การยกระดับการแปรรูปกล้วยน้ำว้าและการสร้างมูลค่าเพิ่มจากการขยายผลนวัตกรรมและเทคโนโลยีเพื่อสร้างรายได้ของชุมชนกลุ่มแปรรูปกล้วยตำบลชุมแพ อำเภอชุมแพ จังหวัดขอนแก่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อยกระดับการแปรรูปและสร้างมูลค่าเพิ่มของกล้วยน้ำว้าจากการขยายผลนวัตกรรมและเทคโนโลยี และเพื่อสร้างรายได้ให้เกิดขึ้นกับชุมชนตำบลชุมแพ อำเภอชุมแพ จังหวัดขอนแก่น ใช้ระเบียบวิจัยแบบผสมผสาน โดยใช้แบบสอบถาม การสัมภาษณ์ และแบบสอบถามความพึงพอใจ ประชากรเป็นการเจาะจงจากโครงการวิจัยการขยายผลนวัตกรรมและเทคโนโลยีพร้อมใช้ในการบดผง และอบแห้งคุณภาพสูง จากกลุ่มแปรรูปข้าวตำบลไชยสอ อำเภอชุมแพ จังหวัดขอนแก่น จำนวน 30 ราย ที่เป็นผู้ถ่ายทอดนวัตกรรมและเทคโนโลยีอบแห้ง และกลุ่มแปรรูปกล้วยตำบลชุมแพทั้งหมดที่ประสงค์ขอรับการขยายผลนวัตกรรมและเทคโนโลยี จำนวน 50 ราย โดยการสนับสนุนทุนวิจัยจากกองทุนส่งเสริม ววน. และหน่วยบริหารจัดการทุนระดับพื้นที่ (บพท.) ผลการวิจัย พบว่า กลุ่มแปรรูปกล้วยตำบลชุมแพร้อยละ 64 เป็นเพศหญิง สมาชิกมีอายุเฉลี่ย 60-65 ปี ร้อยละ 54 มีการศึกษาอยู่ในระดับมัธยมตอนปลาย/ ปวช. ร้อยละ 60 มีอาชีพทำสวน ร้อยละ 74 มีรายได้ต่อเดือน 3,000-5,000 บาท/เดือน มีพื้นที่ในการปลูกกล้วย 150 ไร่ โดยปลูกกระจายตามไร่ ส่วนใหญ่ปลูกตามร่องสวนมีการปลูกพืชอย่างอื่นด้วย ชนิดของกล้วย ร้อยละ 80 เป็นกล้วยน้ำว้า การรับและปรับใช้เทคโนโลยีช่วยในการแปรูปคือ เครื่องอบแห้ง ทำให้กลุ่มแปรรูปกล้วยตำบลชุมแพมีความรู้ มีความมั่นใจเพื่อนำไปสู่ยกระดับการแปรรูป ส่วนการจัดการห่วงโซ่คุณค่าของกล้วยเป็นวิธีการที่ทำให้กลุ่มแปรรูปกล้วยตำบลชุมแพมีความเข้าใจในวิธีการจัดการธุรกิจเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มและรายได้ให้เกิดขึ้นได้อย่างไรตั้งแต่ต้นน้ำ กลางน้ำ และปลายน้ำ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ณฤทธิ์ วรหาญ. (2565). การศึกษาการอบแห้งกล้วยภายในพาราโบลาโดม. ใน วิทยานิพนธ์วิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิศวกรรมเกษตร. มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
วรวุฒิ บุตรแวว และศักดิ์นรินทร์ ตรีศูนย์. (2552). การอบแห้งด้วยพลังงานแสงอาทิตย์. เรียกใช้เมื่อ 24 มกราคม 2024 จาก http://heat-heating.blogspot.com/2009/12/blogpost_7065.html
ศศิเพ็ญ พวงสายใจ และคณะ. (2562). หนี้นอกระบบ: ปัญหาและแนวทางแก้ไขภายใต้แนวทางปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 20(1), 79-101.
สุภาพร พรมมะเริง. (2561). แนวทางการยกระดับสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ ประเภทอาหารของกลุ่มวิสาหกิจชุมชน กลุ่มแม่บ้านริมร่อง ตำบลมะเขือแจ้ อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 21(2561), 248-258.
อัปสร อีซอ และคณะ. (2563). อัตลักษณ์ผ้าและเครื่องแต่งกายธุรกิจโอทอป 5 ดาว อำเภอเมือง จังหวัดยะลา. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 15(3), 363-372.
อุทัย ปริญญาสุทธินันท์. (2560). วิสาหกิจชุมชนปฏิทรรศน์ในการแข่งขันธุรกิจ. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 37(2), 131-150.
Kumar, R. (2016). Controlling Interfacial Dynamics: Covalent Bonding versus Physical Adsorption in Polymer Nanocomposites. ACS Nano, 10(7), 6843–6852.
Razak, A. & Vattikoti, K. (2018). Critical Evaluation of Value Chain Analysis for Assessing Competitive Advantage-A Study on Select Companies of E-Tailing Industry. Academy of Strategic Management Journal, 17(2018), 1.
Rogers, E. M. (2003). Diffusion of innovations. (5th ed.). New York, NY: Free Press.
Rowley, J. et al. (2019). Chlamydia, gonorrhoea, trichomoniasis and syphilis: global prevalence and incidence estimates, 2016. Bull World Health Organ, 97(8), 548-562.
uptraining. (2015). integrated marketing communication. Retrieved January 25, 2024, from http://www.uptraining.co.th/index.php/knowledge-2/419-integrated-marketing-communication.html.
