การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันสมรรถนะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล สำหรับนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคกลาง

Main Article Content

วรานิษฐ์ ธนชัยวรพันธ์
สุวิทย์ ฝ่ายสงค์

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของสมรรถนะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลของนักศึกษาครูในมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคกลาง และเพื่อตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลกับข้อมูลเชิงประจักษ์ กลุ่มตัวอย่าง ประกอบด้วย นักศึกษา ชั้นปีที่ 1 - 4 คณะครุศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคกลาง จำนวน 400 คน โดยกำหนดตามตารางของ Krejcie และ Morgan สำหรับขนาดกลุ่มตัวอย่างที่เหมาะสม จากการสุ่มแบบชั้นภูมิ (Stratified Random Sampling) โดยแบ่งตามสัดส่วนของนักศึกษาแต่ละมหาวิทยาลัย จากนั้นใช้วิธีการสุ่มแบบง่าย (Simple Random Sampling) ภายในแต่ละชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลวิจัยครั้งนี้ คือ แบบสอบถามมาตรประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.97 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (CFA) ผลการวิจัยพบว่า สมรรถนะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลทั้งในภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับสูง โดยค่ามัชฌิมเลขคณิตของตัวแปรสังเกตได้อยู่ระหว่าง 4.14 ถึง 4.27 มีค่าเฉลี่ยรวม 4.20 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.85 โดยสมรรถนะด้านการรู้ดิจิทัล การใช้ดิจิทัล การแก้ปัญหาด้วยเครื่องมือดิจิทัล และการปรับตัวและการตระหนักรู้ดิจิทัล มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับสูง ผลการวิเคราะห์ CFA พบว่า โมเดลที่มีตัวแปรแฝง 4 ตัว มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีค่าดัชนีความสอดคล้องของโมเดล ดังนี้: CMIN/DF = 0.75, p = 0.47, CFI = 1.00, GFI = 0.99, AGFI = 0.99, RMSEA = 0.00 และ RMR = 0.00 ซึ่งอยู่ในเกณฑ์ที่ยอมรับได้ ผลลัพธ์ยืนยันความตรงเชิงโครงสร้างของกรอบสมรรถนะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับนักศึกษาครูในมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคกลาง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ธนชัยวรพันธ์ ว., & ฝ่ายสงค์ ส. (2025). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันสมรรถนะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล สำหรับนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคกลาง. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 9(9), 171–183. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/287874
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จุฬารัตน์ บุษบงก์. (2567). สมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิตวิชาชีพครูในยุคการศึกษา 4.0. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย (สพบท.), 6(2), 105-120.

เจนจบ สุขแสงประสิทธิ์ และคณะ. (2565). ทักษะดิจิทัลของนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณ.

นัทธีรัตน์ พีระพันธุ์ และคณะ. (2560). โครงการการพัฒนาเครื่องมือส่งเสริมทักษะเทคโนโลยีสารสนเทศและสื่อสารการศึกษาของครูตามแนวคิดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.

ภัทราพร เยาวรัตน์. (2565). การศึกษาสมรรถนะและแนวทางการพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของครูในสถานศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุตรดิตถ์ เขต 1. ใน สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

เมษา นวลศรี และกุลชาติ พันธุวรกุล. (2564). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันสมรรถนะดิจิทัลสำหรับนักศึกษาครูมหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสารครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 49(4), 1-15.

ราชกิจจานุเบกษา. (2562). ข้อบังคับคุรุสภาว่าด้วยมาตรฐานวิชาชีพ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2562. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 136 ตอน พิเศษ 68 ง หน้า 18-19 (20 มีนาคม 2562).

ศิริชัย กาญจนวาสี. (2556). ทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศุภกฤต ดิษฐสุวรรณ. (2566). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการจัดการเรียนรู้ของครู เพื่อยกระดับคุณภาพผู้เรียน โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการสุวรรณภูมิ. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(3), 194-214.

สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). กรอบสมรรถนะด้านดิจิทัล สำหรับพลเมืองไทย. เรียกใช้เมื่อ 20 ตุลาคม 2567 จาก https://www.onde.go.th/assets/portals/1/files/digital_competence_framework_for_thai_citizens.pdf

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สุปรียา ไตรยะขันธ์ และรชฏ สุวรรณกูฏ. (2565). สภาพปัญหาและแนวทางพัฒนาการจัดการเรียนรู้ของครูในยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 7(3), 931-944.

อลงกรณ์ อัศวโสวรรณ และคณะ. (2566). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของความเป็นพลเมืองดิจิทัลสำหรับนักศึกษาวิชาชีพครู. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(4), 117-132.

Hair, J. F. et al. (1998). Multivariate data anlysis. (5th ed.). Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall.

Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

UNESCO. (2018). A global framework of reference on digital literacy skills for indicator 4.4.2. Retrieved July 15, 2024, from http://uis.unesco.org/sites/default/files/documents/ip51-global-framework-reference-digital-literacy-skills-2018-en.pdf