศลศพของชาวพุทธอำเภอนาทวี จังหวัดสงขลา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(8), 134-145.
พระครูนิภาธรรมวัตร (มานัส โฉมยา) และคณะ. (2566). วิเคราะห์การสวดพระอภิธรรมในพระพุทธศาสนา. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 11(3), 13-24.
พระครูปลัดสมหมาย อตฺถสิทฺโธ. (2564). การพัฒนาขันธ์ 5 ในอนัตตลักขณสูตร. วารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์, 6(1), 41-50.
พระครูสุวรรณสารานุกูล (ภิชยพล กตสาโร) และคณะ. (2566). รููปแบบการจัดการศาสนพิธีีและความเชื่อเรื่องพิธีกรรมงานอวมงคลในองค์กรตามแนวพุทธศาสตร์ของสังคมไทย จังหวัดนครราชสีมา. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 10(2), 174-186.
พระครูอมรปัญญารัตน์ (จตุพร อักษรทอง) และคณะ. (2561). การประยุกต์ใช้พุทธปรัชญาในพิธีการจัดการงานศพในประเทศไทย. วารสารเซ็นต์จอห์น, 21(28), 147-162.
พระปราโมทย์ สุทฺธจิตฺโต (เต่าเพ็ชร) และคณะ. (2566). ศึกษาวิเคราะห์หลักธรรมที่ปรากฏในประเพณีการบำเพ็ญกุศลศพของจังหวัดตรัง. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 10(10), 73-83.
พระมหาธิตินัยต์ ฐิตธมฺโม. (2560). การศึกษาเชิงวิเคราะห์หลักพุทธปรัชญาที่ปรากฏในอาทิตตปริยายสูตร. วารสารพุทธมัคค์, 2(1), 22-27.
พระศรีธีรพงศ์ (อุดม สารเมธี) และคณะ. (2564). ประเพณีงานศพ: กรณีศึกษารูปแบบที่เหมะสมทางสังคมวัฒนธรรม และเศรษฐกิจในการจัดพิธีกรรมของชาวพุทธ เขตราษฎร์บูรณะ กรุงเทพมหานคร. วารสารบัณฑิตศาส์น มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 19(2), 79-93.
พระอธิการหนุ่ม สิริสาโร (อ่องสกุล) และคณะ. (2566). ศึกษาวิเคราะห์การถวายทานตามเทศกาลประเพณีในสังคมไทย. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์วิทยาลัยสงฆ์ นครสวรรค์, 11(2), 45-54.
เมทิกา พ่วงแสง และเพ็ญพิมพ์ พวงสุวรรณ. (2566). ความเชื่อ ความศรัทธา ที่สนับสนุนการท่องเที่ยวในพื้นที่จังหวัดพัทลุง. วารสารศิลปศาสตร์ มทร.ธัญบุรี, 4(2), 58-71.
วิลาวัณย์ สุทธิรักษ์ และคณะ. (2556). วิเคราะห์แนวทางการสื่อสารเพื่อสันติภาพขององค์ทะไลมะที่ 14 ตามหลักพุทธสันติวิธี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 5(ฉบับพิเศษ), 323-335.
สมทบ พาจรทิศ และคณะ. (2559). แนวคิดการจัดการศพในพุทธศาสนาเถรวาท. พิฆเนศวร์สาร, 12(2), 115-124.
สรัสวดี คงปั้น และมนต์ ขอเจริญ. (2561). มายาคติความตายที่สื่อสารผ่านพิธีกรรมงานศพของกลุ่มชาติพันธุ์ที่นับถือศาสนาพุทธ: กรณีศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ภูไท และกลุ่มชาติพันธุ์ไทลื้อ. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 12(1), 79-119.
อู๋อวิ๋นหลง. (2561). ช่วงเวลาในการสร้างศาลเจ้าซำไนเก็งกรุงเทพฯ กับความสัมพันธ์ของชาวจีนแคะ. วารสารจีนศึกษามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 11(1), 215-248.