โลกาภิวัฒน์กับแนวโน้มการเปลี่ยนแปลงของสังคมและวัฒนธรรมไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การเข้าถึงข้อมูลและเทคโนโลยีสารสนเพื่อปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตตนเองเป็นปัจจัยสำคัญในการเปลี่ยนแปลงสังคมและวัฒนธรรม โดยการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมตามกระแสโลกาภิวัตน์สามารถเกิดขึ้นได้ตามแนวคิด รูปแบบวิธีการ ความเชื่อและเทคโนโลยีที่เกิดขึ้นใหม่ ๆ ที่ขับเคลื่อนด้วยข้อมูล ความรู้และนวัตกรรมใหม่ ๆ ตลอดเวลาทั้งที่เป็นประโยชน์หรือให้โทษได้ทั้งสิ้น การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมในสังคมนั้น อาจใช้ระยะเวลายาวนานไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบสำคัญต่าง ๆ ได้แก่ สิ่งแวดล้อมทางกายภาพ ความรู้ความเข้าใจ ลักษณะโครงสร้าง ลักษณะวัฒนธรรมพื้นฐานสังคมนั้น ๆ ที่มีความต้องการปรับปรุงวิถีชีวิตตนเองและครอบครัวให้มีสภาพดีขึ้นกว่าเดิม จึงมีผลสะท้อนให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในระบบความสัมพันธ์ของสังคมและวัฒนธรรมแตกต่างไปจากที่เคยเป็นอยู่มาแต่เดิม ทำให้ความเจริญก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี สารสนเทศต่าง ๆ ทั่วโลกเปลี่ยนแปลงไปด้วย เช่นกัน และก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงทางด้านเศรษฐกิจ สังคม การเมืองการปกครอง วัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อมในชุมชนสังคมนั้น ๆ ทั้งทางตรงและทางอ้อม ทั้งนี้การปรับตัวภายใต้กระแสโลกาภิวัตน์เพื่อเพิ่มพลังและศักยภาพให้แก่ชุมชนของตัวเอง มีการเรียนรู้ที่นำไปสู่การแก้ไขปัญหาและการจัดการที่เหมาะสมกับความเป็นอยู่ชุมชนมากขึ้น มีการปรับเปลี่ยนวิธีคิด การประยุกต์ใช้องค์ความรู้ที่หลากหลาย รวมถึงมีการจัดการความสัมพันธ์ใหม่ เพื่อให้กระบวนการขับเคลื่อนของชุมชนเป็นไปในทิศทางที่เหมาะสมยิ่งขึ้น อีกทั้งการดำเนินงานด้านการพัฒนาในยุคปัจจุบันที่กำลังเปลี่ยนแปลงไปนั้น จำเป็นที่จะต้องเข้าใจแนวคิดพื้นฐานของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมอย่างถ่องแท้ เพื่อช่วยให้เราปรับตัวตามการพัฒนาใหม่ ๆ และรับมือกับปัญหาสิ่งแวดล้อมและสังคมให้มีความยั่งยืนได้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2543). การจัดการเครือข่าย: กลยุทธ์สำคัญสู่ความสำเร็จของการปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ซัคเซส มีเดีย.
โกวิทย์ พวงงาม. (2553). การจัดการตนเองของชุมชนและท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: บพิธการพิมพ์.
จันทนา อุดม และคณะ. (2563). การเปลี่ยนผ่านองค์กรสู่องค์กรแห่งนวัตกรรม. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, (3)1, 81-90.
ณฐวัฒน์ ล่องทอง. (2562). การปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ 21. เรียกใช้เมื่อ 23 กรกฏาคม 2566 จาก http:// portal. nurse.cmu.ac.th/ fonoffice/adminoffice/DocLib/2021.pdf
ณรงค์ เส็งประชา. (2541). มนุษย์กับสังคม. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: โอ.เอส. พริ้นติ้ง เฮาส์.
ณรงค์วรรษ บุญมา. (2566). การศึกษาวิเคราะห์ปัจจัยที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่ปรากฎในอัคคัญญสูตร. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 11(2), 711-722.
ณัฏฐวุฒิ ทรัพย์อุปถัมภ์. (2558). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. จันทบุรี: สำนักวิทยบริการและเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ดำรงศักดิ์ แก้วเพ็ง. (2556). ชุมชน. สงขลา: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยทักษิณ.
ประทวน วันนิจ และมนูญ สอนโพนงาม. (2565). วิกฤตวัฒนธรรมเปลี่ยนผ่านวิถีชีวิตสังคมไทยในยุคดิจิทัล. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์, (9)2, 117-126.
