การพัฒนารูปแบบข้อมูลเพื่อเชื่อมโยงระหว่างหน่วยงาน ในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาสำหรับเด็กและเยาวชนของประเทศไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเกี่ยวกับ 1) ศึกษารูปแบบ วิธีการเก็บข้อมูล ปัญหาการจัดเก็บข้อมูล และการเชื่อมโยงข้อมูล 2) ศึกษาการจัดเก็บข้อมูล และ 3) หาแนวทางพัฒนารูปแบบข้อมูล และกฎหมายในการเชื่อมโยงข้อมูลระหว่างหน่วยงาน เป็นการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการวิจัยเอกสาร และการสัมภาษณ์เชิงลึก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบกึ่งมีโครงสร้าง ผู้ให้ข้อมูลสำคัญเลือกแบบเจาะจงด้านกระบวนการยุติธรรมทางอาญาสำหรับเด็กและเยาวชน จำนวน 7 คน ได้แก่ ผู้อำนวยการ 2 คน ผู้ปฏิบัติงาน 4 คน และผู้เชี่ยวชาญ 1 คน ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบ วิธีการเก็บข้อมูล ปัญหาการจัดเก็บข้อมูล และการเชื่อมโยงข้อมูล ซึ่งพบปัญหา 1.1) การไม่จัดหมวดหมู่ข้อมูล โดยข้อมูลในกระบวนการยุติธรรมสำหรับเด็กและเยาวชนยังไม่มีการแบ่งประเภทข้อมูลที่ชัดเจน ทำให้นำไปใช้ได้ยาก 1.2) วิธีการเก็บข้อมูล โดยแต่ละหน่วยงานมีวิธีการเก็บข้อมูลต่างกัน 1.3) ปัญหาการจัดเก็บข้อมูลยังขาดผู้รับผิดชอบในการพัฒนาภาพรวม โดยขาดผู้รับผิดชอบหลักในการรวบรวมข้อมูลตั้งแต่ต้นทางที่เก็บข้อมูลเด็กและเยาวชนเข้าสู่กระบวนการจนสิ้นสุดกระบวนการยุติธรรม และขาดกฎหมาย นโยบาย ยุทธศาสตร์และระเบียบขององค์กรเด็กและเยาวชนซึ่งไม่มีการเน้นในการพัฒนาระบบข้อมูลคดีเด็กและเยาวชนไว้เฉพาะ และ 1.4) การไม่เชื่อมต่อข้อมูลระหว่างหน่วยงาน โดยข้อมูลยังอยู่เพียงในบางองค์กร รวมทั้งไม่มีการแลกเปลี่ยนระหว่างหน่วยงาน 2) การจัดเก็บข้อมูล ซึ่งพบปัญหา การเก็บข้อมูลไม่ครบถ้วนยังมีข้อมูลที่สำคัญบางประเภทที่ยังเก็บไม่ครบถ้วน และ 3) แนวทางพัฒนารูปแบบข้อมูล ควรนำระบบเทคโนโลยีการเก็บข้อมูลแบบกระจายมาใช้ในการเก็บข้อมูลคดีเด็กและเยาวชน เช่น Blockchain
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ขัตติยา รัตนดิลก. (18 ธันวาคม 2560). การเก็บข้อมูลเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาสำหรับเด็กและเยาวชน. (ยุคลธร เพ็ญโรจน์, ผู้สัมภาษณ์)
เจษฎา สรณวิช. (2564). การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีบล็อกเชนในศาลยุติธรรมไทย. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาวิทยาลัยสยาม.
นภดล ชัยมงคล. (5 มกราคม 2560). การเก็บข้อมูลเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาสำหรับเด็กและเยาวชน. (ยุคลธร เพ็ญโรจน์, ผู้สัมภาษณ์)
ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศ กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. (2565). รายงานสถิติคดีประจำปี พ.ศ. 2565. เรียกใช้เมื่อ 31 ธันวาคม 2565 จาก https://www.djop.go.th/storage/files
สถาบันวิจัยรพีพัฒนศักดิ์ สำนักงานศาลยุติธรรม. (2556). ทำเนียบหน่วยงานและองค์กรที่ทำงานด้านเด็กในภาค 1-9. ใน รายงานการวิจัย. สถาบันวิจัยรพีพัฒนศักดิ์.
สรรพสิทธิ์ คุมพ์ประพันธ์. (25 มกราคม 2561). การเก็บข้อมูลเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาสำหรับเด็กและเยาวชน. (ยุคลธร เพ็ญโรจน์, ผู้สัมภาษณ์)
สำนักงานกิจการยุติธรรม. (2564). ศูนย์แลกเปลี่ยนข้อมูลกระบวนการยุติธรรม Data Exchange Center : DXC. เรียกใช้เมื่อ 1 ธันวาคม 2564 จาก https://www.dxc.go.th/wp-content
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2562). ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา. เรียกใช้เมื่อ 20 ตุลาคม 2565 จาก https://www.krisdika.go.th/librarian/get
สำนักงานผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านราชทัณฑวิทยา กรมราชทัณฑ์. (2559). การบูรณาการงานพัฒนาพฤตินิสัยผู้กระทำผิดระหว่าง กรมราชทัณฑ์ กรมคุมประพฤติ และกรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. ใน รายงานการวิจัย. กรมราชทัณฑ์.
สุภาภรณ์ ทองนิ่ม และพลวัต หนูแดง. (21 ธันวาคม 2560). การเก็บข้อมูลเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาสำหรับเด็กและเยาวชน. (ยุคลธร เพ็ญโรจน์, ผู้สัมภาษณ์)
สุมาลี มาคำ. (20 ธันวาคม 2561). การเก็บข้อมูลเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาสำหรับเด็กและเยาวชน. (ยุคลธร เพ็ญโรจน์, ผู้สัมภาษณ์)
โอภาส เอี่ยมสิริวงศ์. (2558). ระบบฐานข้อมูล (Database Systems). กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
Lawrence, A. B. (1977). Juvenile Justice Information Systems: A National Model. Retrieved December 5, 2022, from https://www.ojp.gov/pdffiles1/Digitization/146895NCJRS.pdf