ALTERNATIVE CARE FOR CHILDREN WITH LONG-TERM FAMILY-LIKE CARE: CASE STUDY OF SOS CHILDREN’S VILLAGES THAILAND
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study alternative care for children with long-term family-like care and the family functioning provided by the SOS Children's Villages of Thailand. It was a qualitative research approach, with data collected from four groups of participants: 1) Directors or deputy directors, 2) Social workers or education officers, 3) Foster mothers, and 4) Youth home staff. The participants, totaling 30 individuals, were purposively selected from five SOS Children's Villages located in Bangpoo, Hat Yai, Nong Khai, Chiang Rai, and Phuket. The research instrument used was a semi-structured interview. Data collection methods included document analysis, literature review, and in-depth telephone interviews. The data were analyzed using a descriptive approach. The results of the study found that: 1) The SOS Children's Villages of Thailand provides care for children in two models: the long-term family-like care, which provides care based on the elements of “mother, siblings, home, village” and various services, to support children to grow up in a family-like environment and a sense of belonging; and the family strengthening program, which supports careers and family relationships to reduce the long-term separation of children from their families. and 2) The SOS Children’s Villages Thailand fulfills four family roles: Basic living tasks, which involve providing the four necessities of life; emotional bonding and attachment, which ensures that children receive close and attentive care; Child-rearing responsibilities, which focuses on raising children according to their age-appropriate growth; Crisis management responsibilities involve addressing and resolving challenges faced by the children. The Recommendations: 1) The government should have a screening system and provide comprehensive support services for families facing challenges, collaborating with local agencies to reduce the separation of children from their families. and 2) The environments of childcare institutions should be adjusted to resemble a family-like environment and enhance the caregivers to perform roles as closely as possible to that of “parents.”
Article Details
References
กรมกิจการเด็กและเยาวชน. (2565). แผนปฏิบัติการระดับชาติว่าด้วยการเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็ก ระยะที่ 1 (พ.ศ. 2565 - 2569). กรุงเทพมหานคร: องค์การยูนิเซฟ ประเทศไทย.
กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว. (2565). สถานการณ์ครอบครัวไทย ประจำปี 2565. กรุงเทพมหานคร: กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
คาสปาร์ พีค และคณะ. (2558). รายงานสถานการณ์ประชากรไทย พ.ศ. 2558 โฉมหน้าครอบครัวไทยยุคเกิดน้อย อายุยืน. กรุงเทพมหานคร: กองทุนประชากรแห่งสหประชาชาติประจำประเทศไทย และสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
ผกามาศ นันทจีวรวัฒน์. (2554). การศึกษาและพัฒนาการปฏิบัติหน้าของครอบครัวอย่างประสบความสำเร็จด้วยการให้คำปรึกษาครอบครัวโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ผู้เข้าร่วมวิจัยคนที่ 1. (24 เม.ย. 2566). การเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็กด้วยรูปแบบครอบครัวทดแทนระยะยาว: กรณีศึกษามูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์. (มาดี ลิ่มสกุล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้เข้าร่วมวิจัยคนที่ 10. (16 พ.ค. 2566). การเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็กด้วยรูปแบบครอบครัวทดแทนระยะยาว: กรณีศึกษามูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์. (มาดี ลิ่มสกุล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้เข้าร่วมวิจัยคนที่ 11. (16 พ.ค. 2566). การเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็กด้วยรูปแบบครอบครัวทดแทนระยะยาว: กรณีศึกษามูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์. (มาดี ลิ่มสกุล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้เข้าร่วมวิจัยคนที่ 15. (19 พ.ค. 2566). การเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็กด้วยรูปแบบครอบครัวทดแทนระยะยาว: กรณีศึกษามูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์. (มาดี ลิ่มสกุล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้เข้าร่วมวิจัยคนที่ 2. (24 เม.