รูปแบบความร่วมมือในการให้บริการสาธารณะของกรมชลประทาน ในโครงการบริหารจัดการน้ำ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยมีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาเหตุผลและกระบวนการสร้างความร่วมมือในการให้บริการสาธารณะของกรมชลประทาน 2) เพื่อศึกษาองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องกับความสำเร็จของกระบวนการสร้างความร่วมมือ 3) เพื่อพัฒนาตัวแบบในการสร้างความร่วมมือเพื่อให้บริการสาธารณะของกรมชลประทาน เป็นวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้บริหารกรมชลประทานและโครงการชลประทาน พนักงานระดับปฏิบัติการ ผู้ใช้น้ำชลประทาน และองค์การที่เกี่ยวข้อง จำนวน 84 คน ใช้วิธีการเลือกอย่างเจาะจงและวิธีการสุ่มแบบก้อนหิมะหรือแบบลูกโซ่ เครื่องมือสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตการณ์แบบไม่มีส่วนร่วม และใช้การวิเคราะห์เปรียบเทียบเชิงคุณภาพ พบว่า 1) กรมชลประทานใช้กระบวนการความร่วมมือเป็นกลยุทธ์ในการแก้ปัญหาการขาดแคลนบุคลากรและความขัดแย้ง 2) องค์ประกอบที่เกี่ยวข้องกับความสำเร็จของกระบวนการสร้างความร่วมมือ ได้แก่ กระบวนการส่งน้ำและบำรุงรักษาโดยเกษตรกรมีส่วนร่วม 14 ขั้นตอน และพลวัตความร่วมมือ 3) ผู้วิจัยเสนอรูปแบบกระบวนการความร่วมมือในการให้บริการสาธารณะของกรมชลประทานที่เหมาะสม 3 ประเภท โดยแบ่งเป็น 2 สภาพการณ์ 1) พื้นที่เป็นพื้นที่เปิด มีผู้มีส่วนได้เสียจำนวนมาก มีความต้องการใช้น้ำในกิจกรรมที่แตกต่างกัน มีความต้องการน้ำในปริมาณที่แตกต่างกัน และในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน ควรนำกระบวนการส่งน้ำและบำรุงรักษาโดยเกษตรกรมีส่วนร่วม 14 ขั้นตอนมาใช้ร่วมกับกระบวนการความร่วมมือกรณีพิเศษ 2) พื้นที่เป็นพื้นที่เปิด มีผู้มีส่วนได้เสียจำนวนมาก มีความต้องการน้ำในปริมาณที่แตกต่างกัน และในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน รวมถึงเป็นพื้นที่ปิด ผู้มีส่วนได้เสียจำนวนไม่มาก ควรนำกระบวนการส่งน้ำและบำรุงรักษาโดยเกษตรกรมีส่วนร่วม 14 ขั้นตอนมาใช้ร่วมกับพลวัตความร่วมมือ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2563). การบริหารจัดการแหล่งน้ำทั้งระบบ. เรียกใช้เมื่อ 17 พฤศจิกายน 2563 จาก https://www.moac.go.th/a4policy-alltype-421291791792
ชาย โพธิสิตา. (2556). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์ พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
ทิพวรรณ หล่อสุวรรณรัตน์. (2559). ทฤษฎีองค์การสมัยใหม่ Modern Organization Theory. กรุงเทพมหานคร: บริษัท แซทโฟร์ พริ้นติ้ง จำกัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. เรียกใช้เมื่อ 25 มิถุนายน 2562 จาก https://cdc.parliament.go.th
สำนักส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชน. (2552). คู่มือการส่งน้ำและบำรุงรักษาโดยเกษตรกรมีส่วนร่วมตามกระบวนการ 14 ขั้นตอน. กรุงเทพมหานคร: บริษัท บูม คัลเลอร์ ไลน์ จำกัด.
Ansell, C. & Gash, A. (2007). Collaborative Governance in Theory and Practice. Oxford University Press. Journal of Public Administration Research and Theory, Inc, 18(4), 543-572.
Austin, J. E. (2000). Strategic collaboration between nonprofits and businesses. Nonprofit and voluntary sector quarterly, 29(1), 69-97.
Bano, M. (2018). Partnerships and the Good-Governance Agenda:Improving Service Delivery Through State–NGOCollaborations. International Society for Third-Sector Research, 30(6), 1270-1283.
Caduff, C. (2010). Public prophylaxis: Pandemic influenza, pharmaceutical prevention and participatory governance. Department of Social and Cultural Anthropology, University of Zurich, Switzerland. BioSocieties, 5(2), 199-218.
Dare, L. & Evans, M. (2017). Understanding water governance: the case of Australia’s Murray-darling basin. Routledge Taylor & Francis Group, Policy Studies, 38(5), 411-417.
Faulkner, D. & de Rond, M. (2000). Cooperative strategy: Economic, Business and Organizational issues. United Kingdom: Oxford University Press.
Gray, B. (1985). Conditions facilitating interorganizational collaboration. Human Relations, 38(10), 911-936.
Huxham, C. (1996). Creating collaborative advantage. (1 nd ed). London: SAGE Publications.
Kekez, A., et al. (2018). Varieties of collaboration in public service delivery. Routledge Taylor & Francis Group, Policy Design and Practice, 1(4), 243-252.
Kosec, M. & Wantchekon, L. (2018). Can information improve rural governance and service delivery? World Development, 125, 1-13. https://doi.org/10.1016/j.worlddev.2018.07.017.
Kvartiuk, V. (2016). Participation and Local Governance Outcomes: Evidence from Ukraine. International Society for Third-Sector Research, 27(3), 1123-1151.
Mandel, M. & Steelman, T. (2003). Understanding What Can Be Accomplished through Interorganizational Innovations The Importance of Typologies, Context, and. Management Strategies. Public Management Review, 5(2), 197-224.
Merriam, S. B. (1988). Case Study Research in Education: A Qualitative. Approach. Jossey-Bass: San Francisco.
Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative Data Analysis. An Expanded Sourcebook (2nd ed). Thousand Oaks, CA: Sage.
Pollitt, C. (2003). Public management reform: reliable knowledge and international experience. OECD Journal on Budgeting, 3(3), 121-134.
Ragin, C. C. (1989). The Logic of Comparative Method and the Algebra of Logic. Journal of Quantitive Anthropology, 1 (4), 373-389.
Ragin, C. C., et al. (2003). Complexity, generality, and qualitative comparative analysis. Field Methods, 15(4), 323-340.
Resurreccion, B. P., et al. (2004). Officialising strategies: participatory processes and gender in Thailand’s water resources sector. Routledge Taylor & Francis Group, Development in Practice, 14(4), 521-532.
Rihoux, B. & Ragin, C. C. (2009). Configurational Comparative Methods: Qualitative Comparative Analysis and Related Techniques. California: SAGE Publication, Inc.
Selsky, J. W. & Parker, B. (2005). Cross-sector partnerships to address social issues: Challenges to theory and practice. Journal of management, 31(6), 849-873.
Singh, M., et al. (2014). Cultivating “success” and “failure” in policy: participatory irrigation management in Nepal. Routledge Taylor & Francis Group, Development in Practice, 24 (2), 155-173.
Thompson, A. M., et al. (2007). Conceptualizing and Measuring Collaboration . Journal of Public Administration Research and Theory, 19(1), 23-56.
Tonon, G. . (2017). Quality of Life in Communities of Latin Countries. Switzerland: Springer International Publishing AG.
William, P. & Sullivan, H. (2007). Working in Collaboration: Learning from Theory and Practice. Cardiff: National Leadership and Innovation Agency for Healthcare.
