การวิเคราะห์การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมในการทำงานจิตอาสา ของชุมชนวัดสระเกษ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิดทฤษฎีจิตอาสาและหลักการทำงานจิตอาสา 2) ศึกษาหลักพุทธธรรมที่เกี่ยวกับจิตอาสาในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท และ 3) วิเคราะห์การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมในการทำงานจิตอาสาของชุมชนวัดสระเกษ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา เป็นวิธีวิจัยเชิงคุณภาพศึกษาเอกสารและสัมภาษณ์เชิงลึก เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงเป็นตัวแทนผู้ที่เกี่ยวข้องกับการทำงานจิตอาสาของชุมชนวัดสระเกษ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ 1) ผู้นำท้องถิ่น 2) หัวหน้าชุมชน และ 3) ประชาชนทั่วไป จำนวน 9 คน โดยนำมาวิเคราะห์เชิงเนื้อหาและสรุปเป็นภาพรวม ผลการวิจัยพบว่า 1) แนวคิดทฤษฎีจิตอาสาและหลักการทำงานจิตอาสาคือ แรงจูงใจเป็นการสร้างแรงจูงใจในการทำงานของจิตอาสา ซึ่งเกิดจากแรงจูงใจภายในและภายนอกที่ควบคู่กันจนเกิดเป็นแรงผลักดันให้ขับเคลื่อน หรือเป็นแรงผลักดันให้บุคคลเกิดความเห็นใจในความทุกข์ของผู้อื่น ทำให้เกิดเป็นความเสียสละและปรารถนาที่จะช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้นจากความทุกข์นั้น 2) หลักพุทธธรรมที่เกี่ยวกับจิตอาสา คือ สาราณียธรรม 6 ประกอบด้วย 2.1) เมตตากายกรรม 2.2) เมตตาวจีกรรม 2.3) เมตตามโนกรรม 2.4) สาธารณโภคี 2.5) สีลสามัญญตา และ 2.6) ทิฎฐิสามัญญตา และ 3) การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมในการทำงานจิตอาสา คือ การเปลี่ยนแปลงวิธีคิด เกิดการกระตุ้นการใช้ความคิดของคนชุมชนให้รู้จักคิดอย่างถูกต้อง เป็นวิธีการเรียนรู้เพื่อพัฒนาตนเองให้เกิดปัญญา รู้คิดเท่าทันเห็นสิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริง สัมพันธ์กับการพัฒนาการของชีวิต เกิดผลต่อสิ่งต่าง ๆ โดยรวมทำให้เกิดพฤติกรรมจิตอาสาอย่างยั่งยืนในการดำเนินชีวิตและสังคม
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กลุ่มผู้นำท้องถิ่น. (9 ตุลาคม 2563). การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมในการทำงานจิตอาสาของชุมชนวัดสระเกษ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. (พระสถาพร ปุณฺณนนฺโท (รำจวนจร), ผู้สัมภาษณ์)
กลุ่มหัวหน้าชุมชน. (9 ตุลาคม 2563). การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมในการทำงานจิตอาสาของชุมชนวัดสระเกษ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. (พระสถาพร ปุณฺณนนฺโท (รำจวนจร), ผู้สัมภาษณ์)
จามรี ศิริจันทร์. (2560). การพัฒนาจิตอาสาของครูตามหลักพุทธธรรม. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 4(1), 70-83.
ณฐพงศ์ จิตรนิรัตน์ และคณะ. (2547). ชุมชนแออัดเมืองสงขลา: พัฒนาการและแนวทางการพัฒนา. วารสารปาริชาติ, 16(2), 78-89.
ตวงเพชร สมศรี. (2561). การส่งเสริมแรงจูงใจในการทำงานจิตอาสาเชิงพุทธของอาสาสมัครตำรวจชุมชน. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 14(พิเศษ), 75-86.
ธิดาชนก วงศ์พิทักษ์. (2556). ปัจจัยจิตสังคมที่ส่งผลต่อพฤติกรรมจิตอาสาของนิสิตมหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาพัฒนาการ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 2. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาการพิมพ์.
ประพีพรรณ ภาณวะวัฒน์. (2556). จิตอาสา คือดอกไม้ที่ไม่ให้ผล. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์วัฒนาพานิชย์ จำกัด.
พระครูอาทรปริยัติยานุกิจ (สุจิตฺโต/เพียรสองชั้น). (2555). การประยุกต์ใช้หลักสังคหวัตถุ 4 ในการ บริหารงานบุคคลในโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษาในอำเภอสุวรรณภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา . มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสมนึก ติสฺสว โส (มโนธรรม). (2555). การบริหารบุคลากรทางการศึกษาตามหลักสังคหวัตถุ 4 โรงเรียนมัธยมศึกษาเขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสุนทร ธมฺมธโร (บุญคง). (2560). การประยุกต์ใช้หลักสังคหวัตถุ 4 ในชุมชนวัดหนองสนม จังหวัดระยอง. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins Publishers.
