กลยุทธ์การส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืน ของสถานรับเลี้ยงเด็กเอกชนจังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาและปัจจัย สร้างกลยุทธ์และคู่มือการขับเคลื่อน และตรวจสอบและประเมินกลยุทธ์และคู่มือการขับเคลื่อนการส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืนของสถานรับเลี้ยงเด็กเอกชนจังหวัดเชียงใหม่ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหาร ครู ผู้ดูแลเด็ก และผู้ปกครอง จำนวน 291 คน ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียสถานรับเลี้ยงเด็กเอกชนจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 120 คน สนทนากลุ่มจำนวน 7 คน ประชุมเชิงปฏิบัติการจำนวน 11 คน ตรวจสอบความถูกต้องและความเหมาะสม จำนวน 7 คน เลือกแบบเจาะจง ประเมินความเป็นไปได้ ความเป็นประโยชน์ เครื่องมือที่ใช้การวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามแบบประเมิน 5 ระดับ แบบบันทึกการสนทนาและแบบบันทึกการประชุมเชิงปฏิบัติการ สถิติที่ใช้ในการวิจัยและการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์เนื้อหาด้วยตาราง SWOT Matrix, TOWs Matrix แบบตรวจสอบความถูกต้อง ความเหมาะสม แบบประเมินความเป็นไปได้ ความเป็นประโยชน์ ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัญหาและปัจจัยในการส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืนของสถานรับเลี้ยงเด็กเอกชน ผู้บริหาร ครู ผู้ดูแลเด็ก โดยรวมอยู่ในระดับ ปานกลาง ส่วนผู้ปกครองมีสภาพปัญหาที่เป็นจริง โดยรวมอยู่ในระดับ ปานกลาง 2) กลยุทธ์ประกอบด้วย วิสัยทัศน์ พันธกิจ เป้าประสงค์ ประเด็นกลยุทธ์ มาตรการ แผนงาน และโครงการ และ 3) ตรวจสอบและประเมินกลยุทธ์และคู่มือการขับเคลื่อนการส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืนของสถานรับเลี้ยงเด็กเอกชนจังหวัดเชียงใหม่ โดยรวมความถูกต้องและความเหมาะสมร้อยละ 98.96, และความเป็นไปได้ ความเป็นประโยชน์ของผู้บริหาร อยู่ในระดับมาก ความเป็นประโยชน์ อยู่ในระดับมากที่สุด ความเป็นไปได้ ความเป็นประโยชน์ ของครูปฐมวัย โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา พรหมเรืองฤทธิ์. (2562). การดูแลเด็กปฐมวัยในศูนย์เด็กเล็ก: บทบาทของผู้ดูแลเด็ก. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 25(2), 109-118.
กุลธิดา ภูฆัง. (2558). กลยุทธ์การจัดการเครือข่ายศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญามหาบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นภัสวรรณ ตันสุวรรณ. (2565). รายงานประเมินคุณภาพภายในของสถานพัฒนาเด็กปฐมวัยแห่งชาติ พ.ศ. 2565. เชียงใหม่: สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดเชียงใหม่.
พรพิมล พิสุทธิพันธ์พงศ์. (2565). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการเพื่อสร้างเสริมภาวะผู้นำในตนเองของเด็กปฐมวัยในโรงเรียนเอกชนจังหวัดเชียงใหม่. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
พันธ์นิภา เมฆสินธุ์ และคณะ. (2558). การพัฒนากลยุทธ์การดำเนินงานศูนย์พัฒนาเด็กเล็กขององค์การบริหารส่วนตำบลในเขตจังหวัดกำแพงเพชร. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 17(1), 79-90.
ยุภาพร ยุภาศ. (2562). กลยุทธ์กับการบริหารงาน. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 6(1), 353-362.
สมเกียรติ อินทสิงห์. (2566). กลยุทธ์การพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการในยุคดิจิทัลของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดเชียงใหม่. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). แผนพัฒนาเด็กปฐมวัย พ.ศ. 2564 - 2570. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
สุจิรา พุทธวีวรรณ. (2566). กลยุทธ์การบริหารจัดการตามมาตรฐานสถานพัฒนาเด็กปฐมวัยแห่งชาติของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ใน ดุษฎีนิพนธ์ศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
อุทุมพร สมศรี. (2560). การบริหารสถานศึกษาสู่ความเป็นเลิศของโรงเรียนระดับประถมศึกษาในอำเภอละอุ่น จังหวัดระนอง. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
อุษามา แสงเสริม และคณะ. (2563). การวิเคราะห์สภาพแวดล้อมและศักยภาพของหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาภาษาศาสตร์ประยุกต์ (หลักสูตรนานาชาติ) มหาวิทยาลัยมหิดล. วารสาร The Journal of Humanities, Social Sciences, and Education, 3(2), 45-57.
Best, J. W. (1997). Research in Education. (3rd ed.) New Jersey: Prentice Hall Inc.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
