รูปแบบการบริหารจัดการที่ประสบความสำเร็จของกลุ่มวิสาหกิจชุมชน กล้วยหอมทองแปลงใหญ่ ตำบลสุขไพบูลย์ อำเภอเสิงสาง จังหวัดนครราชสีมา

Main Article Content

เกรียงศักดิ์ วิเลปะนะ
ชลวิทย์ เจียรจิตต์
ภูมิ มูลศิลป์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยของการบริหารจัดการธุรกิจที่ประสบความสำเร็จของกลุ่มวิสาหกิจกล้วยหอมทองแปลงใหญ่ และ 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการธุรกิจที่ประสบความสำเร็จของกลุ่มวิสาหกิจกล้วยหอมทองแปลงใหญ่ ตำบลสุขไพบูลย์ อำเภอเสิงสาง จังหวัดนครราชสีมา การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธีที่มีการเก็บข้อมูลทั้งข้อมูลเชิงปริมาณจากสมาชิกวิสาหกิจชุมชน จำนวน 100 คน ใช้การเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง แล้วเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามและวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยายคือค่าเฉลี่ย (Mean) และส่วนเบี่ยงเบนมาตฐาน (S.D.) ส่วนการเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพเก็บจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญซึ่งถือเป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในวิสาหกิจชุมชน จำนวน 10 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยความสำเร็จของกลุ่มวิสาหกิจกล้วยหอมทองแปลงใหญ่มีความสำเร็จในระดับมากทุกปัจจัย (Mean = 3.97-4.15, S.D.=0.63-0.78) โดยมีปัจจัยสำคัญที่ช่วยหนุนเสริมให้วิสาหกิจประสบความสำเร็จ คือ สมาชิกในวิสาหกิจชุมชนนำความรู้ความสามารถและประสบการณ์เดิมของตนมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ การบริหารงานของวิสาหกิจมีระบบที่ชัดเจน การถ่ายโอนความรู้ใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ร่มกับการสร้างความร่วมมือกับหน่วยงานภาครัฐ และบริษัทคู่ค้าที่มีประสิทธิภาพช่วยในการประกันราคา 2) การบริหารจัดการธุรกิจที่ประสบความสำเร็จของกลุ่มวิสาหกิจกล้วยหอมทองแปลงใหญ่ใช้หลักการสำคัญ คือ การสร้างองค์ความรู้ (Collaboration: C) ประสานงานองค์กรภายนอกและร่วมมือพัฒนาองค์ความรู้ การบริหารจัดการ (Management: M) สร้างระบบการบริหารและการจัดการวิสาหกิจ และ การพัฒนาพื้นที่ (Network: N) มุ่งเน้นการศึกษาและขยายพื้นที่การเพาะปลูก  

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
วิเลปะนะ เ., เจียรจิตต์ ช., & มูลศิลป์ ภ. (2023). รูปแบบการบริหารจัดการที่ประสบความสำเร็จของกลุ่มวิสาหกิจชุมชน กล้วยหอมทองแปลงใหญ่ ตำบลสุขไพบูลย์ อำเภอเสิงสาง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 7(5), 310–324. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/264122
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

Naipinit, A., Promsaka Na Sakolnakorn, T. and Kroeksakul, P. (2016). Strategic management of community enterprises in the upper northeast region of Thailand. Journal of Enterprising Communities: People and Places in the Global Economy. 10 (4), 346-362.

Tada Ratchagit. (2021). แนวคิดและทฤษฎีด้านการบริหารจัดการ (Management Concept). เรียกใช้เมื่อ 11 กันยายน 2565 จาก https://th.hrnote.asia/orgdevelopment/190419-management-concept/

ชาย โพธิสิตา. (2562). ศาสตร์และศิลป์การวิจัยเชิงคุณภาพ : คู่มือนักศึกษาและนักวิจัยสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.

พระสุธีรัตนบัณฑิต (สุทิตย์ อาภากโร). (2561ก). องค์ประกอบ รูปแบบ และกระบวนการสร้างเครือข่ายการวิจัยเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. พระนครศรีอยุธยา : สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัย

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระสุธีรัตนบัณฑิต. (2561). LIST MODEL FOR RESEARCH AND SOCIAL DEVELOPMENT. เรียกใช้เมื่อ 9 สิงหาคม 2564 จาก https://issuu.com/tinwitee/docs/listmodel-bookfonalcolure

สมนึก วิโนทัย. (2562). ศักยภาพบริหารจัดการกลุ่มวิสาหกิจชุมชน อำเภอปากท่อ จังหวัดราชบุรี. เกษมบัณฑิต. 20 (1), 53-73.

สัจจา บรรจงศิริ และคนอื่นๆ. (2554). การพัฒนาวิสาหกิจชุมชนตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม. 1 (1), 178-190.

สุธิดา แจ้งประจักษ์. (2558). การจัดการวิสาหกิจชุมชน: กรณีศึกษากลุ่มซอสพริกป้าพุ ตำบลบางพระ อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี. วิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 24 (46), 43-45.

สุนิสา ละวรรณวงษ์ และนริทร์ สังข์รักษา. (2558). การพัฒนารูปแบบการจัดการเชิงกลยุทธ์ของวิสาหกิจชุมชนอัญมณีและเครื่องประดับ จังหวัดกาญจนบุรี เพื่อการแข่งขันทางการค้าสู่ประชาคมอาเซียน. Veridian E –Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 8 (1), 1192-1194

เสาวณี จุลิรัชณีกร. (2564). โอกาสและศักยภาพการค้าชายแดนสําหรับผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในภาคใต้. เรียกใช้เมื่อ 9 สิงหาคม 2564 จาก https://kb.psu.ac.th/psukb/handle/