ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของการบริหารจัดการโลจิสติกส์ ของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนของกลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการโลจิสติกส์ของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนในกลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน 2) เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องกลมกลืนของโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลการบริหารจัดการโลจิสติกส์ของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนในกลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน งานวิจัยนี้เป็นวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง เป็นผู้ประกอบการวิสาหกิจของกลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน จำนวน 160 คน สุ่มตัวอย่างแบบเป็นระบบ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และการวิเคราะห์โมเดลสมการเชิงโครงสร้าง ผลการศึกษาพบว่า โมเดลมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยแสดงความสัมพันธ์ได้ดังนี้ 1) ศักยภาพการจัดการโลจิสติกส์ด้านการตลาด มีอิทธิพลเชิงบวกต่อประสิทธิผลของการบริหารจัดการโลจิสติกส์ของผู้ประกอบการวิสาหกิจของกลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน 2) ศักยภาพการจัดการโลจิสติกส์ด้านการขนส่ง มีอิทธิพลเชิงบวกต่อประสิทธิผลของการบริหารจัดการ โลจิสติกส์ของผู้ประกอบการวิสาหกิจของกลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน ดังนั้นวิสาหกิจชุมชนมีความยั่งยืนและเข้มแข็งจนสามารถพัฒนาไปสู่การเป็นผู้ประกอบการในภาคธุรกิจผู้เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐ และเอกชน ควรมีการให้ความรู้ในเรื่องของการสร้างนวัตกรรมและเทคโนโลยีเพื่อช่วยในการผลิตและส่งเสริมการขาย การหาแหล่งตลาดรองรับสินค้าจากกลุ่มวิสาหกิจชุมชนเพื่อเป็นปัจจัยขับเคลื่อนให้วิสาหกิจชุมชนมีแรงผลักดันตนเองเพื่อให้ไปสู่การเป็นวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมได้อย่างยั่งยืน วิสาหกิจชุมชนควรใช้เทคโนโลยีด้านการจัดการข้อมูลเพื่อความสะดวกรวดเร็วในการจัดเก็บและช่วยให้ธุรกิจมีความต่อเนื่องที่เทคโนโลยีเข้าช่วยในเรื่องของการขนส่งให้มากขึ้นเพื่อประสิทธิภาพการขนส่ง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศกระทรวงพาณิชย์. (2564). “ระบบราง” โครงสร้างพื้นฐานสำคัญสู่การ “ลดต้นทุนโลจิสติกส์” ของประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 25 ธันวาคม 2565 จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=12898
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2563). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วน สามัญบิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
ประสพชัย พสุนนท์. (2555). การวิจัยการตลาด. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สำนักพิมพ์ท้อป จำกัด.
ปุญชรัสมิ์ บริรักษ์เจริญกิจ และคณะ. (2563). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างมูลค่าลูกค้าและความภักดีเชิงพฤติกรรมของนักลงทุนในประเทศไทย. วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 12(1), 29-44.
Ahmed, H. et al. (2022). Assessing the impact of sustainable logistics service quality on relationship quality: Survey-based evidence in Egypt. Cleaner Logistics and Supply Chain, 4(2022), 100036.
Cai, J., et al. (2009). Improving supply chain performance management: A systematic approach to analyzing iterative KPI accomplishment. Decision Support Systems , 46(2), 512-521.
Cooper, R. (2017). Supply Chain Development for the Lean Enterprise: Interorganizational cost Management. London: Routledge.
D’Amico, G. et al. (2021). Smart and sustainable logistics of Port cities: A framework for comprehending enabling factors, domains and goals. Sustainable Cities and Society, 69(1), 102801.
Hu, L. T., & Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternative. Structural equation modeling, 6(1), 1-55.
Joreskog, K. D., and Sorbom, D. (1989). Lisrel 7: User’s Reference Guide. Chicago: Scientific Software International.
Kang, S. (2022). Exploring the contextual factors behind various phases in logistics sprawl: The case of Seoul Metropolitan Area. South Korea.J Journal of Transport Geograph, 105(2022), 103476.
Kline, R. B. . (2011). Principles and Practice of Structural Equation Modeling. (3rd Edition). New York: Guilford.
Mariuse K. et al. (2021). Modern technologies development in logistics centers: the case study of Poland. Transportation Research Procedia, 55(2021), 268–275.
Schumacker, R. et al. (2010). A Beginner’s Guide to Structural Equation Modeling. 3rd Edition. New Jersey: Lawrence Erlbaum.