ผลของการปรึกษากลุ่มตามแนวคิดพิจารณาความจริงเพื่อลดความเครียด และเสริมสร้างทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของเด็กกำพร้า จังหวัดยะลา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาผลของการปรึกษากลุ่มตามแนวคิดพิจารณาความจริงเพื่อลดความเครียดและเสริมสร้างทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของเด็กกำพร้า จังหวัดยะลา เป็นการวิจัยรูปแบบกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ เด็กกำพร้าที่กำลังศึกษาในสถาบันศึกษาปอเนาะดารุลอิห์ซานเกะรอ ตำบลเกะรอ อำเภอรามัน จังหวัดยะลา ปีการศึกษา 2564 ที่มีตั้งแต่อายุ 15 - 18 ปี มีคะแนนความเครียดอยู่ในระดับปานกลาง และมีคะแนนทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกอยู่ในระดับต่ำ มีความสมัครใจในการเข้าร่วมการปรึกษากลุ่ม โดยใช้การเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive sampling) จำนวน 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบประเมินความเครียด SPST-20 ของกรมสุขภาพจิต 2) แบบประเมินทุนทางจิตวิทยาเชิงบวก มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .80 และ 3) โปรแกรมการปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวคิดพิจารณาความจริงเพื่อเสริมสร้างทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกและลดความเครียด จำนวน 10 ครั้ง ดำเนินการทำกลุ่มครั้งละ 1 ชั่วโมง 30 นาที สถิติที่ใช้ในวิจัย ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติของนอนพาราเมตริก Wilcoxon Signed rank test เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของคะแนนความเครียดและทุนทางจิตวิทยา ทั้งก่อนและหลังได้รับการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวคิดพิจารณาความจริง ผลการวิจัย พบว่า 1) ความเครียดของเด็กกำพร้า จังหวัดยะลา ลดลงภายหลังเข้าร่วมโปรแกรมการปรึกษากลุ่มตามแนวคิดพิจารณาความจริง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 2) ทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของเด็กกำพร้า จังหวัดยะลา สูงขึ้นภายหลังเข้าร่วมโปรแกรมการปรึกษากลุ่มตามแนวคิดพิจารณาความจริง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จัตวา ชุณหบุญญทิพย์. (2562). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความมุ่งมั่นสู่เป้าหมายกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยมีทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกเป็นตัวแปรคั่นกลาง : กรณีศึกษานักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอิสาน วิทยาเขตขอนแก่น. ใน เอกสารนำเสนอการประชุมวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรมระดับชาติ ครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร: วิทยาเขตขอนแก่น.
ดวงมณี จงรักษ์. (2556). ทฤษฎีการให้การปรึกษาและจิตบำบัดเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
เทอดพงษ์ แตงไทย และคณะ. (2564). ผลการปรึกษาทฤษฎีเล่าเรื่องต่อความเครียดเชิงวิชาการของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารการวัดผลการศึกษา, 38(103), 184-194.
ปิยะฉัตร สมบูรณ์ และคณะ. (2564). การศึกษาผลการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อเสริมสร้างทุนทางจิตวิทยาของนักเรียนโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 39 จังหวัดนราธิวาส. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(6), 122-138.
วรวุฒิ เจริญศิริ. (2564). ภาวะเครียดในเด็ก. เรียกใช้เมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2564 จาก https://www.babybbb.com/article_detail.php?nid=204
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดยะลา. (2564). รายงานสถานการณ์ทางสังคมจังหวัดยะลา. เรียกใช้เมื่อ 17 มกราคม 2565 จาก http://yala.m-society.go.th/
สุรเชษฐ์ กานต์ประชา. (2562). การออกแบบการวิจัย รูปแบบการวิจัยเชิงปริมาณ. ใน เอกสารนำเสนอโครงการฝึกอบรม “สร้างนักวิจัยรุ่นใหม่” (ลูกไก่) หน่วยงานมหาวิทยาลัยนเรศวร รุ่นที่ 7. จังหวัดพิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
อรุณทิพย์ หงส์พิทักษ์ และกาญจนา ไชยพันธุ์. (2558). ผลการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวทฤษฎีเผชิญความจริงต่อการเห็นคุณค่าในตนเองของวัยรุ่น. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 9(1), 211-221.
Berens, A. & C. Nelson . (2015). “The science of early adversity: is there a role for large institutions in the care of vulnerable children?”. The Lancet, 386(9991), 388-398.
Luthans, F. et al. (2007). Psychological Capital: Developing the Human Competitive edge. Bangkok: Oxford University Press.
Wubbolding, R. E. (1995). Integrating theory and practice: Expanding the theory and use of the higher level of perception. Journal of Reality Therapy, 15(1), 91-94.
