ยุทธศาสตร์การพัฒนาแรงงานทักษะสูงด้วยระบบทวิภาคีของ สถาบันการอาชีวศึกษา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สภาพปัญหาและความต้องการพัฒนาแรงงานทักษะ สูงของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1 และ 2) กำหนดยุทธศาสตร์การพัฒนาแรงงานทักษะสูงด้วยระบบทวิภาคีของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1 ใช้รูปแบบการวิจัยแบบผสมผสาน ประกอบด้วย 2 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 ขั้นตอนที่ 1 เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มเป้าหมาย จำนวน 22 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการ สังเคราะห์เนื้อหาและสรุปภาพรวม และขั้นตอนที่ 2 เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 446 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และระยะที่ 2 ขั้นตอนที่ 1 กลุ่มเป้าหมาย จำนวน 30 คน โดยการประชุมเชิงปฏิบัติการ เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบบันทึกประเด็นการประชุม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการสรุปเนื้อหาในภาพรวม และขั้นตอนที่ 2 กลุ่มเป้าหมาย จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัญหาและความต้องการพัฒนาแรงงานทักษะสูงของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 1 ภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) ผลการกำหนดยุทธศาสตร์การพัฒนา 6 ประเด็น ได้แก่ 2.1) การพัฒนาแรงงานทักษะสูงด้วยระบบทวิภาคีด้านยานยนต์สมัยใหม่ 2.2) การพัฒนาแรงงานทักษะสูงด้วยระบบทวิภาคีด้านเทคโนโลยีดิจิทัล 2.3) การพัฒนาแรงงานทักษะสูงด้วยระบบทวิภาคีด้านหุ่นยนต์เพื่ออุตสาหกรรม 2.4) การพัฒนาแรงงานทักษะสูงด้วยระบบทวิภาคีด้านอิเล็กทรอนิกส์อัจฉริยะ 2.5) การพัฒนาแรงงานทักษะสูงด้วยระบบทวิภาคีด้านการถ่ายทอดการสอนหรือการให้ความรู้ และ 2.6) การพัฒนาแรงงานทักษะสูงด้วยระบบทวิภาคีด้านภาษา
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรธนา โพธิ์เต็ง. (2565). ผลิตภาพที่พึงประสงค์ของการจัดการอาชีวศึกษาในอนาคต. เรียกใช้เมื่อ 9 กันยายน 2566 จาก http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/bitstream/123456789/4257/1/60252901.pdf.
คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). รายงานตัวชี้วัด จำนวนผู้ว่างงานและอัตราการว่างงาน (พ.ศ. 2554 - 2565). เรียกใช้เมื่อ 9 กันยายน 2566 จาก http://env_data.onep.go.th/reports/subject/view/84.
ทวนชัย อรุณโรจน์ และเกรียงชัย ปึงประวัติ. (2562). ยุทธศาสตร์การพัฒนากำลังคนระดับอาชีวศึกษาของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวให้สอดรับกับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, 4(2), 16-23.
ธีระ ชินะผา และคณะ. (2565). การผลิตกำลังคนอาชีวศึกษาคุณภาพสูงรองรับยุคเทคโนโลยีเปลี่ยนโลก. วารสารวิชาการ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค, 8(1), 87-96.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ผ่องศรี วาณิชย์ศุภวงศ์. (2546). ระเบียบวิธีทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). ปัตตานี: มหาวิทยาลัยสงขลา.
ภาตะวัน บุญจี๊ด. (2565). แนวทางการพัฒนาการจัดการศึกษาระบบทวิภาคีของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนแห่งหนึ่งในอำเภอศรีราชา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 9 กันยายน 2566 จาก http://ir.buu.ac.th/dspace/bitstream/1513/442/1/63920296.pdf.
ภิชาพัชญ์ โหนา. (2562). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษาในยุคประเทศไทย 4.0. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
ยุทธ ไกยวรรณ์. (2545). พื้นฐานการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
วาสนา ตาลทอง. (2562). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 3. วารสารวิชาการศิลปะศาสตร์และวิทยาศาสตร์, 6(1), 44-58.
วิไลรัตน์ เพช็รหึง. (2562). การขับเคลื่อนยุทธศาสตร์การพัฒนาศักยภาพกำลังคนด้านการอาชีวศึกษาให้มีสมรรถนะสอดคล้องกับความต้องการในการพัฒนาประเทศ ตามแผนพัฒนาการอาชีวศึกษา พ.ศ. 2560 - 2579 ของสถานศึกษาสังกัดสถาบันการอาชีวศึกษาภาคใต้. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษาและผู้นำทางการศึกษา. มหาวิทยาลัยสยาม.
Yamane, T. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: Harper & Row.
