ชีวิตหลังความตายในกวีนิพนธ์ของ กานติ ณ ศรัทธา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาชีวิตหลังความตายในกวีนิพนธ์ของกานติ ณ ศรัทธา โดยใช้แนวคิดเกี่ยวกับชีวิตหลังความตายตามทัศนะทางปรัชญา และตามหลักพระพุทธศาสนา โดยศึกษาจากกวีนิพนธ์ จำนวน 4 เล่ม ได้แก่ แก่ขึ้นตามลำพัง หมายเหตุจากสวนโมกข์ ที่ซึ่งขุนเขาทะลุเมฆ และรายงานจากหมู่บ้าน ผลการวิจัยพบว่า ชีวิตหลังความตาย สามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ประเภท ได้แก่ 1) ชีวิตหลังความตายของวิญญาณที่เป็นอมตะ ซึ่งสอดคล้องกับทัศนะทางปรัชญากลุ่มจิตนิยมในประเด็นว่าด้วยความเป็นอมตะของชีวิตส่วนวิญญาณ ซึ่งเป็นชีวิตที่แท้จริงอันไม่เสื่อมสลายไปตามร่างกาย และสามารถดำรงอยู่ต่อได้ในทั้งโลกมนุษย์และโลกวิญญาณ แบ่งออกเป็น 1.1) ชีวิตอมตะของวิญญาณในโลกมนุษย์ และ 1.2) ชีวิตอมตะของวิญญาณในโลกวิญญาณ 2) ชีวิตหลังความตายที่มีการเวียนว่ายตายเกิด ซึ่งสอดคล้องกับทัศนะทางพระพุทธศาสนาในประเด็นว่าด้วยการเวียนว่ายตายเกิดและกฎแห่งกรรม แบ่งออกเป็น 2.1) การเกิดใหม่ในโลกมนุษย์ และ 2.2) การเกิดใหม่ในภพภูมิอื่น และ         3) การหลุดพ้นหรือนิพพาน ซึ่งสอดคล้องกับทัศนะทางพระพุทธศาสนาในประเด็นว่าด้วยเป้าหมายสูงสุดของชีวิต จากการศึกษาทำให้เห็นได้ว่า กานติ ณ ศรัทธา มุ่งเสนอให้เห็นถึงสัจธรรมของชีวิต ความสัมพันธ์และความสมดุลระหว่างชีวิตมนุษย์กับธรรมชาติผ่านบทกวี รวมทั้งสอดแทรกหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาอันช่วยให้คนในสังคมดำเนินชีวิตตามทางที่ถูกต้องและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข และเห็นถึงคุณค่าของเป้าหมายอันสูงสุดของชีวิตตามหลักพระพุทธศาสนาคือ นิพพาน ถือว่าเป็นวรรณกรรมที่มีคุณค่าสร้างความรู้ความเข้าใจในความจริงเกี่ยวกับชีวิตหลังความตาย