พระเจ้าศรีธรรมาโศกราชกับรูปแบบการปกครองของเมืองสิบสองนักษัตร เพื่อการบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดี
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่อง “พระเจ้าศรีธรรมาโศกราชกับรูปแบบการปกครองของเมืองสิบสองนักษัตรเพื่อการบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดี” มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแนวคิดทฤษฎีเกี่ยวกับการปกครองในสมัยพระเจ้าศรีธรรมาโศกราชเพื่อ การบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดี 2) เพื่อศึกษารูปแบบการปกครองของเมืองสิบสองนักษัตรเพื่อการบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดี 3) เพื่อบูรณาการหลักการปกครองในสมัยพระเจ้าศรีธรรมาโศกราชกับรูปแบบการปกครองของเมืองสิบสองนักษัตรเพื่อการบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้กระบวนการศึกษาจากเอกสาร ตำรา งานวิจัย รวมถึงสื่อเทคโนโลยีต่าง ๆ และการสัมภาษณ์เชิงลึกและเสวนากลุ่มจากผู้เชี่ยวชาญทางด้านประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมและทางด้านการบริหารการปกครอง จำนวน 15 รูป/คน โดยใช้แบบสัมภาษณ์ การวิเคราะห์แก่นสาระ (Thematic. Analysis) ผลการวิจัยพบว่า 1) แนวคิดการปกครองในสมัยพระเจ้าศรีธรรมาโศกราชเพื่อการบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดี เป็นการบริหารจัดการที่ผนวกแนวคิดจากหลากหลายมุมมองของการปกครอง ซึ่งมีเป้าหมายเพื่อสร้างความผาสุกและความเป็นอยู่ที่ดีของประชาชน ให้สังคมเกิดความสงบและความปลอดภัยโดยยึดประโยชน์สูงสุดของบ้านเมืองเป็นหลัก 2) รูปแบบการปกครองของเมืองสิบสองนักษัตรเพื่อการบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดี คือ การกระจายอำนาจให้กับพื้นที่ ใช้ทรัพยากรอย่างสมดุล นำหลักธรรมเป็นสื่อกลางในการบริหารจัดการ 3) องค์ความรู้จากการวิจัย คือ “NAKSAD MODEL” N = Network (มีส่วนร่วม) A = Assessment (ติดตามประเมินผล) K = Knowledge (การเรียนรู้ ร่วมคิด ร่วมทำ) = System analyst and Design (พัฒนาระบบอย่างต่อเนื่อง) A = Attribution (สนับสนุนสู่เป้าหมาย) D = Decentralization (การกระจายอำนาจ)
Article Details
เอกสารอ้างอิง
โกเมศ ขวัญเมือง. (2565). การปกครองในระบอบประชาธิปไตยภายใต้หลักนิติธรรม. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(5), 557- 567.
คะนอง วังฝายแก้ว. (2565). แนวคิดการปกครองตามรูปแบบประชาธิปไตยตามทัศนะพระพุทธศาสนา. เรียกใช้เมื่อ 10 ธันวาคม 2565 จาก https://www.gotoknow.org/posts/450052
ฐิติรัตน์ มานิพารักษ์. (2564). ประสิทธิภาพการบริหารบ้านเมืองที่ดีตามหลักธรรมาภิบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในจังหวัดปทุมธานี. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 5(1), 1-18.
นครินทร์ แก้วโชติรุ่ง. (2554). ธรรมาธิปไตยในฐานะเป็นเครื่องมือพัฒนาประชาธิปไตยในสังคมไทย. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ประภาส วรรณทอง. (2559). การบริหารจัดการตามหลักธรรมาภิบาลของเทศบาลตำบลนาคู อำเภอนาคู จังหวัดกาฬสินธ์. วารสารการเมืองการปกครอง, 6(2), 112-126.
ปรีชา นุ่นสุข. (2543). ประวัติศาสตร์พุทธศาสนาในคาบสมุทรภาคใต้ของประเทศไทย. ใน รายงานวิจัย. คณะกรรมการวิจัยการศึกษา การศาสนาและการวัฒนธรรม กระทรวงศึกษาธิการ.
พระชัฏฐวีร์อนาลโย (อนันตกลิ่น). (2565). หลักการปกครองตามแนวพุทธศาสตร์. วารสารพุทธนวัตกรรมปริทรรศน์, 1(2), 15-23.
ราชกิจจานุเบกษา. (2557). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (ฉบับชั่วคราว) พุทธศักราช 2557. เรียกใช้เมื่อ 12 มกราคม 2566 จาก http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2557/A/055/1.PDF
สมภพ ระงับทุกข์. (2564). การปกครองระบอบประชาธิปไตยกับสถาบันทางการเมืองไทยในยุครัฐธรรมนูญ 2560. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 26(2), 205-215.
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2546). พระราชกฤษฎีกา ว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี. เรียกใช้เมื่อ 7 มกราคม 2566 จาก https://shorturl.asia/5sq72
สุนิษา คิดใจเดียว. (2564). สื่อรณรงค์อนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมประวัติศาสตร์นครศรีธรรมราช. วารสารวิชาการการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ, 7(2), 63-74.