แนวทางการกระจายอำนาจแบบจังหวัดจัดการตนเอง: บริบทการทับซ้อน เมืองใหม่กับเมืองเก่าของจังหวัดพระนครศรีอยุธยา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งนำเสนอแนวทางการกระจายอำนาจแบบจังหวัดจัดการตนเองในบริบทการทับซ้อนเมืองใหม่กับเมืองเก่าของจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ซึ่งได้นำเสนอไว้ 6 แนวทาง ได้แก่ 1) ด้านโครงสร้างการปกครอง ควรควรพัฒนาเมืองและชุมชนน่าอยู่สู่เมืองแห่งความสุข ยกระดับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวอัจฉริยะคุณภาพสูง สร้างฐานเศรษฐกิจมูลค่าสูงที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมด้วยเทคโนโลยีนวัตกรรมและภูมิปัญญาอย่างสร้างสรรค์ 2) ด้านการบริหารราชการแผ่นดิน ควรจัดทำแผนการ โครงการ และการกำกับดูการปฏิบัติราชการ พัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยว ป้องกันและแก้ไขปัญหาการทุจริตและประพฤติมิชอบในภาครัฐ 3) ด้านการมีส่วนร่วมของประชาชน ควรสร้างการมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดทำแผนพัฒนาท้องถิ่น กำหนดเป้าหมายการพัฒนาหมู่บ้าน (วิสัยทัศน์) ให้ประชาชนร่วมวางแผนนโยบายแผนงาน โครงการหรือกิจกรรมในด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ด้านการศึกษา ด้านการพัฒนา คุณภาพชีวิตและสังคม ด้านโครงสร้างพื้นฐาน ด้านการส่งเสริมอาชีพ ด้านสาธารณูปโภค ด้านการศาสนา และด้านสวัสดิการชุมชนได้อย่างมีประสิทธิภาพและเกิดประโยชน์สูงสุดแก่ชุมชนทุกพื้นที่ 4) ด้านการคลัง ควรมีการคลังท้องถิ่นรูปแบบใหม่ มีเป้าประสงค์ในการพัฒนาเพื่อท้องถิ่นไทยทำงานเข้มแข็ง รัฐบาลควรลดระดับจากการควบคุมเป็นการกำกับดูแลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเท่าที่จำเป็น 5) ด้านงานบุคคล จังหวัดควรเตรียมความพร้อมให้กับบุคลากรภายในองค์กรก่อนการจัดตั้งเป็นจังหวัดปกครองตนเอง เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานให้บรรลุตามวัตถุประสงค์อย่างแท้จริง 6) ด้านองค์กร จังหวัดควรวางแผนการกระจายอำนาจสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น สร้างความพร้อม และแสดงศักยภาพที่จะจัดการตนเองได้ จัดเตรียมทรัพยากร ภูมิปัญญาท้องถิ่นหรือปราชญ์ชาวบ้านภายในจังหวัดอย่างเพียงพอ เพื่อนํามาบริหารจัดการและแก้ไขปัญหาภายในจังหวัด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรรณิการ์ สุธีรัตนาภิรมย์. (2566). การศึกษาผลกระทบด้านทรัพย์สินทางวัฒนธรรมของแหล่งมรดกโลกทาง นครประวัติศาสตร์. เรียกใช้เมื่อ 11 มีนาคม 2566 จาก https://prachatai.com/journal/2023/04/103747
เกรียงเพ็ชร ทองบริสุทธิ์. (2561). การบริหารจัดการพื้นที่มรดกโลกในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาของเทศบาลนครพระนครศรีอยุธยาตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงวารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา. วารสารสาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 10(19), 20-32.
จรัส สุวรรณมาลา. (2554). ก้าวข้ามกับดัก Hamilton Paradox : สู่จังหวัดจัดการตนเอง. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชารัฐประศาสนศาสตร์คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชำนาญ จันทร์เรือง. (2563). ร่าง พรบ.จังหวัดจัดการตนเองฯ ช้าหรือเร็วต้องเกิดขึ้น. เรียกใช้เมื่อ 11 มีนาคม 2566 จาก https://prachatai.com/journal/2020/04/87040
ณัฐวรรณ อารัมภ์วิโรจน์. (2557). แนวทางในการกระจายอำนาจแบบจังหวัดจัดการตนเอง : ศึกษากรณีธรรมนูญประชาชนฅนอำนาจเจริญ พ.ศ. 2555. ใน วิทยานิพนธ์ปริฐฐานิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ดิเรก ปัทมสิริวัฒน์. (2552). การขับเคลื่อนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเพื่อการจัดบริการสาธารณะที่ดี. เชียงใหม่: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
ธนกฤต ธณาธำรงฤทธิ์. (2565). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดทำแผนพัฒนาท้องถิ่นของเทศบาลตำบลบางปะอินอำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 5(2), 189-201.
นครินทร์ เมฆไตรรัตน์ และคณะ. (2552). ทิศทางการปกครองส่วนท้องถิ่นของไทยและต่างประเทศเปรียบเทียบ. กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
นิภาพรรณ เจนสันติกุล. (2556). แนวคิดความเป็นเมือง และมิติทางเศรษฐกิจ. วารสารอินทนิลทักษิณสาร คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 8(1), 81-95.
นิภาพรรณ เจนสันติกุล. (2560). การกระจายอำนาจทางการคลัง : ปัญหาและแนวทางแก้ไข. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
นิวัฒน์ นุ่งสาคร. (2565). การมอบอำนาจ/ภารกิจจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. พระนครศรีอยุธยา: สำนักงานจังหวัดพระนครศรีอยุธยา.
ศรัณย์ จิระพงษ์สุวรรณ. (2565). จังหวัดจัดการตนเอง. เรียกใช้เมื่อ 11 มีนาคม 2566 จาก http://wiki.kpi.ac.th/index.php?
สกนธ์ วรัญญูวัฒนา. (2554). วิถีใหม่การพัฒนารายรับท้องถิ่นไทย. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
สวิง ตันอุด และชัชวาลทองดีเลิศ. (2553). เบื้องหลังวิธีคิดและข้อสังเกต “จังหวัดจัดการตนเอง”. เรียกใช้เมื่อ 28 มิถุนายน 2566 จาก https://prachatai.com/journal/2012/06/41223
สำนักงานกรรมาธิการ 2. (2564). รายงานการศึกษาเรื่อง การบริหารราชการรูปแบบจังหวัดจัดการตนเอง. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกรรมาธิการ 2.
สำนักงานจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. (2566). แผนพัฒนาจังหวัดพระนครศรีอยุธยา 5 ปี (พ.ศ. 2566 - 2570). พระนครศรีอยุธยา: สำนักงานจังหวัดพระนครศรีอยุธยา.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
Muriu, A. R. (2014). How does Citizen Participation impact Decentralized Service Delivery? Lessons from the Kenya Local Authority Service Delivery Action Plan (LASDAP). New York: Harcourt-Brace.
Usui, C. (2007). Asian Sociology. In Bryant, C. D. & Peck, D. L. (Eds.), The Handbook of 21st Century Sociology (pp. 60-68). Thousand Oaks: Sage Publications.
