การพัฒนาองค์ความรู้เชิงระบบสนับสนุนการจัดการศึกษาเชิงพื้นที่ จังหวัดชายแดนภาคใต้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาองค์ความรู้เชิงระบบสนับสนุนการจัดการศึกษาเชิงพื้นที่ จังหวัดชายแดนภาคใต้ มีวิธีดำเนินการวิจัย 1) สัมภาษณ์เจาะลึกและประชุมเพื่อศึกษาบริบทพื้นที่ในสถานการณ์จริงจาก ผู้บริหารโรงเรียน ครู และคณะกรรมการสถานศึกษา ผลของการวิจัย พบว่า โรงเรียนทั้ง 3 มีแนวปฏิบัติที่ดี ด้านการจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐาน การจัดการเรียนรู้เชิงรุก การจัดการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน 2) วิเคราะห์ข้อมูลจัดระบบขององค์ประกอบสร้างเป็นชุดความรู้ คู่มือ พบว่า ด้านระบบข้อมูล ด้านการมีส่วนร่วมของพื้นที่จังหวัด เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ด้านปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ค่าน้ำหนัก (.906) รองลงมาคือ ด้านการจัดการศึกษาเพื่อปวงชน (.845 ) และด้านการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วน ( .141) มีค่าน้ำหนักต่ำสุด มี 10 องค์ประกอบ 1) ความภาคภูมิใจ และความจงรักภักดีต่อชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ 2) การพัฒนาผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 3) การอยู่ร่วมกันในสังคมพหุวัฒนธรรม 4) การพัฒนาสื่อการเรียนรู้ 5) ลดความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา 6) การเข้าถึงการศึกษาที่มีคุณภาพ 7) คุณภาพชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม 8) ระบบการบริหารจัดการศึกษา 9) สร้างขวัญและกำลังใจ และ 10) บูรณาการการศึกษากับหน่วยงานทุกระดับ และ 3) นำเสนอองค์ความรู้เชิงระบบสนับสนุนการจัดการศึกษาเชิงพื้นที่ นำแบบสอบถาม ไปทดลองใช้สถานศึกษาที่ไม่ใช่กลุ่มตัวอย่าง 90 คน ใช้วิธีการสุ่มแบบเจาะจง เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม เพื่อการพบว่า เครือข่ายความร่วมมือ พัฒนานวัตกรรมในการสนับสนุนงบประมาณและทรัพยากรเพื่อการปฏิรูปการศึกษา องค์ความรู้ส่งผลทางอ้อม (Indirect effect) ผ่านองค์ประกอบความรู้เชิงระบบองค์ความรู้ส่งผลทางอ้อม ผ่านองค์ประกอบความเหลื่อมล้ำ องค์ความรู้ส่งผลทางอ้อม (Indirect effect) ผ่าน และการบริหารพื้นที่พิเศษ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ฐิติยา เรือนนะการ และพิศมัย ศรีอำไพ. (2559). “การจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษในโรงเรียนมาตรฐานสากล”. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 17(2), 40-53.
ทิฆัมพร สมพงษ์ และคณะ. (2562). “การบริหารสถานศึกษาในสังคมพหุวัฒนธรรมในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารหาดใหญ่วิชาการ, 14(1), 98-107.
พระมหามงคลกานต์ ฐิตธมฺโม และคณะ. (2562). “การอยู่ร่วมกันของคนในสังคมพหุวัฒนธรรมในประเทศไทย กรณีศึกษาสังคมพหุวัฒนธรรมในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่,”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 6(2), 46-59.
พิภพ บุญธรรม. (2561). “การบริหารจัดการเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาเมืองโบราณอู่ทองขององค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน),”. วารสารการบริหารปกครอง, 7(2), 474-501.
รัชวดี แสงมหะหมัด. (2560). “ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา : คุณภาพสังคมที่คนไทยมองเห็น,”. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 8(1), 33-66.
รุ่งชัชดาพร เวหะชาติ และวีนัส ศรีศักดา. (2564). องค์ความรู้เชิงระบบสนับสนุนการจัดการศึกษาเชิงพื้นที่ เพื่อลดความเหลื่อมล้ำและสร้างความเสมอภาคของสังคมอย่างยั่งยืน พื้นที่เขตพิเศษเฉพาะกิจ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. ใน รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์. มหาวิทยาลัยทักษิณ.
สํานักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: บริษัทพริกหวานกราฟฟิค จํากัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2562). พื้นที่นวัตกรรมการศึกษา (Education Sandbox) เอกสารวิชาการอิเล็กทรอนิกส์ สำนักวิชาการ กลุ่มงานบริการวิชาการ 3 สำนักวิชาการ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. เรียกใช้เมื่อ 20 ธันวาคม 2565 จาก https://www.parliament.go.th/library.
สิทธิชัย ทองมาก และคณะ. (2561). “เหลียวหลังแลหน้าคุณภาพการศึกษาในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้”. วารสารมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 5(ฉบับพิเศษ), 186-198.