ย. 2566). การเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็กด้วยรูปแบบครอบครัวทดแทนระยะยาว: กรณีศึกษามูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์. (มาดี ลิ่มสกุล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้เข้าร่วมวิจัยคนที่ 22. (7 ก.ย. 2566). การเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็กด้วยรูปแบบครอบครัวทดแทนระยะยาว: กรณีศึกษามูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์. (มาดี ลิ่มสกุล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้เข้าร่วมวิจัยคนที่ 24. (13 ก.ย. 2566). การเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็กด้วยรูปแบบครอบครัวทดแทนระยะยาว: กรณีศึกษามูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์. (มาดี ลิ่มสกุล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้เข้าร่วมวิจัยคนที่ 3. (29 เม.ย. 2566). การเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็กด้วยรูปแบบครอบครัวทดแทนระยะยาว: กรณีศึกษามูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์. (มาดี ลิ่มสกุล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้เข้าร่วมวิจัยคนที่ 4. (11 พ.ค. 2566). การเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็กด้วยรูปแบบครอบครัวทดแทนระยะยาว: กรณีศึกษามูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์. (มาดี ลิ่มสกุล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้เข้าร่วมวิจัยคนที่ 5. (12 พ.ค. 2566). การเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็กด้วยรูปแบบครอบครัวทดแทนระยะยาว: กรณีศึกษามูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์. (มาดี ลิ่มสกุล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้เข้าร่วมวิจัยคนที่ 6. (15 พ.ค. 2566). การเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็กด้วยรูปแบบครอบครัวทดแทนระยะยาว: กรณีศึกษามูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์. (มาดี ลิ่มสกุล, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้เข้าร่วมวิจัยคนที่ 8. (15 พ.ค. 2566). การเลี้ยงดูทดแทนสำหรับเด็กด้วยรูปแบบครอบครัวทดแทนระยะยาว: กรณีศึกษามูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์. (มาดี ลิ่มสกุล, ผู้สัมภาษณ์)
พรรณทิพย์ ศิริวรรณบุศย์. (2540). จิตวิทยาครอบครัว. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก. (2546). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 130 ตอนที่ 8 หน้า 1-17 (24 มกราคม 2546).
มูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศไทย. (2567). รายงานประจำปี 2567. สมุทรปราการ: มูลนิธิเด็กโสสะแห่งประเทศในพระบรมราชินูปถัมภ์.
เมธิรา ไกรนที และคณะ. (2563). จากบทความเรื่อง ครอบครัว: สถาบันหลักทางสังคมกับบทบาทการพัฒนามนุษย์แบบองค์รวม. วารสารปาริชาติ, 33(1), 1-16.
รุ่งรัตน์ สุขะเดชะ. (2563). การอบรมเลี้ยงดูของครอบครัวไทย: ทบทวนวรรณกรรมแบบบูรณาการอย่างเป็นระบบ. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ, 43(1), 1-9.
วิลาวัณย์ สายสุวรรณ และคณะ. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างการทำหน้าที่ของครอบครัว ความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มหรือสังคม และการรับรู้ความเครียด กับความแข็งแกร่งในชีวิตของวัยรุ่น กลุ่มด้อยโอกาสไทยในจังหวัดหนึ่งในภาคเหนือ. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 34(1), 61-85.
อุมาพร ตรังคสมบัติ. (2544). จิตบำบัดและการให้คำปรึกษาครอบครัว. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: ซันต้าการพิมพ์.
Bowlby, J. (1988). A Secure Base: Parent-Child Attachment and Healthy Human Development. New York: Basic Book.
Bronfenbrenner, U. (1979). The Ecology of Human Development. The United States of America: Massachusetts: Harvard University Press.
Hong, Y. et al. (2011). Care arrangements of AIDS orphans and their relationship with children’s psychosocial well-being in rural China. Health Policy & Planning, 26(2), 115-123.
Jianu, C. et al. (2022). Alternative Care in child protection-foster care. ARS Medica Tomitana, 4(28), 171-175.
Murdock, G. P. (1949). Social Structure. New York: Macmillan Company.
Persons, T. & Bales, R. (1955). Family, Socialization, and Interaction Process. New York: The Free Press.
United Nations. (2010). Guidelines for the alternative care of children. Retrieved October 5, 2017, from https://digitallibrary.un.org/record/673583