การสื่อสารเพื่อเผยแพร่วัฒนธรรมผ่านสื่อออนไลน์ของโครงการสปาร์คยูล้านนา

Main Article Content

จริญญา ตุมะแก้ว
สุภาภรณ์ ศรีดี
หฤทัย ปัญญาวุธตระกูล
สมาน งามสนิท

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) การออกแบบเนื้อหาสาร 2) การนำเสนอวัฒนธรรม 3) การเผยแพร่สาร และ 4) การพัฒนากลยุทธ์การสื่อสารเพื่อส่งเสริมวัฒนธรรมทางสื่อออนไลน์ของโครงการ สปาร์คยูล้านนา เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก เก็บข้อมูลจากกลุ่มวัฒนธรรมจังหวัดเชียงใหม่ คณะกรรมการและที่ปรึกษาโครงการ บุคลากรเทศบาลนครเชียงใหม่ ผู้แทนมณฑลทหารบกที่ 33 ค่ายกาวิละ กลุ่มผู้จัดละครนาฏยกรรมอิงประวัติศาสตร์ล้านนา ทีมออกแบบเนื้อหาสาร ทีมผู้จัดการแสดงแสงสีเสียงผ่าน สื่อออนไลน์ นักปราชญ์ล้านนา และผู้นำท้องถิ่นศิลปินล้านนา จำนวน 15 คน โดยการคัดเลือกแบบเจาะจง ผลการวิจัย พบว่า 1) การออกแบบเนื้อหาสารผ่านสื่อออนไลน์ เป็นการออกแบบเนื้อหาด้วยภาษาที่จูงใจ การใช้จุดจับใจให้คล้อยตาม 2) การนำเสนอวัฒนธรรมทางสื่อออนไลน์ เป็นรูปแบบการนำเสนอที่ต่อเนื่องสอดคล้องกับประวัติศาสตร์ และการเมือง การใช้ตัวแบบโดยอิงคุณลักษณะให้คล้ายคลึงกับประวัติศาสตร์เสมือนจริง 3) การเผยแพร่สารทางสื่อออนไลน์ เป็นการสืบทอดทางวัฒนธรรมใน 3 มิติ เพื่อโน้มน้าวใจ การมีส่วนร่วมระหว่าง ผู้ใช้สื่อกับผู้รับชมการผสมผสานข้ามสื่อระหว่างยูทูบ และเฟซบุ๊ก และ 4) การพัฒนากลยุทธ์การสื่อสารเป็น การออกแบบเนื้อหา และการนำเสนอผ่านสื่อออนไลน์ มีรูปแบบ วิธีการที่ซับซ้อนด้านประวัติศาสตร์ วิถีชีวิต ขนบธรรมเนียมประเพณีมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ควรมีการเขียนบรรยายภาษาอื่น ๆ เพื่อช่วยเสริมความเข้าใจ การเผยแพร่วัฒนธรรมผ่านสื่อออนไลน์ ควรคำนึงถึงประโยชน์ในการถ่ายทอดการเรียนรู้ทางประวัติศาสตร์เพื่อเพิ่มมูลค่าให้กับการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม และแนวทางส่งเสริมควรให้ภาครัฐ กำหนดแผนกลยุทธ์การสื่อสารที่นำไปสู่การปฏิบัติให้สอดคล้องกับบริบททางสังคม และวัฒนธรรมท้องถิ่น

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ตุมะแก้ว จ., ศรีดี ส., ปัญญาวุธตระกูล ห., & งามสนิท ส. (2024). การสื่อสารเพื่อเผยแพร่วัฒนธรรมผ่านสื่อออนไลน์ของโครงการสปาร์คยูล้านนา. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 8(8), 86–98. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/276372
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

เกศสุดา สิทธิสันติกุล และคณะ. (2562). การสื่อสารเพื่อการพัฒนาสิ่งแวดล้อมเมืองเชียงใหม่อย่างมีส่วนร่วมโครงการ Spark U เชียงใหม่ ปฏิบัติการเปลี่ยนเมือง. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย, 11(2), 290-301.

