การมีส่วนร่วมรับผิดชอบของผู้ปกครองในการใช้ตารางเวลาแบบสัมผัส เพื่อลดการกระตุ้นเตือนการเปลี่ยนกิจวัตรประจำวันตอนเช้าของนักเรียนพิการซ้อน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้ใช้รูปแบบการวิจัยแบบผสม มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) กระบวนการมีส่วนร่วมรับผิดชอบของผู้ปกครองในการใช้ตารางเวลาแบบสัมผัสเพื่อลดการกระตุ้นเตือนในการเปลี่ยนกิจวัตรประจำวันตอนเช้า 2) การลดการกระตุ้นเตือนของผู้ปกครอง ในการเปลี่ยนกิจวัตรประจำวันตอนเช้า และ 3) ความสามารถในการเปลี่ยนกิจวัตรประจำวันตอนเช้าของนักเรียนพิการซ้อน คัดเลือกกรณีศึกษาแบบเจาะจง ได้ 1 คนและผู้ปกครอง คือ นักเรียนพิการซ้อนประเภทความบกพร่องทางสติปัญญาและบกพร่องทางการเห็น ระดับเชาวน์ปัญญา 35 ไม่สามารถเปลี่ยนกิจวัตรประจำวันตอนเช้า ต้องได้รับการกระตุ้นเตือนทางวาจาและท่าทางโดยผู้ปกครอง เครื่องมือวิจัย 1) แบบสังเกตพฤติกรรมการกระตุ้นเตือนของผู้ปกครอง 2) แบบสัมภาษณ์ผู้ปกครอง 3) แบบบันทึกพฤติกรรมการกระตุ้นเตือนของผู้ปกครองต่อกรณีศึกษาขณะใช้ตารางเวลาแบบสัมผัส และ 4) แผนการสอนผู้ปกครอง 4 แผน ผู้วิจัยดำเนินการวิจัย 4 เดือน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าฐานนิยมและการพรรณนา ผลวิจัยพบว่า กระบวนการมีส่วนร่วมรับผิดชอบของผู้ปกครองในการใช้ตารางเวลาแบบสัมผัสเพื่อลดการกระตุ้นเตือนในการเปลี่ยนกิจวัตรประจำวันตอนเช้า ประกอบด้วย 1) การร่วมคิดเพื่อการตระหนักรู้และกำหนดปัญหา 2) การวางแผนและร่วมตัดสินใจเลือกแนวทางการแก้ปัญหา 3) การร่วมปฏิบัติงานในกิจกรรมตามแผนการใช้ตารางเวลาแบบสัมผัส และ 4) การร่วมประเมินผลและการรับรู้ถึงผลประโยชน์ อีกทั้งผู้ปกครองลดการกระตุ้นเตือนในการเปลี่ยนกิจวัตรประจำวันตอนเช้าทุกกิจกรรมและความสามารถในการเปลี่ยนกิจวัตรประจำวันตอนเช้าของกรณีศึกษาพัฒนาดีขึ้น พบว่า กิจกรรมตื่นนอน อาบน้ำ แปรงฟัน และรับประทานอาหาร กรณีศึกษาเปลี่ยนกิจวัตรประจำวันตอนเช้าได้ด้วยตนเอง ส่วนกิจกรรมการแต่งกาย เตรียมไปโรงเรียน กรณีศึกษาต้องการการกระตุ้นเตือนด้วยวาจา
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2563). รายงานข้อมูลสถานการณ์ด้านคนพิการในประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 6 พฤศจิกายน 2565 จาก https://dep.go.th/th/law-acad emic / knowledge-base/disabled-person-situation/
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2564). รายงานข้อมูลสถานการณ์ด้านคนพิการในประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 6 พฤศจิกายน 2565 จาก https://healthserv.net/13140
กุลยา ก่อสุวรรณ. (2553). ภาวะบกพร่องทางสติปัญญา. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรี นครินทรวิโรฒ.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ (ฉบับที่ 1). (2542). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 116 ตอนที่ 74 ก หน้า 1 (19 สิงหาคม 2542).
ยุทธศาสตร์ชาติ (พ.ศ. 2561 - 2580). (2561). ราชกิจจานุเบกษา. 135 ตอนที่ 82 ก หน้า 1 (13 ตุลาคม 2561).
รัชนีกร ทองสุขดี. (2561). เอกสารประกอบการเรียนวิชา 070723. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วิไลลักษณ์ ยะมัง. (2550). การมีส่วนร่วมรับผิดชอบของผู้ปกครองในการทำการบ้านคณิตศาสตร์ของเด็กที่มีปัญหาทางการเรียนรู้ โรงเรียนชุมชนบ้านดอยเต่า อำเภอดอยเต่า จังหวัดเชียงใหม่. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาพิเศษ. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วีระพงษ์ แสง - ชูโต. (2553). การศึกษาแนวทางในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้สาระวิชาวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการมองเห็นในเขตภาคเหนือของประเทศไทย. นครปฐม: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สมพร หวานเสร็จ. (2552). การพัฒนาศักยภาพบุคคลออทิสติกโดยใช้สื่อสนับสนุนการเรียนรู้ผ่านการมอง. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ. (2561). ชุดเอกสารศึกษาด้วยตนเอง วิชาความรู้พื้นฐานด้านการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการหรือผู้เรียนที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษ เล่มที่ 15 การจัดการศึกษาสำหรับบุคคลพิการซ้อน. (เอกสารที่ไม่มีการตีพิมพ์เผยแพร่). กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
อลิสา สุวรรณรัตน์. (2556). เอกสารประกอบการอบรมกลวิธีการรับรู้ผ่านการมอง. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์อิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์แห่งชาติ.
Bronfenbrenner, U. (1994). Ecological models of human development. International Encyclo pedia of Education, 2(3), 37-42.
Cohen, J. M. & Uphoff, N. T. (1977). Rural Development Participation: Concept and Measures for Project Design Implementation and Evaluation. USA: Cornell University.
Knowles, M. S. (1980). The Modern Practice of Adult Education: From Pedagogy to Andragogy. Engwood Cliff, New Jersey: Prentice Hall Regents.
Thorndike, E. L. (1923). Education a first book. New York: The Macmillan Company.
Vygotsky, L. S. (1978). Mind in society: The developmental of higher psychological process. Cambridge MA: Harvard University Press.
