การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่มีความสัมพันธ์ต่อการปฏิบัติงาน ของอาจารย์วิทยาลัยเอกชนในเขตนนทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยส่วนบุคคลประกอบด้วย เพศ อายุ ประสบการณ์ในการสอน คุณวุฒิ และรายได้ต่อเดือนที่มีความสัมพันธ์ต่อการปฏิบัติงานของอาจารย์วิทยาลัยเอกชนในเขตนนทบุรี 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านกิจกรรมพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กับผลการปฏิบัติงานของอาจารย์วิทยาลัยเอกชนในเขตนนทบุรี เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามนำไปเก็บรวบรวมจากกลุ่มตัวอย่างที่เป็นอาจารย์ประจำคณะของวิทยาลัยเอกชนต่าง ๆ ที่ตั้งอยู่ในเขตนนทบุรี จำนวน 212 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ค่า t-test และ การวิเคราะห์หาความแปรปรวนแบบทางเดียว One Way Analysis of Variance (F-test), วิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และวิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณแบบเป็นขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า อาจารย์วิทยาลัยเอกชนที่มีเพศ ประสบการณ์ในการสอน คุณวุฒิ และรายได้ต่อเดือนต่างกันมีการปฏิบัติงานไม่แตกต่างกัน ซึ่งไม่สอดคล้องกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ ส่วนอาจารย์วิทยาลัยเอกชนที่มีอายุต่างกันมีการปฏิบัติงานแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 ผลการวิเคราะห์ตัวแปรปัจจัยด้านกิจกรรมพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของอาจารย์วิทยาลัยเอกชนในเขตนนทบุรี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยตัวแปรปัจจัยด้านกิจกรรมพัฒนาทรัพยากรมนุษย์สามารถอธิบายความแปรปรวนของการปฏิบัติงานของอาจารย์วิทยาลัยเอกชนได้ประมาณร้อยละ 70.50 (Adjust R2 = .705) ที่เหลืออีกร้อยละ 29.50 เป็นผลจากตัวแปรอื่น ๆ ที่ไม่ได้นำมาพิจารณา ซึ่งนำค่าสัมประสิทธิ์ของตัวพยากรณ์มาเขียนสมการได้ดังนี้ สมการพยากรณ์การปฏิบัติงานของอาจารย์วิทยาลัยเอกชนในเขตนนทบุรี เท่ากับ .299 ในกิจกรรมพัฒนาวิชาชีพ (X4)
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จันทร์เพ็ญ มีนคร. (2557). การพัฒนาทางด้านวิชาการของอาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มรัตนโกสินทร์. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยปทุมธานี, 6(3), 40-49.
ณัฏฐ์วัฒน์ ภควันฉัตร และคณะ. (2565). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานในองค์กร ของพนักงานภาคเอกชน จังหวัดชลบุรี. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ , 8(2), 29-38.
มูลนิธิโครงการสารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน. (2556). สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ เล่มที่ 38 เรื่องที่ 3 การอุดมศึกษา ประเภทของสถาบันอุดมศึกษาในปัจจุบัน. เรียกใช้เมื่อ 9 ธันวาคม 2565 จาก https://www.saranukromthai.or.th/sub/book/book.php?book=38&chap=3&page=t38-3-
infodetail06.html
ศิริวดี วิวิธคุณากร. (2564). ศึกษาการพัฒนาสมรรถนะทางวิชาการของอาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฏ. ใน ดุษฎีนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม.
สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2557). ประวัติหน่วยงานด้านอุดมศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 9 ธันวาคม 2565 จาก https://www.ops.go.th/th/content_page/item/ 1707-history-mua
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงการศึกษา. (2559). สภาวะการศึกษาไทย ปี 2557/2558 จะปฎิรูปการศึกษาไทยให้ทันโลกในศตวรรษที่ 21 ได้อย่างไร. กรุงเทพมหานคร: บริษัท พิมพ์ดีการพิมพ์ จํากัด.
สุจิตรา ธนานันท์. (2550). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
อภิภา ปรัชญพฤทธิ์. (2554). หลังสมัยนิยมและการอุดมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์อินทภาษ.
Barney, J. B. (1986). Organizational Culture: Can it be a Source of Sustained Competitive Advantage? Academy of Management Review, 11(3), 656-665.
Barney, J. B. (1996). The Resource-Based Theory of the Firm. Organization Science, 7(5), 469-469.
Pace, R. W. et al. (1991). Human Resource Development: The field. Englewood Cliffs. New Jersey: Prentice Hall.
Ulrich, D. (1997). Human Resource Champions: The Next Agenda for Adding Value and Delivering Results. Boston: Harvard Business School Press.
Ulrich, D. (2005). The HR value proposition. Boston: Harvard Business School Press.
Yamane, T. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: Harper & Row.
