ความพึงพอใจต่อการจัดสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล ของนักศึกษาวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครราชสีมา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความพึงพอใจและความคิดเห็นต่อการจัดสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลของนักศึกษา วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครราชสีมา เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครราชสีมา ปีการศึกษา 2563 จำนวน 110 คน จากการสุ่มตัวอย่างอย่างง่าย เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาคเท่ากับ .98 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนาและการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า ระดับความพึงพอใจต่อการจัดสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลของนักศึกษาโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.26, SD = 0.47) และทุกด้านมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมาก ทั้งด้านบรรยากาศในการเรียน ด้านการจัดการเรียนการสอน ด้านเทคโนโลยีดิจิทัล และด้านห้องเรียน โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านบรรยากาศในการเรียน (
= 4.34, SD = 0.49) ด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด คือ ด้านห้องเรียน (
= 4.16, SD = 0.58) เมื่อรวมทุกด้านข้อที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ นักศึกษามีมิตรภาพที่ดีกับเพื่อนในชั้นเรียน (
= 4.42, SD = 0.58) ข้อที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด คือ สัญญาณอินเทอร์เน็ตรวดเร็วมีประสิทธิภาพครอบคลุมทุกพื้นที่ (
= 3.97, SD = 0.94) ส่วนความคิดเห็นของนักศึกษาต่อการจัดสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลส่วนใหญ่มีความคิดเห็นว่าสัญญาณอินเทอร์เน็ตช้าและไม่ครอบคลุมทุกพื้นที่การใช้งาน (ร้อยละ 49.09) จากผลการวิจัยมีข้อเสนอแนะว่าควรพัฒนาระบบอินเทอร์เน็ตความเร็วสูง มีความเสถียร ให้ครอบคลุมพื้นที่ใช้งาน เพื่อให้การจัดสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการอิสระเพื่อการปฏิรูปการศึกษา. (2561). แผนการปฏิรูปประเทศด้านการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
จตุภูมิ เขตจัตุรัส. (2560). วิธีการและเครื่องมือประเมินการเรียนรู้ของผู้เรียน. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เดโช แขน้ำแก้ว. (2561). ความต้องการด้านการจัดบรรยากาศในชั้นเรียนและการส่งเสริมสื่อสนับสนุน การเรียนของนักศึกษาถนัดซ้าย: กรณีศึกษา สาขาวิชาการพัฒนาชุมชนคณะมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 3(2), 79-98.
นฤนาท จั่นกล้า. (2561). การศึกษาความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์และความพึงพอใจของนักศึกษาเอกคณิตศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครที่มีต่อการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ , 13(1), 137 -151.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
พระครูใบฎีกามณฑล เขมโก. (2562). อิทธิพลของสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการพัฒนาการเรียนรู้ของนักศึกษาระดับอุดมศึกษ. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 10(1), 192-200.
พีระศักดิ์ จิ้วตั้น และอภิญญา ลิ้มสุวัฒน์. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจโดยรวมของลักษณะทางกายภาพห้องเรียน Active Learning มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 12(2), 220-244.
รุจโรจน์ แก้วอุไร และชโรชีนีย์ ชัยมินทร์. (2562). พื้นที่การเรียนรู้สำหรับผู้เรียนยุคดิจิทัลในห้องสมุดสถาบันอุดมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 21(4), 366-378.
วิชัย พัวรุ่งโรจน์ และคณะ. (2560). แนวโน้มวิธีการเรียนการสอนยุคใหม่ด้วยเครื่องมือประเมินผลระหว่างเรียนออนไลน์. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้, 3(2), 45-68.
วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครราชสีมา. (2562). แผนยุทธศาสตร์ระยะ 5 ปี พ.ศ. 2563 - 2567. นครราชสีมา: วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครราชสีมา.
วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครราชสีมา. (2563). รายงานการประเมินตนเอง เพื่อการขอรับรองสถาบันการศึกษาการพยาบาลและการผดุงครรภ์ วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครราชสีมา. นครราชสีมา: วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นครราชสีมา.
วิทิต บัวปรอท. (2564). ทิศ 6 ในพระพุทธศาสนากับการสร้างสัมพันธภาพระหว่างบุคคล ในยุควิถีปกติใหม่. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(6), 208-221.
วีซานา อับดุลเลาะ และวุฒิชัย เนียมเทศ. (2563). การจัดสภาพแวดล้อมการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 แนวคิด ทฤษฎี และแนวทางปฏิบัติ. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(2), 227-246.
ศิโรจน์ ศรีโกมลทิพย์ และศิวนิต อรรถวุฒิกุล. (2559). ผลการใช้สื่อมัลติมีเดียร่วมกับการจัดการเรียนการสอนในชั้นเรียนที่ส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ในการผลิตสื่อศิลปะสำหรับเด็ก. Veridian E-Journal, 9(1), 1459-1472.
สงบ อินทรมณี. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 16(1), 353-360.
สุขมิตร กอมณี. (2562). โมเดลการจัดสิ่งแวดล้อมทางการเรียนภควันตภาพสำหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์, 30(3), 30-48.
สุณิสา สำเร็จดี และคณะ. (2559). ความพึงพอใจของนักศึกษาต่อคุณภาพบริการสิ่งสนับสนุนการเรียนรู้ วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีสุรินทร์. ราชาวดีสาร วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีสุรินทร์, 6(2), 21-26.
สุภัทรา กลางประพันธ์ และสมเจตน์ คงคอน. (2563). ความพึงพอใจต่อสิ่งสนับสนุนการเรียนรู้คณะแพทย์แผนไทยและแพทย์ทางเลือก มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(2), 142-155.
อติญาณ์ ศรเกษตริน และคณะ. (2562). การจัดการเรียนการสอนทางการพยาบาล สู่การพัฒนาทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที 21. วารสารพยาบาลทหารบก, 20(3), 18-26.
อรธิดา ประสาร. (2559). การจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานสำหรับนักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 8(1), 27-36.
เอื้อมพร หลินเจริญ. (2555). เทคนิคการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ. วารสารการวัดผลการศึกษา, 17(1), 17-29.
Fontanillas, T. R. et al. (2016). E-assessment process: giving a voice to online learners. International Journal of Educational Technology in Higher Education, 13(20), 1-14.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determination sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30, 607-610.
Mamas, C. (2017). Exploring peer relationships, friendships and group work dynamics in higher education: applying social network analysis. Journal of Further and Higher Education, 1(1), 1-16.
Spector, J. M. (2014). Conceptualizing the emerging field of smart learning environments. Smart Learning Environments, 1(2), 1-10.
