การป้องกันโรคติดต่อสำหรับผู้ต้องขังในเรือนจำและทัณฑสถาน

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้เป็นการศึกษาวิจัยทางกฎหมาย มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการป้องกันโรคติดต่อสำหรับผู้ต้องขังในเรือนจำและทัณฑสถานตามกฎหมายไทยและกฎหมายต่างประเทศ 2) นำมาตรการทางกฎหมายของต่างประเทศที่แตกต่างกับกฎหมายบังคับโทษของไทยที่มีมาตรการที่เหมาะสมกับสังคมไทยมาแก้ไขปรับปรุงกฎหมายบังคับโทษของไทยให้ได้มาตรฐาน และเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษาจากเอกสารได้แก่ กฎหมาย กฎ ข้อบังคับ คำสั่ง ระเบียบ วิทยานิพนธ์ ดุษฎีนิพนธ์ และเว็ปไซด์ที่เกี่ยวข้องของไทยและต่างประเทศ สำหรับการวิจัยเชิงปริมาณใช้วิธี การสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้บัญชาการเรือนจำ ผู้อำนวยการทัณฑสถาน พยาบาลและเจ้าพนักงานเรือนจำที่ผ่านการฝึกอบรมการพยาบาลมาแล้วจำนวน 24 คน โดยใช้แบบสอบถามที่มีการตรวจสอบโดยผู้ชำนาญการพิเศษ และนำไปวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า การป้องกันโรคติดต่อสำหรับผู้ต้องขังไม่มีประสิทธิภาพ เนื่องจากการขาดแคลนแพทย์ประจำเรือนจำ และทัณฑสถานโดยเฉพาะและไม่ได้ตรวจสุขภาพผู้ต้องขังในวันแรกเข้าเรือนจำและทัณฑสถานทุกวันทันทีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ แก้ปัญหาโดยการให้ทุนการศึกษาแก่นักศึกษาแพทย์ใช้เงินทุนฝึกวิชาชีพผู้ต้องขัง เมื่อสำเร็จการศึกษาแล้วให้ปฏิบัติหน้าที่ที่สถานพยาบาลเรือนจำและทัณฑสถานเจ้าของทุน การขาดแคลนยา เวชภัณฑ์ และอุปกรณ์ทางการแพทย์ กรมราชทัณฑ์ต้องจัดสรรงบประมาณให้เพียงพอเช่นเดียวกับกฎหมายต่างประเทศ ความแออัดของผู้ต้องขังต้องมีบทบัญญัติของกฎหมายกำหนดพื้นที่นอนสำหรับผู้ต้องขังตามมาตรฐานสากลให้ชัดเจน และออกกฎหมายชะลอการฟ้อง การคุมขังในวันหยุด การคุมขังที่บ้านของผู้กระทำความผิด และให้มีการตั้งเรือนจำเอกชน จะลดความแออัดของผู้ต้องขังได้ และเป็นการป้องกันโรคติดต่อจากภายนอกเข้าสู่เรือนจำและจากเรือนจำออกสู้สังคมภายนอก