ณัชชา ศิรินธนาธร. (2564). การสื่อสารเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

ณัฐฐ์วัฒน์ สุทธิโยธิน. (2556). การสืบทอดทางวัฒนธรรม (cultural inheritance) ที่ประสบความสำเร็จ. เรียกใช้เมื่อ 20 ธันวาคม 2556 จาก http://nattawats.blogspot.com/2013/04/cultural-inheritance.html

ณัฐนิชา ทองทวี และคณะ. (2560). รูปแบบการนำเสนอข้อมูลผลิตภัณฑ์ของบิวตี้บล็อกเกอร์ยอดนิยม 4 อันดับแรกของไทยบนสื่อสังคมออนไลน์. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 5(2), 1-10.

ธีรเดช ชื่นประภานุสรณ์. (2538). การวิเคราะห์บทบาทและค่านิยมในสื่อพื้นบ้าน "ละครเสภาขุนช้างขุนแผน". ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิเทศศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นวรัตน์ ลัคนากุล. (2563). ทัศนคติของผู้บริโภคที่มีต่อการสื่อสารทางการตลาดของธุรกิจผ่านแอปพลิเคชัน TikTok. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พจนาภา นวาวัตน์. (2551). การออกแบบสารในการรณรงค์ลดการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทางสื่อมวลชน ของสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พัน นิลพันธุ์ ฉัตรไชยยันต์. (2558). การสร้างอัตลักษณ์ออนไลน์ผ่านแอปพลิเคชันเครือข่ายสังคมบนโทรศัพท์มือถือ. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 1(1), 1-10.

ศิริพร กิจประกอบ. (2558). “กำนันสุเทพ” ในฐานะนักสื่อสารรณรงค์ทางการเมืองจากมุมมองของนักข่าวสายการเมือง นักวิชาการด้านนิเทศศาสตร์ และด้านรัฐศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: ยอดมาลา พับลิชชิ่งจำกัด.

ศูนย์วัฒนธรรมจังหวัดเชียงใหม่และศูนย์ศิลปวัฒนธรรม. (2538). ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ฉบับ เชียงใหม่ 700 ปี. เชียงใหม่: โรงพิมพ์มิ่งเมือง.

ศูนย์ศึกษาเอกสารโบราณ (ศ.อ.บ.). (2559). ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ ฉบับนักเรียน นักศึกษาและประชาชน. เชียงใหม่: บริษัท ทรีโอ แอดเวอร์ไทซิ่ง แอนด์ มีเดีย จำกัด.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). กรุงเทพมหานคร: สํานักนายกรัฐมนตรี.

อิริยาพร อุดทา. (2560). กลยุทธ์การสื่อสารสุขภาพออนไลน์ผ่านสื่อเฟชบุ๊กของโรงพยาบาลพญาไทย. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, 5(2), 146-156.

Balakrishnan, J. & Griffiths, M. D. (2017). Social media addiction: What is the role of content in YouTube? Journal of Behavioral Addictions, 6(3), 364-377.

Bandyopadhyay, R. & Majumder, K. (2012). Organizing traditional knowledge for inclusive development: Role of libraries. BanglaJOL, 2(1), 5-11.

Khan, M. L. (2017). Social media engagement: What motivates user participation and consumption on YouTube? Computers in Human Behavior, 66(1), 236-247.

Mallik, A. & Chaudhury, S. (2011). Preserving the intangible heritage of Indian classical dance. ACM Journal on Computing and Cultural Heritage, 2(1), 1-24.

Nongtong, N. (2008). Kān sư̄ʻasān kāntalāt bǣp wairat khō̜ng trāsin khā dīthǣk. In Master’s thesis Viral marketing communication of Dtac brand. Thepsatri Rajabhat University.

Schiavo, R. (2014). Health Communication: From Theory to Practice (2nd ed.). New York: Jossey-Bass.

Wakefield, R. & Wakefield, K. (2016). Social media network behavior: A study of user passion and affect. Journal of Strategic Information Systems, 25(2), 140-156.