การจัดการเรียนรู้โดยใช้กิจกรรมเป็นฐานที่มีต่อความสามารถ ในการคิดอย่างมีวิจารณญาณและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ของนักศึกษาปริญญาตรี หลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิต สาขาการประถมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาสาขาการประถมศึกษา ชั้นปีที่ 2 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้กิจกรรมเป็นฐาน 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาสาขาการประถมศึกษา ชั้นปีที่ 2 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้กิจกรรมเป็นฐาน 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาสาขาการประถมศึกษา ชั้นปีที่ 2 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์หลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้กิจกรรมเป็นฐาน และ 4) ศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาสาขาการประถมศึกษา ชั้นปีที่ 2 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์หลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้กิจกรรมเป็นฐาน ประชากรเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษา สาขาการประถมศึกษา ชั้นปีที่ 2 จำนวน 28 คน ได้จากการสุ่มแบบยกกลุ่ม เครื่องมือในการวิจัยมี ดังนี้ แผนการจัดการเรียนรู้โดยใช้กิจกรรมเป็นฐาน แบบวัดความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ แบบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และแบบวัดความพึงพอใจ การวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และค่าสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน พบว่า นักศึกษามีคะแนนเฉลี่ยความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณหลังการจัดการเรียนรู้สูงกว่าก่อนการจัดการเรียนรู้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01 คะแนนเฉลี่ยผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังการจัดการเรียนรู้สูงกว่าก่อนการจัดการเรียนรู้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01 มีความสัมพันธ์ระหว่างคะแนนความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังการจัดการเรียนรู้ Pearson Correlation เท่ากับ 0.32 และมีความพึงพอใจหลังการจัดการเรียนรู้เฉลี่ยรวมอยู่ในระดับมาก
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 (ฉบับแก้ไข). กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
ธูปทอง กว้างสวาสดิ์. (2561). การสอนการคิดวิจารณญาณ. วารสารราชพฤกษ์, 16(3), 1-9.
เนาวนิจ พึ่งจันทรเดช และประภาพรรณ เปลี่ยนแก้ว. (2559). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการคิดอย่างมีวิจารญาณของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลตำรวจ. วารสารพยาบาลตำรวจ, 8(1), 125-135.
พลตรีหญิง ดร. อรอนันท์ หาญยุทธ. (2553). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านคุณสมบัติของผู้เรียน ความคิดเห็นคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดการเรียนการสอน ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกับความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาล หลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ประจำปีการศึ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย, 5(2), 55-53.
ภาสกร ภักดิ์ศรีแพง และคณะ. (2562). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน การแก้ปัญหา การคิดอย่างมีวิจารณญาณและ จิตวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 7(2), 335-351.
วิเชียร ภคมงคลชัย. (2559). การพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณ เรื่องเศรษฐศาสตร์มหภาคด้วยการจัดการเรียนรู้โดยใช้การวิจัยเป็นฐานของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการสอนสังคม. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สามารถ สินทร และคณะ. (2561). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้กิจกรรมเป็นฐานตามทฤษฎีพหุปัญญาเพื่อส่งเสริมการคิดอย่างมีวิจารณญาณสำหรับนักศึกษาปริญญาตรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม, 12(1), 293-308.
สุคนธ์ สินธพานนท์. (2552). พัฒนาทักษะการคิด พิชิตการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง.
สุชิรา มีอาษา และคณะ. (2561). การสังเคราะห์รูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้กิจกรรมเป็นฐานร่วมกับระบบพี่เลี้ยง อิเล็กทรอนิกส์ เพื่อส่งเสริมการคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. วารสารเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 9(1), 76-84.
Anderson, L. W. et al. (2001). A taxonomy for learning, teaching and assessing: A revision of Bloom’s taxonomy of educational objectives. New York: Longman.
Cargas, S. et al. (2017). An Approach to Teaching Critical Thinking Across Disciplines Using Performance Tasks with a Common Rubric. Thinking Skills and Creativity, 26, 24-37. Doi: https://doi.org/10.1016/j.tsc.2017.05.005.
Commeyras, M. (1993). Promoting critical thinking through dialogical-thinking reading lessons. The Reading Teacher, 46(6), 486-493.
De Bono, E. (2009). Think before it’s too late. London: Vermillion.
Dressel, P. L. & Mayhew, L. B. (1957). General Education: Exploration in valuation. Washington, D. C.: American Council on Education.
Hinkle, D. E. et al. (1998). Applied Statistics for the Behavior Sciences. (4thed). New York: Houghton Mifflin.
Koh, K. H. et al. (2012). Creating thinking schools through authentic assessment: The case in Singapore. Educational Assessment, Evaluation and Accountability, 24(2), 1-15.
Langrehr, J. (2008). Learn to think. New York: Routledge.
Maslo, A. H. (1970). Motivation and personality. New York: Harper & Row.
Phillips, H. N. (2023). Developing critical thinking in classrooms: Teacher responses to a Reading-for-Meaning workshop. Journal of the Literacy Association of South Africa, 14(1), 1-9.
Pretek, E. & Bedir, H. (2018). An Adaptable Teacher Education Framework for Critical Thinking in Language Teaching. Thinking Skills and Creativity, 28, 56-72. Doi: https://doi.org/10.1016/j.tsc.2018.02.008.
