การประเมินคุณภาพของแผนกลยุทธ์การจัดการการท่องเที่ยวเมืองพัทยาเชิงบูรณาการอย่างยั่งยืน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการประเมินคุณภาพของแผนกลยุทธ์การจัดการท่องเที่ยวเมืองพัทยา 2) เสนอแนวทางการจัดการท่องเที่ยวเมืองพัทยาเชิงบูรณาการอย่างยั่งยืน เป็นการวิจัยแบบคุณภาพ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ตัวแทนของผู้บริหาร/ผู้เชี่ยวชาญที่มีประสบการณ์ด้านการจัดการท่องเที่ยว จำนวน 17 คน โดยการเลือกแบบเจาะจง ใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง รวบรวมข้อมูลโดยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึก/วิธีการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลความคิดเห็นแยกเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มผู้ให้สัมภาษณ์ส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค และส่วนท้องถิ่น แยกตามประเด็นที่สัมภาษณ์ด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า 1) คุณภาพของแผนกลยุทธ์การจัดการการท่องเที่ยวเมืองพัทยาในมุมมองของการวางแผนภาคมีการดำเนินงานตามแผนกลยุทธ์ที่สอดคล้องกันในทุกภาคส่วนตามแผนพัฒนาเมืองพัทยา แผนแม่บทการท่องเที่ยว และแผนการขยายการลงทุนในเขตเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก (EEC) ด้วยการส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชน การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและการท่องเที่ยวธรรมชาติ ในมุมมองของการวางแผนเมืองของพัทยา ภาครัฐและภาคเอกชนได้เข้ามามีส่วนร่วมในการกำหนดแผนกลยุทธ์ในการจัดการการท่องเที่ยวเมืองพัทยาเชิงบูรณาการอย่างยืน 2) แนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเมืองพัทยาเชิงบูรณาการอย่างยั่งยืน คือ การปรับตัวของเมืองพัทยาต่อการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ โดยมุ่งเน้นด้านความเป็นประโยชน์ ด้านความเป็นไปได้ ด้านความเหมาะสม ด้านความถูกต้อง ด้านการบูรณาการ และด้านความยั่งยืน ที่เกิดขึ้นกับภาครัฐ ภาคเอกชน ภาคประชาชน ทั้งนี้การปรับตัวของเมืองพัทยาที่ต้องรับมือกับจำนวนนักลงทุนต่างชาติที่เพิ่มขึ้น รวมถึงชุมชนแฝงที่เข้ามาทำงาน แม้กระทั่งแรงงานต่างด้าวที่ผู้บริหารในเมืองพัทยาควรให้ความสำคัญ โดยการกำหนดแผนกลยุทธ์การจัดการการท่องเที่ยว
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กิตติชัย วรรณไกรรุ่ง. (2561). ปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของเมืองพัทยา. ใน สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารรัฐกิจและกิจการสาธารณะ สำหรับนักบริหาร. มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
ธนิต แสงกระจ่าง. (2560). การพัฒนาข้อเสนอเชิงนโยบายเพื่อการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนของประเทศไทย. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากรมหาวิทยาลัยศิลปากร.
พงษ์พิพัฒน์ เสน่ห์ดี. (2565). เมืองพัทยาความท้าทายด้านการจัดการการท่องเที่ยวภายใต้วิกฤตโควิด 19. วารสารวิทยาลัยพัฒนาเชิงพื้นที่, 1(2), 1-8.
เมืองพัทยา. (2558). แผนแม่บทการพัฒนาเมืองพัทยา 10 ปี (พ.ศ. 2559 - 2568). เรียกใช้เมื่อ 26 มิถุนายน 2566 จาก https://www.pattaya.go.th/document/pattaya-4-year/2559-2560/2559/pdf
ยุทธศักดิ์ สุภสร. (2565). การเริ่มต้นและพลิกฟื้นอุตสาหกรรมท่องเที่ยวไทย. เรียกใช้เมื่อ 26 มิถุนายน 2566 จาก https://mgronline.com/travel/detail/9650000068686
รุ่งรดิศ เมืองลือ และพะยอม ธรรมบุตร. (2560). แผนยุทธศาสตร์เพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวแบบบูรณาการอย่างยั่งยืนในจังหวัดชลบุรี. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 11(2), 162-180.
ส่วนยุทธศาสตร์การพัฒนา สำนักยุทธศาสตร์และงบประมาณ. (2562). แผนพัฒนาเมืองพัทยา (พ.ศ. 2561 - 2565). เรียกใช้เมื่อ 5 เมษายน 2566 จาก https://www.pattaya.go.th/document/
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). ถอดบทเรียนจากโควิด-19 ท่องเที่ยวแบบใหม่กระจายรายได้ ไม่ฉาบฉวย. เรียกใช้เมื่อ 26 มิถุนายน 2566 จาก https://thailandpolicylab.com /new-tourism-equality-and-sustainability/
สุธารักษ์ สุนทรวิภาต. (2564). พัทยาต้นแบบ Tourism for All. เรียกใช้เมื่อ 5 เมษายน 2566 จาก https://www.dasta.or.th/th/article/342
สุภาพร เพชรัตน์กูล และคณะ. (2564). แนวคิดเกี่ยวกับการจัดการเชิงกลยุทธ์เพื่อสร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชน. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา, 8(2), 718-736.
Stufflebeam, D. L. & Shinkfield, A. .J. (2007). Evaluation theory model & Applications. CA: Jossey-Bass.