พระครูปริยัติกิตติธำรง. (2553). การเปลี่ยนแปลงสังคมและวัฒนธรรม. ใน สารนิพนธ์พุทธศาสตรบัณฑิต สาขาสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระณัฐวุฒิ พันทะลี. (2563). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการพระพุทธศาสนาเขตลุ่มแม่น้ำโขง, 3(2), 44-55.
พิริยะ ผลพิรุฬห์. (2552). การวางแผนกลยุทธ์และการวิเคราะห์โครงการ. กรุงเทพมหานคร: โครงการส่งเสริมและพัฒนาเอกสารวิชาการ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
พุทธินันทน์ บุญเรือง. (2560). การเปลี่ยนแปลงทางสังคม วัฒนธรรม เศรษฐกิจของชุมชนชายแดนต่อการเข้าสู่ ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC): การเกิดขึ้นของจุดผ่านแดนถาวรช่องภูดู่และการตอบสนองของคนท้องถิ่น ในอำเภอบ้านโคก จังหวัดอุตรดิตถ์. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 4(1), 1-21.
มานิตตา ชาญไชย. (2554). ความเป็นพลเมืองกับการบริหารจัดการตนเองของชุมชนไทยวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร. วารสารรัฏฐาภิรักษ์, 59(1), 77-95.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2524). พจนานุกรมศัพท์สังคมวิทยา อังกฤษ - ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพมหานคร: ราชบัณฑิตยสถาน.
เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2555). แนวคิดและทฤษฎีการปกครองส่วนท้องถิ่น. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: บพิธ การพิมพ์.
วรทัศน์ อินทรัคคัมพร. (2548). ทฤษฎีการเปลี่ยนแปลงทางสังคม. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
วิภาณี ชีลั่น. (2559). การแพร่กระจายนวัตกรรมของศูนย์นวัตกรรมการเรียนรู้ ในการเรียนการสอนของวิทยาลัยนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต. ใน วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารมวลชน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2555). การบริหารจัดการและการบริหารยุทธศาสตร์ของหน่วยงานของรัฐ. กรุงเทพมหานคร: โฟรเพซ.
สมศักดิ์ สามัคคีธรรม. (2558). ชุมชน ความเป็นส่วนตัว และการพัฒนาในยุคโลกาภิวัตน์. Journal of Social Development and Management Strategy, 17(1), 1-27.
สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2551). ทฤษฎีและกลยุทธ์การพัฒนาสังคม. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สามารถ จันทร์สูรย์. (2534). ภูมิปัญญาท้องถิ่นคืออะไร อย่างไร. ในการสัมมนาทางวิชาการ เรื่องภูมิปัญญาชาวบ้าน. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภาลาดพร้าว.
สุพจน์ แสงเงิน และคณะ. (2550). วิถีไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
สุริชัย หวันแก้ว. (2549). 2 ปีตากใบ ชีวิตที่ต้องการคำตอบ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ศึกษาการพัฒนาสังคม.
สุวรรณา เพ็ชรรักษา และสมเกียรติ กอบัวแก้ว. (2562). ทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษใหม่. เรียกใช้เมื่อ 23 กรกฏาคม 2566 จาก http://supannapetraksa.blogspot.com/2015/09/21st-century_1.html
เสน่ห์ จามริก. (2556). สิทธิชุมชนในมุมมองระดับโลก. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ดอกเบี้ย.
อภิศักดิ์ ธีระวิสิษฐ์. (2553). หลักการพัฒนาชุมชน. ขอนแก่น: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เอกวิทย์ ณ ถลาง. (2540). ภูมิปัญญาสี่ภาควิถีชีวิตและกระบวนการเรียนรุ้ของชาวบ้านไทย. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Fukuyama, F. (2014). Political order and political decay: From the industrial revolution to the globalization of democracy. Retrieved November 3, 2023, from file:///C:/Users/User /Downloads/7156-Article%20Text-13600-1-10-20161121.pdf
Harvard TH Chan School of Public Health. (2021). Globalization and Its Impact on Public Health. Retrieved November 3, 2023, from https://www.hsph.harvard.edu/ecpe/globalization-and-its-impact-on-public-health/]
Inglehart, R. & Welzel, C. (2005). Modernization, cultural change and democracy: The human development sequence. Cambridge: Cambridge University Press.
Mankiw, N. G. (2009). Macroeconomics. New York: Harvard University Worth Publishers.
Nisbet, R. (1969). Social Change and History: Aspect of the Western Theory of Development. London: Oxford University Press.
Samovar, L. A., et al. (2009). Communication between cultures. Retrieved November 3, 2023, from https://mlpp.pressbooks.pub/interculturalcommunicationcompetence/chapter chapter/terms/
World Economic Forum. (2016). The Fourth Industrial Revolution: What it means, how to respond. Retrieved November 3, 2023, from http://www3.weforum.org/docs/WEF_FOJ_Executive_ Summary_Jan16.pdf
