แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนโดยใช้หลักธรรม ในประเพณีต้นแบบ ของจังหวัดนครศรีธรรมราชเป็นฐานราก
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยสนับสนุนแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตฯ 2) ศึกษาแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตฯ 3) บูรณาการการพัฒนาคุณภาพชีวิตฯ และ 4) นำเสนอองค์ความรู้เกี่ยวกับแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนโดยใช้หลักธรรมในประเพณีต้นแบบของจังหวัดนครศรีธรรมราชเป็นฐานราก เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิทางด้าน พระพุทธศาสนา ด้านวัฒนธรรมหรือพัฒนาสังคม ผู้นำทางศาสนาและประเพณี และตัวแทนประชาชนในพื้นที่ จำนวน 16 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยสนับสนุนแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตฯ ได้แก่ 1.1) ด้านร่างกาย 1.2) ด้านอารมณ์ 1.3) ด้านสังคม 1.4) ด้านความคิด และ 1.5) ด้านจิตใจ 2) แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตฯ ซึ่งเป็นความสามารถของมนุษย์ในการดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุขและความสมดุล สร้างความสำเร็จในชีวิตได้อย่างถูกต้องและดีงาม 3) การบูรณาการพัฒนาคุณภาพชีวิตฯ ด้วยองค์ความรู้ที่ได้จากการวิจัย คือ OMGI Model ซึ่ง O หมายถึง Original Traditions (ประเพณีต้นแบบ), M หมายถึง Moralities (หลักศีลธรรมที่สำคัญและคู่ควรแก่การพัฒนาคุณภาพชีวิต), G หมายถึง Guidelines (แนวทางสำหรับพัฒนาคุณภาพชีวิต) และ I หมายถึง Indicators (ตัวชี้วัดคุณภาพชีวิตที่ได้จากการสกัดองค์ความรู้) และ 4) การนำเสนอองค์ความรู้เกี่ยวกับแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตฯ ผ่านรูปแบบองค์ความรู้ OMGI Model เพื่อให้เกิดผลเป็นรูปธรรม และมีประโยชน์ ได้แก่ 4.1) ใช้กับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 4.2) ใช้กับโครงการต่าง ๆ ที่เสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรภาครัฐและชุมชน 4.3) เผยแผ่แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตใช้หลักธรรมในประเพณีต้นแบบผ่านทางสื่อสังคมออนไลน์หรือสื่อสารมวลชน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
แสงระวี แก้วเมืองฝาง. (2552). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตของเกษตรกรในจังหวัดเชียงราย. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาและการพัฒนาสังคม. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
ขวัญใจ ทองศรี. (2564). คุณภาพชีวิตที่ดีตามแนวพุทธจิตวิทยา. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 7(2), 325-337.
นฤมล ศิริศักดิ์ไพบูลย์. (2556). การศึกษาบทบาทขององค์การบริการส่วนตำบลในการส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลแม่ระกา อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก. ใน สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น. มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
นัสมล บุตรวิเศษ และอุปริฏฐา อินทรสาด. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาอำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ศูนย์พระนครศรีอยุธยา.
ปรางทิพย์ ภักดีคีรีไพรวัลย์. (2559). การศึกษาคุณภาพชีวิตของคนในชุมชนบ้านแสนตอ หมู่ 11 ตำบลท่าผา อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง. ใน วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารและนโยบายสวัสดิการสังคม. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระครูอุดรขันติคุณ (บุญจันทร์ ขันติวโร) และคณะ. (2563). การพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยการสวดมนต์ของชุมชนท่าลี่ อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี. Journal of Modern Learning Development, 6(3), 81-95.
พัชรี หล้าแหล่ง. (2556). การศึกษาคุณภาพชีวิตและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตของเกษตรกรชาวสวนปาล์มน้ามันในพื้นที่ภาคใต้. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยแม่โจ้จังหวัดชุมพร.
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดนครศรีธรรมราช. (2565). รายงานสถานการณ์ทางสังคมจังหวัดนครศรีธรรมราช ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2565. เรียกใช้เมื่อ 23 พฤศจิกายน 2562 จาก www.nakhonsithammarat.m-society.go.th
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 ( พ.ศ. 2566 – 2570 ). กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำราญ จูช่วย. (2555). วิถีชีวิตคนในชุมชนริมคลองบางกอกน้อยตอนบน จังหวัดนนทบุรี ที่สอดคล้องกับแนวคิดปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. ใน รายงานการวิจัย. วิทยาลัยราชพฤกษ์.