การพัฒนารูปแบบการนิเทศเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ ของครูด้านการอ่านคิดวิเคราะห์ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การพัฒนารูปแบบการนิเทศเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูด้านการอ่านคิดวิเคราะห์ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 2 เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี มีวัตถุประสงค์
1) ศึกษาสภาพปัจจุบัน และสภาพที่พึงประสงค์การนิเทศเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของ ครู สพป. นครศรีธรรมราช เขต 2 2) พัฒนารูปแบบการนิเทศเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของ ครู สพป. นครศรีธรรมราช เขต 2 3) ตรวจสอบรูปแบบการนิเทศเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของ ครู สพป. นครศรีธรรมราช เขต 2 แบ่งเป็น 3 ตอน คือ ตอนที่ 1 ศึกษาสภาพปัจจุบัน และสภาพที่พึงประสงค์
การนิเทศ ตอนที่ 2 ร่างรูปแบบการนิเทศเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูด้านการอ่านคิดวิเคราะห์ และตอนที่ 3 ตรวจสอบรูปแบบการนิเทศเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครู เก็บข้อมูลด้วยเทคนิค
การสนทนากลุ่ม และแบบสอบถาม โดยการสุ่มตัวอย่างแบบเป็นระบบ ได้แก่ ผู้บริหารการศึกษาสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ศึกษานิเทศก์ ผู้บริหารสถานศึกษา และครูกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ประถมศึกษาปีที่ 4 จำนวน 4 12 129 และ 129 คน ตามลำดับ ใช้การหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่า PNIModified ในการวิเคราะห์ข้อมูล พบว่า 1) สภาพปัจจุบันการนิเทศภาพรวมมีค่าเฉลี่ย 3.60 (S.D. = 1.01) ระดับมาก สภาพที่พึงประสงค์ในการนิเทศโดยรวมมีค่าเฉลี่ย 4.50 (S.D. = 0.52) ระดับมากที่สุด ผู้บริหารและครูคาดหวังได้รับการนิเทศจากสำนักงานเขตพื้นที่เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพในการจัดการเรียนการสอนโดยการนิเทศแบบมีส่วนร่วมระหว่างผู้บริหาร หัวหน้าฝ่ายวิชาการ หัวหน้ากลุ่มสาระ และศึกษานิเทศก์ 2) รูปแบบการนิเทศที่พัฒนาขึ้น มี 5 ขั้นตอน และ 3) การประเมินความถูกต้อง ความเหมาะสม ความเป็นไปได้และประโยชน์ของรูปแบบการนิเทศภาพรวมอยู่ในระดับมาก
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2554). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2554. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนพัฒนาการศึกษาแห่งชาติ 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุม สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
จันทร์พิมพ์ วงศ์ประชารัตน์. (2556). รูปแบบการนิเทศการศึกษาโดยกรรมการสถานศึกษา ขั้นพื้นฐานผู้เป็นบุคคลภายนอก. ใน ดุษฎีนิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ชาญชัย อาจินสมาจาร. (2547). การนิเทศการสอนแบบใหม่. กรุงเทพมหานคร: จงเจริญการพิมพ์.
ชารี มณีศรี. (2542). การนิเทศการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: ศิลปะบรรณาการ.
ทิศนา แขมมณี. (2552). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2559). การพัฒนาการวิจัยโดยใช้รูปแบบ. เรียกใช้เมื่อ 9 มีนาคม 2565 จาก https://www.kroobannok.com/news_file/p61238851032.pdf
บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2556). ทฤษฎีและการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: เอส.พริ้นติ้ง ไทย แฟคตอรี่.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2546). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ส่งเสริมกรุงเทพ.
พาสนา ชลบุรพันธ์. (2560). รูปแบบการนิเทศการสอนเพื่อส่งเสริมความสามารถในการพัฒนาทักษะการคิดของ ผู้เรียนระดับการศึกษาพื้นฐาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการศึกษา. วิทยาลัยครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
วรรณดี สุธาพาณิชย์. (2557). การพัฒนารูปแบบการนิเทศภายในโรงเรียนระดับประถมศึกษา จังหวัดชายแดนภาคใต้. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
สามารถ ทิมนาค. (2553). การพัฒนารูปแบบการนิเทศการสอนตามแนวคิดของกลิ๊กแมนเพื่อพัฒนาสมรรถภาพการจัดการเรียนรู้ด้านทักษะการอ่านของครูภาษาไทย. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 2. (2561). รายงานผลการประเมินคุณภาพการศึกษาระดับชาติ ปีการศึกษา 2561. นครศรีธรรมราช: ประยูรการพิมพ์.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2548). รายงานการติดตามการดำเนินงานตามนโยบายด้านการศึกษาของรัฐบาลครบรอบ 3 ปี. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สำนักทดสอบทางการศึกษา. (2556). สรุปผลการประเมินคุณภาพภายนอกรอบสาม (พ.ศ. 2554-2558) ของสถานศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิก.
สิริกร คำมูล. (2556). การพัฒนารูปแบบการนิเทศการศึกษาสำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษาสังกัดสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 15(3), 22-28.
สุมน อมรวิวัฒน์. (2550). ปรัชญาและแนวคิดของการพัฒนาครูและเครือข่าย. สานปฏิรูป, 6(65), 89-99.
อรอุมา บวรศักดิ์ . (2561). การพัฒนารูปแบบการนิเทศที่ส่งเสริมทักษะการคิดการคิดอย่างมีวิจารณญาณ สำหรับครูวิทยาศาสตร์ในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการนิเทศการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Acheson, Keith A. & Gall, Meredith D. (2003). Clinical Supervision and Teacher Development Preservice Applications. New York: John Wiley & Sons, Inc.
Glickman, C. D. et al. (2010). Supervision and Instructional: A Developmental Approach. (8th ed.). Boston: Allyn & Bacon.
Joyce, B. & Weil, M. (2000). Models of Teaching. (6th ed). Boston: Allyn and Bacon.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rdEd). New York: Harper and Row Publications.
