การวิเคราะห์จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และภัยคุกคามของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมไทยในสถานการณ์วิกฤติโควิด-19
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้เน้นศึกษาตัวแบบวิเคราะห์จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส ภัยคุกคามของผู้ประกอบการของไทยเผชิญกับความท้าทาย และวิกฤติต่าง ๆ ในโลกปัจจุบัน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบันของการเป็นผู้ประกอบการในยุคโรคโควิด-19 ทำให้เกิดปัญหาผลกระทบ เช่น การว่างงาน, การขาดทุนทางธุรกิจ, การปิดตัวของสถานประกอบการซึ่งเกิดขึ้นทั่วโลกอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน กลุ่มธุรกิจที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด ได้แก่ วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (MSEs) ในประเทศไทย ซึ่งคิดเป็นสัดส่วนมากกว่า 90% ของวิสาหกิจทั้งหมดและมีการจ้างงานมากกว่า 80% ของแรงงานทั้งหมด ก่อให้เกิดการเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ เช่น อุปสงค์ที่ลดลงห่วงโซ่อุปทานที่หยุดชะงักการเข้าถึงการเงินที่จำกัด และการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นนำไปสู่วิกฤติการณ์ของผู้ประกอบการธุรกิจ โดยใช้ตัวแบบ SWOT Analysis มาวิเคราะห์ในด้านจุดแข็ง จุดอ่อน ปัญหาคุกคามและโอกาสคุณลักษณะของผู้ประกอบการ SME ว่ามีแนวทางในการบริหารและการจัดการอย่างไรเพื่อลดผลกระทบ และทำให้กิจการรุดหน้าไปได้ และแสวงหาแนวทางเพื่อความอยู่รอด และพัฒนาอย่างยั่งยืนว่ามีปัจจัยใดที่สนับสนุนผู้ประกอบการในการปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลง จึงเป็นเหตุจูงใจให้ศึกษา และผู้เขียนได้แสวงหาแนวทางการฟื้นฟูธุรกิจของผู้ประกอบการ ด้วยวิธีการเชิงคุณภาพและทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับผู้ประกอบการใน การแข่งขัน กฎระเบียบ ฯลฯ ซึ่งสรุปได้ว่าการเป็นผู้ประกอบการเป็นปรากฏการณ์ที่ท้าทายซึ่งต้องใช้มุมมองเชิงบูรณาการ เพื่อเป็นแนวทางให้กับผู้ประกอบการที่ขาดความพร้อมในการดำเนินธุรกิจ รวมทั้งสถานการณ์ทางการตลาดที่มีการเปลี่ยนแปลงไปซึ่งผู้ประกอบการต้องมีการปรับตัวหรือปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมกับยุคสถานการณ์ปัจจุบัน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ณัฐพล รังสิตพล. (2563). แนะแนวทางฝ่าวิกฤติ. เรียกใช้เมื่อ 28 ตุลาคม 2563 จาก http://www.youtube. com/watch?v=DuHWKmHAAAA
ธนาคารไทยพาณิชย์. (2566). สาเหตุที่ SME ไปไม่ถึงฝั่งฝัน. เรียกใช้เมื่อ 1 พฤษภาคม 2566 จาก http://www.scb.co.th/th/personal-banking/stories/business-maker/sme-not-successful.ht
รัชพล จอมไตรคุป และวัชรพล อินทรวงษ์. (2558). ความหมายแนวคิดเกี่ยวกับภาวะผู้ประกอบการ. วารสารศิลปศาสตร์และวิทยาการจัดการ,มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์,กรุงทพ, 2(1), 249-290.
วิทูร เจียมจิตต์ตรง. (2553). ปัจจัยผู้ประกอบการที่มีผลประกอบการของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
Chell, E. (2008). The entrepreneurial personality: A social construction. London: Routledge.
Cochran, T. C. (1965). The entrepreneur in economic change. Explorations in Economic History: New York.
Dogan, E. (2015). The Effect of Entrepreneurship. 23. Education on Entrepreneurial Intention of University of Student in Turkey. Ekonometri ve Istatistik Sayi, 23(2015), 79-93.
Drucker, P. F. (1985). Innovation and entrepreneurship: Practice and principles. New York: Harper & Row.
Fischer, R. (2017). Personality. Values. Culture: An Evolutionary Approach. Cambridge: University Press.
Hoselitz, B. F. (1963). Entrepreneurship and traditional elites. Explorations in Economic History: New York.
Kunkel S. W. (1991). The impact of strategy and industry structure on new venture performance. Athens, GA: The University of Georgia Press.
McClelland, D. C. et al. (1953). The Achievement Motive. New York: Appleton-Century-Crofts.
Schumpeter, J. A. (1934). The Theory of Economic Development: An Inquiry into Profits. Cambridg, MA: Harvard College.
Townsend, M. (2023). Is Your Strategy Stuck in the 20th Century? Retrieved May 1, 2023, from https://partneringresources.com/strategy-stuck-in-20th-century/.
Tracy, B. (2019). Entrepreneurship: How to Start and Grow Your Own Business. New York: G&D Media LLC.
Walker, F. A. (1876). The Wage Question: A Treatise on Wages and The Wage Class. New York: Holt.