อัตลักษณ์ชุมชนประมงท้องถิ่นสู่การออกแบบภาพกราฟิกเพื่อการจัดการพื้นที่สวนสาธารณะชายหาดบางเสร่เชิงสถาปัตยกรรม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอัตลักษณ์ชุมชนประมงบางเสร่ ในบริบทของการอนุรักษ์ภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรมของชุมชน และแนวทางการพัฒนาชุมชนบางเสร่ โดยการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ผสมผสานกับการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) และใช้เครื่องมือแบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง (Semi-Structured Interview) ในการสัมภาษณ์กลุ่ม (Focus Group Interview) กับผู้ให้ข้อมูลหลัก (Key Informant) และให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบประเมินแบบสัมภาษณ์ เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ กลุ่มชาวประมง กลุ่มประชาชนในและนอกตำบลบางเสร่ ผู้นำชุมชน นักท่องเที่ยว และเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองท้องถิ่น ผลการศึกษาพบว่า วัฒนธรรมทั้ง 4 ด้าน ที่ได้เลือกนี้เป็นวัฒนธรรมในภาพรวมของชุมชนประมงบางเสร่ และวิเคราะห์อัตลักษณ์ ดังนี้ 1) วัฒนธรรมด้านวรรณกรรมพื้นบ้าน คือ วิถีประมง อัตลักษณ์ชุมชนประมงบางเสร่โดยใช้ภาพแทนเป็นวิถีประมง 2) วัฒนธรรมด้านสิ่งศักดิ์สิทธิ์และสถานที่สักการะ คือ วัดหลวงพ่อทองอยู่ อัตลักษณ์โดยใช้ภาพแทนเป็นวัดหลวงพ่อทองอยู่
3) วัฒนธรรมด้านภูมิศาสตร์ทางทะเลคือ วิวทะเล อัตลักษณ์ชุมชนประมงบางเสร่โดยใช้ภาพแทนเป็นวิวทะเล และ 4) วัฒนธรรมด้านภูมิทัศน์ คือ ค่ายลูกเสือและต้นยางนา (สวนสาธารณะชายหาดบางเสร่) อัตลักษณ์ชุมชนประมงบางเสร่โดยใช้ภาพแทนเป็นต้นยางนา (สวนสาธารณะชายหาดบางเสร่) โดยการวิเคราะห์และบูรณาการภาพกราฟิกแทนอัตลักษณ์ชุมชนร่วมกับแนวคิดหลัก (Main Conceptual Design) เพื่อนำไปสู่แนวทางการจัดการพื้นที่สวนสาธารณะชายหาดบางเสร่ด้วยแกนความคิด (Theme Design) เชิงสัญลักษณ์ของตัวแทนอัตลักษณ์ในรูปแบบของปลาประสานกับรูปทรงของผลยางนาและลายเส้นของปีกผล เพื่อเป็นเกณฑ์สำหรับแนวทางการจัดการพื้นที่สวนสาธารณะชายหาดบางเสร่
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กนกวรรณ คชสีห์ และเอกรินทร์ อนุกุลยุทธธน. (2562). มิติการใช้พื้นที่สาธารณะและบทบาทความเป็นชุมชนดั้งเดิมในเมืองเชียงใหม่. วารสารวิจัยราชภัฎเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่, 20(1), 1-14.
กระทรวงวัฒนธรรม. (2561). ประเพณีชุมชน. เรียกใช้เมื่อ 15 มีนาคม 2567 จาก https://www.m-culture.go.th/th
กองยุทธศาสตร์และงบประมาณเทศบาลตำบลบางเสร่. (2566). แผนพัฒนาระดับท้องถิ่นฉบับทบทวน พ.ศ. 2566-2570. ชลบุรี: เทศบาลตำบลบางเสร่.
ณรงพน ไล่ประกอบทรัพย์. (2556). บูรณาการการค้นคว้าวิจัยกับกระบวนการออกแบบสถาปัตยกรรม: การพัฒนาร่วมกันระหว่างโจทย์และผลลัพธ์. วารสารวิจัยและสาระสถาปัตยกรรม/การผังเมือง, 15(30), 30-45.
เทศบาลตำบาลบางเสร่. (2566). แผนดำเนินงาน 2566. เรียกใช้เมื่อ 12 มีนาคม 2567 จาก https://www.bangsaray.go.th/images/sub_1510281980/แผนดำเนินงาน2566.pdf
ปัทวี สัตยวงศ์ทิพย์. (2564). การพัฒนางานพิมพ์ผ้าเพื่อยกระดับเศรษฐกิจฐานรากแบบมีส่วนร่วม เพื่อลดความเหลื่อมล้ำของชุมชนตำบลบางเสร่ อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานวิจัยแห่งชาติ.
สาทินี วัฒนกิจ และณัฐนีภรณ์ น้อยเสงี่ยม. (2561). การค้นหาอัตลักษณ์ของชุมชนเพื่อเป็นแนวทางในการออกแบบสถาปัตยกรรมและผังภูมิทัศน์ชุมชนพื้นที่ลุ่มน้ำปะเหลียน จังหวัดตรัง. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย.
สำนักงานคณะกรรมการนโยบายเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก. (2561). โครงการพัฒนาระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก. เรียกใช้เมื่อ 1 มีนาคม 2567 จาก https://eeco.or.th/th
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมประเทศไทยในช่วง พ.ศ. 2566-2570. เรียกใช้เมื่อ 12 มีนาคม 2567 จาก https://www.nesdc.go.th/main.php?filename=index
องค์การสหประชาชาติ. (2566). เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs : Sustainable Development Goals). เรียกใช้เมื่อ 7 มีนาคม 2567 จาก https://thailand.un.org/th/sdgs
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Merriam, S. B. (1998). Qualitative Research and Case Study Applications in Education. San Francisco: Jossey-Bass Publishers.
Nastasi, B. K. & Schensul, S. L. (2005). Contributions of qualitative research to the validity of intervention research. Journal of School Psychology, 43(3), 177-195.
