โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนขยายโอกาส ทางการศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเพื่อ 1) ศึกษาประสิทธิผลของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนและปัจจัยเชิงสาเหตุที่นำมาศึกษา 2) ตรวจสอบโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนที่พัฒนาขึ้นกับข้อมูลเชิงประจักษ์ และ 3) หาแนวทางพัฒนาปัจจัยที่ส่งผลทางตรงต่อประสิทธิผลของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน วิจัย 3 ระยะ คือ 1 สร้างโมเดลสมมติฐาน จากการศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนขยายโอกาส ฯ 2 ตรวจสอบความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ 3 หาแนวทางพัฒนาปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลโรงเรียน ประชากร คือ โรงเรียนขยายโอกาส ฯ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน 794 โรงเรียน กลุ่มตัวอย่าง คือ โรงเรียนขยาย โอกาส ฯ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน 433 โรงเรียน ผู้ตอบแบบสอบถาม 866 คน กลุ่มตัวอย่าง โรงเรียนที่เป็นหน่วย สุ่มแบบหลายขั้นตอน วิเคราะห์อัตราส่วน 20 ต่อ 1 ผลการวิจัย 1) ประสิทธิผลโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน ค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ปัจจัยเชิง สาเหตุที่เลือกมาศึกษา คือ 1.1) ตัวแปรแฝงภายนอก คือ ภาวะผู้นำของผู้บริหาร สมรรถนะครู 1.2) ตัวแปรแฝงภายใน คือการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองและชุมชน มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากทุกปัจจัย 2) โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน สอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ค่าสถิติวัดความกลมกลืนของรูปแบบ คือ ไค-สแควร์ 70.96 ที่ องศาอิสระ (df) 66 ความน่าจะเป็น 0.316 ไค-สแควร์สัมพันธ์ 0.27 มีค่าน้อยกว่า 2.00 GFI 0.99 AGFI 0.98 RMSEA 0.01 CN 1166.725 CFI 1.00 RMR 0.01 และสัมประสิทธิ์การพยากรณ์ .993 และ 3) แนวทางการพัฒนาปัจจัยที่ส่งผลทางตรงต่อประสิทธิผลโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา คือ สมรรถนะครู ภาวะผู้นำ ของผู้บริหาร และการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองและชุมชน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรรณิกา เพชรนุ้ย. (2561). การสังเคราะห์รูปแบบความสัมพันธ์เชิงเส้นขององค์ประกอบที่ส่งผลต่อของโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. ใน ดุษฎีนิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา . มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ชำนาญ คำปัญโญสีโนทัย. (2559). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษาโรงเรียนในฝัน : พหุกรณีศึกษา. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา . มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ธีระนัน พิรุณสุนทร. (2561). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนเทศบาล สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา . มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2548). ความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้น (LISREL) สถิติการวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เนาวรัตน์ ศิริเมธางกูร. (2562). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุประสิทธิผลโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก สังกัดคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการ บริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ประจักร์ เข็มใคร. (2559). การพัฒนาตัวบ่งชี้ความไว้วางใจต่อผู้บริหารโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสำนักงานณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. สาขาการบริหารและการพัฒนา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ผู้เชี่ยวชาญด้านการสอนในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา. (26 ธันวาคม 2565). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน. (สไบภรณ์ พงศ์ศาสตร์, ผู้สัมภาษณ์)
พัชรินทร์ โคตรสมบัติ. (2558). การพัฒนาแนวทางการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พิสิษฐ์ คงผดุง. (2556). รูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้นของปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
พุทธิภาคย์ รักซ้อน. (2558). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพการบริหารงานวิชาการของครูใน โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี เขต 1. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา . มหาวิทยาลัยบูรพา.
ภานุพงษ์ คำภูษา. (2562). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงโครงสร้างปัจจัยทางการบริหารที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการบริหารงานของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
รัชพล จอมไตรคุป. (2563). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลต่อประสิทธิผลโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
Bennis, W. & Nanus, B. (1985). Leaders: The Strategies for Talking Charge. New York: Harper & Row.
Hoy, W. K. (2005). Educational Administration : Theory, Research and Practice. (7th ed). New York: McGraw-Hill.
