รูปแบบการจัดการเรียนรู้การทำโครงงานบูรณาการการเรียนรู้ร่วมกัน กับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้การทำโครงงานบูรณาการการเรียนรู้ร่วมกันกับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน เก็บข้อมูลด้วยการจัดสัมมนาเชิงปฏิบัติการโดยวิธีการสนทนากลุ่มแบบเจาะจง ผ่านโปรแกรม zoom จากครูที่มีประสบการณ์การสอนการทำโครงงานนักเรียน หรือการสอนการทำงานเป็นกลุ่ม ในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ของโรงเรียนมาตรฐานสากล ที่เข้าร่วมโครงการฟื้นฟูศีลธรรมโลก (V-Star) จำนวน 4 คนจาก 4 โรงเรียน และทีมงานฝ่ายวิชาการชมรมพุทธศาสตร์สากล ที่มีหน้าที่ในการจัดทำหลักสูตร โครงการฟื้นฟูศีลธรรมโลก จำนวน 4 คน รวมทั้งสิ้น 8 คน โดยผู้ให้ข้อมูลต้องมีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์คัดเข้า และได้ความเห็นชอบจากผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมดเพื่อลดความอคติในการคัดเลือก มีการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการจัดการเรียนรู้การทำโครงงานบูรณาการการเรียนรู้ร่วมกันกับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย มีการบูรณาการปัจจัย 4 ตัว ประกอบด้วย 1) เจตคติที่ดีต่อการเรียนรู้ร่วมกัน 2) การรับรู้ความสามารถของตน 3) การรับรู้ความสามารถของกลุ่ม และ 4) การปฏิบัติตามหลักสาราณียธรรม 6 ลงสู่ 6 ขั้นตอนในการเรียนรู้แบบโครงงาน คือ 1) ขั้นให้ความรู้พื้นฐาน 2) ขั้นกระตุ้นความสนใจ 3) ขั้นจัดกลุ่มร่วมมือ 4) ขั้นแสวงหาความรู้ 5) ขั้นสรุปสิ่งที่เรียนรู้ และ 6) ขั้นนำเสนอผลงาน โดยมีแนวทางในการบูรณาการ คือ 1) ชี้แนะให้เห็นประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นจากการเรียนรู้ร่วมกันเป็นกลุ่ม 2) มีการจัดกิจกรรมเสริมข้อคิดประสบการณ์ 3) คอยเติมเต็มความสำเร็จ 4) ทำให้เห็นต้นแบบที่ดี และ 5) คอยชื่นชมให้กำลังใจ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กองนโยบายและแผน สำนักงานอธิการบดี มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. (2560). สรุปองค์ความรู้ประจำปีงบประมาณ 2560. เรียกใช้เมื่อ 23 ตุลาคม 2566 จาก https://ssru.ac.th/datafiles/ssrubook /file/manage4.pdf
ขวัญชัย กิตฺติเมธี. (2562). การสอนศีลธรรมในโรงเรียนประถมศึกษาตามหลักไตรสิกขา. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร, 2(2), 86-98.
ครูต้นน้ำ. (9 มกราคม 2566). รูปแบบการจัดการเรียนรู้การทำโครงงานบูรณาการการเรียนรู้ร่วมกันกับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. (วิโรจน์ วิจิตรธำรงศักดิ์, ผู้สัมภาษณ์)
ครูต้นหญ้า. (9 มกราคม 2566). รูปแบบการจัดการเรียนรู้การทำโครงงานบูรณาการการเรียนรู้ร่วมกันกับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. (วิโรจน์ วิจิตรธำรงศักดิ์, ผู้สัมภาษณ์)
คุณต้นข้าว. (9 มกราคม 2566). รูปแบบการจัดการเรียนรู้การทำโครงงานบูรณาการการเรียนรู้ร่วมกันกับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. (วิโรจน์ วิจิตรธำรงศักดิ์, ผู้สัมภาษณ์)
ดุษฎี โยเหลา และคณะ. (2557). การศึกษาการจัดการเรียนรู้แบบ PBL ที่ได้จากโครงการสร้างชุดความรู้เพื่อสร้างเสริมทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 ของเด็กและเยาวชน: จากประสบการณ์ความสำเร็จของโรงเรียนไทย. กรุงเทพมหานคร: หจก. ทิพยวิสุทธิ์.
นนทลี พรธาดาวิทย์. (2559). การจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning. กรุงเทพมหานคร: ทริปเพิ้ลเอ็ดดูเคชั่น.
ประทับใจ ทัศนแจ่มสุข. (2559). การจัดการเรียนรู้แบบใฝ่รู้ (Active Learning) เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ในกิจกรรมการจัดการเรียนรู้ (Knowledge Management) โปรแกรมวิชาภาษาอังกฤษ ประจำภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2558 คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราภัฏกำแพงเพชร. ใน ปรียานุช พรหมภาสิต (บก.), คู่มือการจัดการเรียนรู้ "Active Learning (AL) for Huso at KPRU". กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ (ฉบับที่ 4). (2562). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 136 ตอนที่ 57 ก หน้า 49 (1 พฤษภาคม 2562).
มนาปี คงรักช้าง และชุติมา สุรเศรษฐ. (2559). การศึกษาผลของโปรแกรมการรับรู้ความสามารถของตนเองในอาชีพต่อการตัดสินใจเลือกอาชีพของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 6. An Online Journal of Education, 11(3), 59-79.
โรงเรียนช่างฝีมือทหาร. (2561). คู่มือการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน (Problem Based Learning). เรียกใช้เมื่อ 29 สิงหาคม 2566 จาก https://www.mtts.ac.th/mtts4/assets/pdf/คู่มือการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน.pdf
วิชัย เสวกงาม. (2555). การเรียนการสอนทางตรง: สอนอย่างไรให้มีประสิทธิภาพในบริบทการจัดการศึกษาที่เน้นผลลัพธ์. วารสารครุศาสตร์, 40(2), 255-272.
วิโรจน์ วิจิตรธำรงศักดิ์ และคณะ. (2565). ปัจจัยเชิงสาเหตุพหุระดับที่ส่งผลต่อการเรียนรู้ร่วมกันของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา, 14(2), 59-79.
Anuradha, G. A. (1995). Collaborative Learning Enhances Critical Thinking. Retrieved October 23, 2023, from https://scholar.lib.vt.edu/ejournals/JTE/v7n1/gokhale.jte-v7n1.html
Bandura, A. (1989). Regulation of cognitive processes through perceived self-efficacy. Developmental Psychology, 25(5), 729-735.
Knoll, S. W. et al. (2010). Collaboration ontology: applying collaboration knowledge to a generic group support system. In De Vreede, G. J. (Ed.), Proceedings of the GDN 2010 (pp. 1-37). Omaha: Center for Collaboration Science.
OECD. (2017). PISA 2015 Assessment and Analytical Framework. German, French: OECD.
Patton, M. Q. (2015). Qualitative Research & Evaluation Methods. (4th). Thousand Oaks: Sage Publications.
Retnowati, E. et al. (2017). Can collaborative learning improve the effectiveness of worked examples in learning mathematics. Journal of Educational Psychology, 109(5), 666-679.
Soller, A. (2001). Supporting Social Interaction in an Intelligent Collaborative Learning System. International Journal of Artificial Intelligence in Education (IJAIED), 2001(12), 40-62.
