A STUDY OF MEDIA INFORMATION AND DIGITAL TECHNOLOGY LITERACY FACTORS FOR TEACHERS AND EDUCATIONAL PERSONNEL ON SECONDARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE BANGKOK AREA 1

Main Article Content

Alongkorn Ausawasowan
Natthameth Dulkanit
Prasai Jhetson
Pornpat Aumpornphute
Kanista Mungprasittichai

Abstract

The purposes of this research were to: 1) exploratory factor analysis of the components of media information and digital technology literacy for teachers and educational personnel on secondary educational service area office Bangkok area 1, and 2) examine the validity of the measurement model of media information and digital technology literacy for teachers and educational personnel on secondary educational service area office Bangkok area 1, using a survey research method. The sample consisted of teachers and educational personnel of the secondary educational service area office Bangkok 1, It was divided into 1,212 participants for exploratory factor analysis and 500 participants for confirmatory factor analysis, selected through stratified random sampling. Data was collected through a questionnaire on media information and digital technology literacy. Data collection involved quantitative methods. exploratory factor analysis, confirmatory factor analysis, mean, and standard deviation were used for data analysis. The research findings were as follows: 1) The exploratory factor analysis of components of media information and digital technology literacy for teachers and educational personnel were the eigen values in the range between 4.892 – 52.882 and the sum of squared score loading cumulative was 65.608, The consisted of three components: The first component involved the use of media information and digital technology literacy for educational management. The second one pertained to respecting human rights in the digital world. The last one related to respecting laws in the digital world. and 2) The measurement model of media information and digital technology literacy for teachers and educational personnel was consistent with perceptual data (χ2 = 24.713, df = 17, p-value = 0.101, GFI = 0.989, AGFI = 0.972, RMSEA = 0.028).

Article Details

How to Cite
Ausawasowan, A., Dulkanit, N., Jhetson, P., Aumpornphute, P., & Mungprasittichai, K. (2024). A STUDY OF MEDIA INFORMATION AND DIGITAL TECHNOLOGY LITERACY FACTORS FOR TEACHERS AND EDUCATIONAL PERSONNEL ON SECONDARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE BANGKOK AREA 1. Journal of Social Science and Cultural, 8(11), 353–366. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/278991
Section
Research Articles

References

ฉัตรเมือง เผ่ามานะเจริญ และคณะ. (2561). การวิเคราะห์องค์ประกอบการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ของนิสิตนักศึกษาสถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 6(2), 8-21.

นันทิยา ดวงภุมเมศ และนิธิดา แสงสิงแก้ว. (2563). การรู้เท่าทันสื่อ สารสนเทศ และดิจิทัล: “หลักการ” และ “เครื่องมือ” เพื่อเสริมสร้างเด็กและเยาวชนพลเมืองรู้เท่าทันสื่อ. วารสารนิเทศศาสตรปริทัศน์, 24(3), 54-67.

นิตยา วงศ์ใหญ่. (2560). แนวทางการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของดิจิทัลเนทีฟ. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 10(2), 1630-1642.

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: วีริยาสาส์น.

บุปผา บุญสมสุข. (2566). การวิเคราะห์ความเป็นพลเมืองดิจิทัลผ่านกิจกรรมการผลิตสื่อดิจิทัลเพื่อขับเคลื่อนสังคมในรายวิชา RSU160 รู้เท่าทันสื่อดิจิทัล. วารสารนิเทศศาสตรปริทัศน์, 27(1), 8-18.

ปาหนัน เวฬุวัน. (2564). การนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ในการปฏิบัติงานของฝ่ายการศึกษา สำนักงานเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร ภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (Covid - 2019). ใน สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาการบริหารงานภาครัฐ. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง. (2561). คู่มือพลเมืองดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.

วรศักดิ์ สีดามล. (2560). ปัญหาและแนวทางการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศของครูในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 1. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.

วัชรี มนัสสนิท และคณะ. (2562). การวิเคราะห์องค์ประกอบการรู้เท่าทันสื่อของเยาวชนไทยกรณีศึกษา: เยาวชนในจังหวัดเชียงราย. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 12(6), 279-299.

วิภาพรรณ พินลา และวิภาดา พินลา. (2564). การรู้เท่าทันสื่อและสารสนเทศในการสร้างพลเมืองตื่นรู้สำหรับครูสังคมศึกษา. วารสารอินทนิลทักษิณสาร, 16(1), 25-51.

ศิริชัย กาญจนวาสี และคณะ. (2559). การเลือกใช้สถิติที่เหมาะสมสำหรับการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: บุญศิริการพิมพ์.

สรภัส น้ำสมบูรณ์. (2562). การศึกษาการรู้เท่าทันสื่อสารสนเทศและดิจิทัลของนักศึกษาครู. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 12(3), 978-997.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร เขต 1. (2566). ข้อมูลจากระบบสำนักงานอิเล็กทรอนิกส์ ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566. เรียกใช้เมื่อ 24 มีนาคม 2566 จาก https://eoffice.sesao1.go.th/info/school-group

สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2565). เอกสารเผยแพร่ผลสำรวจสถานการณ์รู้เท่าทันสื่อ สารสนเทศและดิจิทัลของประชาชนไทย ประจำปี พ.ศ. 2565. เรียกใช้เมื่อ 20 มีนาคม 2567 จาก https://resourcecenter.thaihealth.or.th/media/K3xx

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2565). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน (พ.ศ. 2566 – 2570) ของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. เรียกใช้เมื่อ 20 มีนาคม 2567 จาก https://www.obec.go.th/archives/813787

สุวิมล ติรกานันท์. (2555). การวิเคราะห์ตัวแปรพหุในงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อิทธิพัทธ์ สุวทันพรกูล. (2562). การวิจัยทางการศึกษา: แนวคิดและการประยุกต์ใช้. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อุษา บิ๊กกิ้นส์. (2555). การรู้เท่าทันสื่อและสารสนเทศ. วารสารสุทธิปริทัศน์, 26(80), 147-162.

Arafah, B. & Hasyim, M. (2022). Social Media as a Gateway to Information: Digital Literacy on Current Issues in Social Media. Webology, 19(1), 2491-2503.

Choi, M. (2016). A Concept Analysis of Digital Citizenship for Democratic Citizenship Education in the Internet Age. Theory & Research in Social Education, 44(4), 565-607.

Hair, J. F. et al. (2010). Multivariate Data Analysis. (7th Edition). New York: Pearson.

Kaiser, H. F. (1958). The varimax criterion for analytic rotation in factor analysis. Psychometrika, 23(3), 187-200.

Leaning, M. (2019). An approach to digital literacy through the integration of media and information literacy. Journal of Media and Communication, 7(2), 4-13.

Park, H. et al. (2021). A scientometric study of digital literacy, ICT literacy, information literacy, and media literacy. Journal of Data and Information Science, 6(2), 116-138.

Wuyckens, G. et al. (2022). Untangling media literacy, information literacy, and digital literacy: A systematic meta-review of core concepts in media education. Journal of Media Literacy Education, 14(1), 168-182.

Yu, T. K. et al. (2017). Understanding factors influencing information communication technology adoption behavior: The moderators of information literacy and digital skills. Computers in Human Behavior, 71(1), 196-208.