แนวทางพัฒนาการใช้สื่อการสอนออนไลน์ของสถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์โดยใช้แบบจำลอง Assure Model
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์การใช้สื่อออนไลน์ด้วยแบบจำลอง Assure Model และ 2) การหาแนวทางการพัฒนาสื่อออนไลน์ของสถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ด้วยเทคนิคเดลฟาย โดยใช้วิธีวิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่าง 2 กลุ่ม คือ ครูอาจารย์จำนวน 36 คน และผู้บริหารและครูระดับชำนาญการ จำนวน 17 คน ใช้วิธีการสุ่มอย่างง่ายและเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ ได้แก่ , S.D. และ independent t -test ผลการวิจัยพบว่า 1. การใช้สื่อออนไลน์ตามแบบจำลอง Assure Model อยู่ในระดับมากที่สุด (
= 4.54) และผู้สอนกลุ่มวิชาศึกษาทั่วไป และกลุ่มวิชาชีพ มีพฤติกรรมการใช้สื่อออนไลน์ไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 จากข้อคิดเห็นการวางแผนการใช้สื่อด้วยแบบจำลอง Assure Model ผู้สอนให้ความสำคัญกับการกำหนดวัตถุประสงค์ การวิเคราะห์ลักษณะผู้เรียน และการเลือก ดัดแปลง หรือออกแบบสื่อในระดับมากที่สุด 2. แนวทางการพัฒนาสื่อออนไลน์ในอนาคต พบว่าภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (
= 4.61) มีประเด็นสำคัญ คือ 1) ด้านผู้สอน ควรมีความสามารถในการใช้สื่อและทักษะการสร้างสื่อดิจิทัลที่ตอบสนองผู้เรียน 2) ด้านสื่อการสอน การวางแผนการใช้สื่อและการจัดการชั้นเรียนส่งผลต่อการเรียนรู้ของผู้เรียน การออกแบบการเรียนการสอนเป็นตัวกำหนดการใช้สื่อ การเลือกสื่อมาใชควรสอดคล้องกับเทคโนโลยีดิจิทัลในปัจจุบัน สื่อทักษะปฏิบัติที่เหมาะสมในอนาคต ควรเข้าถึงง่าย รวดเร็ว ประสิทธิภาพสูง อยู่ในรูปแบบเทคโนโลยี 3D VR หรือ AR และ 3) ด้านผู้บริหาร ควรสนับสนุนให้บุคลากรมีความสามารถด้านเทคโนโลยีที่หลากหลาย ให้ผู้เรียนได้เข้าถึงสื่ออย่างเท่าเทียม และสื่อเทคโนโลยีควรทันสมัยอยู่เสมอ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กฎกระทรวง จัดตั้งส่วนราชการในสถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ กระทรวงวัฒนธรรม พ.ศ. 2551. (2551). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 125 ตอนที่ 59 ก หน้า 1-2 (11 เมษายน พ.ศ. 2551).
กรกฎา นักคิ้ม และปวีณา อ่อนใจเอื้อ. (2564). การศึกษาความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการใช้ ASSURE Model เพื่อวางแผนการใช้สื่อและเทคโนโลยีในการแนะแนวของนิสิตปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 20(3), 1-10.
กรณิศ รัตนามหัทธนะ. (2561). เมื่อ AI เปลี่ยนโฉมหน้าวงการการศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 18 มกราคม 2566 จาก https://www.creativethailand.org/new/article/place /28016/th
กิดานันท์ มลิทอง. (2548). เทคโนโลยีและการสื่อสารเพื่อการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: อรุณพิมพ์การพิมพ์.
ถนอมพร (ตันพิพัฒน์) เลาหจรัสแสง. (2561). นวัตกรรมเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการศึกษาในยุคการเรียนรู้ 4.0. เชียงใหม่: ตองสาม ดีไซน์.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ปณภา ภิรมย์นาค. (2555). รายงานวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนการสอนเรื่อง การใช้สื่อการสอนเชิงมัลติมีเดียเพื่อเพิ่มผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษารายวิชา LSC303/LSM211 การจัดการขนส่ง. กรุงเทพมหานคร: สาขาวิชาการจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2563). สมรรถนะเด็กไทยในยุคโลกพลิกผัน (VUCA World). คุรุสภาวิทยาจารย์, 1(1), 8-11.
สุกานดา จงเสริมตระกูล และสรสิริ วรวรรณ. (2565). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้การออกแบบและเลือกใช้สื่อดิจิทัลประกอบการสอนตามแบบจำลอง ASSURE สำหรับนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูเพื่อส่งเสริมความสามารถด้านนวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศทางการศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 29 มกราคม 2566 จาก https://shorturl.asia/5VS3R
อมรรัตน์ เตชะนอก และคณะ. (2563). การจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(9), 1-15.
Bowman, C. P. (2003). Discipline Strategies from Successful Teachers of AficanAmerican Adolescents. Dissertation Abstracts International, 63(9), 3149-A.
Heinich, R. et al. (1999). Instructional Media and Technologies for Learning. New Jersey: Prentice-Hall, Inc.
Lapitan, Jr. et al. (2021). An effective blended online teaching And learning strategy during the COVID-19 pandemic. Education for Chemica Engineers, 35(April 2021), 116-131.
Smaldino, S. et al. (2014). Instructional Technology and Media for Learning. Boston: Pearson.
