การสร้างระบบสนับสนุนทางสังคมเพื่อเพิ่มคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ที่อาศัยอยู่ตำบลบางเตย อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) การศึกษาระดับการสร้างระบบสนับสนุนทางสังคม 2) การเปรียบเทียบระดับการสร้างระบบสนับสนุนทางสังคม และ 3) การนำเสนอรูปแบบการสร้างระบบสนับสนุนทางสังคมเพื่อเพิ่มคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุที่อาศัยในตำบลบางเตย อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม การวิจัยผสานวิธีข้อมูลจาก 285 ผู้สูงอายุที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไปในท้องที่ดังกล่าว และข้อมูลจาก ผู้นำชุมชน 14 ท่าน ซึ่งประกอบไปด้วย ผู้ใหญ่บ้าน 7 ท่าน และอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน 7 ท่าน เครื่องมือวิจัยที่ใช้รวมถึงแบบสัมภาษณ์และแบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลใช้เทคนิคเชิงสถิติแบบวิเคราะห์เนื้อหา เช่น ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) ระบบสนับสนุนทางสังคมเพื่อผู้สูงอายุมีความคิดเห็นปานกลาง ( = 2.72, SD = .794), โดยด้านสังคม (
= 2.86, SD = .743) ด้านจิตวิญญาณ (
= 2.81, SD = .792) และสภาพแวดล้อม (
= 2.76, SD = .814) ตามลำดับ 2) ศึกษาระดับการสร้างระบบสนับสนุนทางสังคมพบว่า ความแตกต่างทางสถิติ (p-value < 0.05) ไม่ขึ้นต่อระดับการศึกษา แต่อายุและอาชีพมีผลต่อความเข้าใจทั่วไป ตั้งแต่ปริญญาตรีขึ้นไปมักมีรายได้และทรัพยากรมากขึ้น การสนับสนุนควรปรับตัวต่อความต้องการและความสนใจของผู้สูงอายุมักสนใจในกิจกรรมสังคม และ 3) รูปแบบการสร้างระบบสนับสนุนทางสังคมมีรูปแบบหลายขั้นตอน และทำให้โครงการเป็นที่ประสบความสำเร็จผ่านการยืดหยุ่นและต่อเนื่อง มี 5 ขั้นตอนที่สำคัญสร้างระบบสนับสนุนทางสังคมด้วยรูปแบบ 1) นำเสนอโครงการและวัตถุประสงค์ 2) รับรองจากชุมชนและผู้สูงอายุ 3) แสดงผลลัพธ์และวัดความสำเร็จ 4) จัดการทรัพยากร และ 5) ยืดหยุ่นและต่อเนื่อง เพื่อความประสบความสำเร็จ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2562). มาตรการขับเคลื่อนระเบียบวาระแห่งชาติ เรื่องสังคมผู้สูงอายุ 6 Sustainable 4 Change (ฉบับปรับปรุง) . (2). กรุงเทพมหานคร: บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2565). รายงานข้อมูลตำบลบางเตย 2565. เรียกใช้เมื่อ 3 เมษายน 2565 จาก https://3doctor.hss.moph.go.th
กุลวดี โรจน์ไพศาลกิจ และยุวดี รอดจากภัย. (2558). สุขภาวะผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในเขตเมืองและเขตชนบทของประเทศไทย. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 13(1), 114-127.
จุฑารัตน์ แสงทอง. (2560). สังคมผู้สูงอายุ (อย่างสมบูรณ์) : ภาวะสูงวัยอย่างมีคุณภาพ. วารสารกึ่งวิชาการ, 38(1), 6-28.
นภเรณู สัจจรัตน์ธีระฐิติ และพจนา พิชิตปัจจา. (2560). ทิศทางและการพัฒนานโยบายการเรียนรู้ตลอดชีวิตของผู้สูงอายุในประเทศไทย. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.
ภารดี นานาศิลป์. (2558). แกนความรู้การพยาบาลผู้สูงอายุ: ผู้สูงอายุคือใคร อายุ หรือ ปัจจัยใดช่วยกำหนด. วารสารพยาบาลสาร, 42(พิเศษ), 156-162.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2561). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2560. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
วิชนี คุปตะวาทิน และคณะ. (2561). สังคมสูงวัยกับโลกสมัยใหม่. วารสารวิชาการสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 4 (พิเศษ) , 444-450.
ศราวุฒิ บัณฑิตเมธาพงศ์. (2559). การพัฒนาแผนยุทธศาสตร์สวัสดิการผู้สูงอายุ : กรณีศึกษาเทศบาลนครพิษณุโลก. วารสาร สักทอง : วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลับราชภัฏกำแพงเพชร, 20(1), 91-107.
ศุภเจตน์ จันทร์สาส์น. (2559). ความอยู่ดีมีสุขของผู้สูงอายุในครอบครัวสูงวัยในประเทศไทย. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 4(2), 92-103.
สมบูรณ์ ศิริสรรหิรัญ. (2559). แนวทางการจัดตั้งศูนย์การเรียนรู้ชุมชนเพื่อการเรียนรู้ตลอดชีวิตสำหรับผู้สูงอายุ. วารสารการบริหารปกครอง, 5(2), 59-74.
สมโภชน์ อเนกสุข. (2563). วิธีการเชิงปริมาณและวิธีการเชิงคุณภาพสู่วิธีการวิจัยแบบผสม. วารสารศึกษาศาสตร์อิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 3(1), 1-16.
สมาน ลอยฟ้า. (2560). ผู้สูงอายุกับเทคโนโลยีสารสนเทศ. วารสารสารสนเทศศาสตร์, 29(2), 54-64.
เอกพล วงศ์เสรี และคณะ. (2563). ยุทธศาสตร์การเปลี่ยนผ่านผู้สูงอายุอย่างมีความสุข. วารสารอิเล็กทรอนิกส์มหาวิทยาลัยศิลปากร (สังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และศิลปะ), 40(6), 74-91.
