การจัดการทรัพยากรท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญเพื่อส่งเสริม การท่องเที่ยวในจังหวัดปทุมธานี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาการจัดการทรัพยากรท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวในจังหวัดปทุมธานี 2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการจัดการทรัพยากรท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวในจังหวัดปทุมธานี เป็นการวิจัยแบบผสม ประกอบด้วยการวิจัยเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพ โดยสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 20 คน และวิธีเชิงปริมาณโดยการแจกแบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 คน ผลการวิจัยพบว่า ความสามารถในการจัดโปรแกรมการท่องเที่ยวมีการวางแผน มีการจัดสรรงบประมาณและมีการถ่ายโอนอำนาจในการจัดการการท่องเที่ยวให้กับท้องถิ่น ประชาชนมีความประทับใจกับการจัดโปรแกรมการท่องเที่ยว มีการปรับปรุงระบบขนส่งและทางระบายน้ำ มีการจัดอบรมให้ประชาชนและเยาวชนเป็นเจ้าของบ้านที่ดีสามารถสร้างแรงดึงดูนักท่องเที่ยวได้ มีความพร้อมทั้งห้องพัก ร้านอาหารและห้องน้ำสาธารณะ ด้านกิจกรรมการท่องเที่ยวมีกิจกรรมเกี่ยวกับวิถีชาวบ้านและมีกิจกรรมที่ให้นักท่องเที่ยวได้มีโอกาสร่วมทำกิจกรรม ด้านการให้บริการของแหล่งท่องเที่ยวนักท่องเที่ยวแสดงความเห็นว่าชาวบ้านเป็นมิตรดีและเยาวชนที่ไกด์นำเที่ยวทำหน้าที่ได้ประทับใจ ปัจจัยการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญที่มีผลต่อการจัดการทรัพยากรท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว โดยภาพรวมได้แก่ ด้านการตัดสินใจวางแผนและพัฒนาด้านการท่องเที่ยว (X₁) ด้านการท่องเที่ยวเป็นการจัดการและการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (X₄) และ ด้านประชาชนในชุมชนควรจะได้รับ (X₆) โดยมีค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยที่ 0.629 0.712 และ 0.642 ตามลำดับ และค่าสัมประสิทธิ์ในการทำนาย (R2) เท่ากับ 0.781 หรือ สามารถทำนายพฤติกรรมการป้องกันยาเสพติดของนักเรียนโดยภาพรวมได้ร้อยละ 78.1