การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานตามแนวความคิดการเรียนรู้ร่วมกันและการเรียนรู้โดยใช้กรณีศึกษาเป็นฐานเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน การคิดแก้ปัญหา ทักษะการทำงานเป็นทีม และเจตคติต่อวิชาชีพพยาบาล สำหรับนักศึกษาพยาบาลศาสตร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานตามแนวความคิดการเรียนรู้ร่วมกันและการเรียนรู้โดยใช้กรณีศึกษาเป็นฐานเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน การคิดแก้ปัญหา ทักษะการทำงานเป็นทีมและเจตคติต่อวิชาชีพพยาบาล สำหรับนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ 2) เพื่อศึกษาผลการใช้รูปแบบการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้น ได้แก่ 2.1) ศึกษาเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน การคิดแก้ปัญหา ทักษะการทำงานเป็นทีม เจตคติต่อวิชาชีพพยาบาลของนักศึกษาระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียน 2.2) ศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาต่อการเรียนด้วยรูปแบบที่พัฒนาขึ้น กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาพยาบาลศาสตร์ ปีการศึกษา 2564 จำนวน 35 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่มแบบเฉพาะเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ 1)รูปแบบการเรียนแบบผสมผสานตามที่พัฒนาขึ้น 2) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 3) แบบประเมินทักษะการคิดแก้ปัญหา 4) แบบประเมินทักษะการทำงานเป็นทีมและเจตคติต่อวิชาชีพพยาบาล และ5) แบบประเมินความพึงพอใจของนักศึกษาต่อการเรียนการสอนตามรูปแบบที่พัฒนาขึ้น สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าสถิติ t – test แบบ Dependent ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้นมี 6 องค์ประกอบ ดังนี้ 1)ที่มาและความสำคัญ 2) หลักการ 3) จุดมุ่งหมาย 4)เนื้อหาสาระ 5) กระบวนการเรียนการสอน และ 6) การวัดและประเมินผล 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ทักษะการคิดแก้ปัญหา ทักษะการทำงานเป็นทีมและเจตคติต่อวิชาชีพพยาบาล หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนและหลังเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01 และ3)ความพึงพอใจของนักศึกษาต่อการเรียนด้วยรูปแบบการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้นอยู่ในระดับมาก
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เกียรติกำจร กุศลและคณะ. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติ และความสามารถในการเรียนรู้โดยใช้ กรณีเป็นฐานกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกศึกษาพยาบาลในรายวิชาปฏิบัติการพยาบาลเด็กและวัยรุ่น. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 12(1), 26- 42.
ดรุณนภา นาชัยฤทธิ์. (2557). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานด้วยการเรียนรู้ร่วมกันโดยใช้กรณีศึกษาเพื่อส่งเสริมการคิดอย่างมีวิจารณญาณ การคิดแก้ปัญหาและการเรียนรู้ร่วมกันเป็นทีมของนักศึกษาระดับปริญญาตรีครุศาสตร์. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ทิศนา แขมมณี. (2547). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนพล บรรดาศักดิ์ และคณะ. (2562). เจตคติต่อวิชาชีพพยาบาลของนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีพระพุทธบาท. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 13(4), 1-11.
ปณิตา วรรณพิรุณ. (2554). การเรียนแบบผสมผสานจากแนวคิดสู่การปฏิบัติ. วารสารการอาชีวะและเทคนิคศึกษา, 1(2), 43-49.
ปิยะนุช ชูโต และคณะ. (2557). ผลของการจัดการเรียนแบบผสมผสานเพื่อ เสริมสร้างสมรรถนะการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อสนับสนุนการฝึกปฏิบัติการพยาบาลของ นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 4 คณะพยาบาลศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 7(4), 156-167.
ภาสินี โทอินทร์และคณะ. (2562). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนวิชาปฏิบัติการพยาบาลสุขภาพจิตและ จิตเวชที่ส่งเสริมความสามารถในการแก้ปัญหาทางการพยาบาลของนักศึกษาพยาบาล. วารสารราชาวดีสาร วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีสุรินทร์, 9(1), 1-17 .
มณีรัตน์ พันธุ์สวัสดิ์และคณะ. (2558). ผลการจัดการเรียนรู้แบบทีมเป็นฐานต่อผลสัมฤทธิ์ ทางการเรียนการคิดอย่างมีวิจารณญาณ ทักษะการทำงานเป็นทีมและความพร้อมในการเรียนรู้แบบนำตนเองของนักศึกษาพยาบาล. วารสารการพยาบาลการสาธารณสุขและการศึกษา, 16(2), 92-102.
รพีพรรณ นาคบุบผา และไพลิน ถึงถิ่น. (2560). การพัฒนาการสอนโดยใช้โจทย์ปัญหา เพื่อส่งเสริมความสามารถในการแก้ไขปัญหาในการประเมินภาวะสุขภาพ และการพยาบาลมารดาและทารกในระยะคลอดปกติ. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 4(พิเศษ), 102-114.
วีรวัฒน์ ทางธรรม และอัมพร เที่ยงตรงดี. (2562). ผลการเรียนรู้โดยใช้ทีมเป็นฐานต่อความรู้และการทำงานเป็นทีมของนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี จังหวัดนนทบุรี. วารสารสหวิชาการเพื่อสุขภาพ, 1(1), 1-9.
ศิริวรรณ ตันนุกูล และวลัยนารี พรมลา. (2558). การรับรู้ต่อสมรรถนะพยาบาลวิชาชีพของนักศึกษาพยาบาลมหาลัยเอกชนในจังหวัดปทุมธานี. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 2(2),439-445.
สุสัณหา ยิ้มแย้มและคณะ. (2558). การพัฒนาการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานเพื่อพัฒนาทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษ 21. วารสารพยาบาลสาร, 42 (ฉบับพิเศษ), 129-140.
อนัญญา คูอาริยะกุลและคณะ. (2555). เจตคติต่อวิชาชีพการพยาบาลของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีอุตรดิตถ์. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 6(1).18-26.
Cronbach, L. J. (1984). Essential of Psychology and Education. New York: Mc-Graw Hill.
El-Gayar, O. & Dennis, T. (2005). Effectiveness of hybrid learning environments. Issues in Information Systems, 6(1), 176-182.
Fathia, A. M. & Nahed, A. M. (2014). Effect of Blended Learning on Newly Nursing Student's Outcomes Regarding New Trends in Nursing Subject at Ain Shams University. American Educational Research Journal, 2(11), 1036-1043.
Jang, H. j. & Hong, S. Y. (2016). Effect of blended learning in nursing education. International Journal of Multimedia and Ubiquitous Engineering, 11(5), 297–304.
Kaddoura, M. A. (2011). Critical thinking skills of nursing students in lecture-based teaching and case-based learning. International. journal of scholarship of teaching and learning, 5(2), 1-18.
