ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา และสุขภาพ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย คณะวิทยาศาสตร์การกีฬาและสุขภาพ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี กลุ่มเป้าหมาย เป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิตฯ จำนวน 1,570 คน เลือกแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง สถิติการวิจัย และการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า 1) ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิตฯ ในภาพรวม พบว่า อยู่ในระดับมาก ซึ่งทุกด้านมีความต้องการจำเป็นอยู่ในระดับมาก โดยด้านลักษณะบุคคลมีค่าเฉลี่ยสูงสุด ต่อมาเป็นด้านจริยธรรม ด้านความรู้ และด้านทักษะ และ
2) ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิตฯ มี 5 ด้าน ที่สำคัญ ได้แก่ 1) ด้านความรู้ ทั้งทางทฤษฎีและทางปฏิบัติในสาขาวิชาตามที่หลักสูตรกำหนด 2) ด้านทักษะ ซึ่งเป็นทักษะ Soft Skills และทักษะ Hard Skills ที่เกี่ยวกับสาขา 3) ด้านจริยธรรม การมีคุณธรรม จริยธรรม มีความซื่อสัตย์ มีทัศนคติที่ดีต่อวิชาชีพ รวมถึงการแสดงออกถึงการมีความประพฤติอันดีงามทางสังคม 4) ด้านลักษณะบุคคล ต้องมีบุคลิกภาพ รูปร่างที่ดี และสุขภาพแข็งแรง มีความมั่นใจในตนเอง มีภาวะผู้นำ ตลอดจนกล้าแสดงออก และ 5) ด้านการบริหารจัดการหลักสูตร ต้องมีการปรับปรุง และการบริหารจัดการของหลักสูตรให้สอดคล้องกับสถานการณ์ในปัจจุบัน และก้าวทันการพัฒนาความก้าวหน้าในด้านวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กฤชพร ว่องไว. (2564). แนวทางการพัฒนาหลักสูตรการตลาดตามแนวทาง Outcome Based Education (OBE) ในสหรัฐอเมริกา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 21(1), 161-178.
จิติยาภรณ์ เชาวรากุล. (2563). คุณลักษณะของบัณฑิตตามความต้องการของสถานประกอบการในศตวรรษที่ 21. HUSO Journal of Humanities and Social Sciences, 4(2), 100-111.
เจษฎาภรณ์ วิริยะสกุลธรณ์. (2563). อนาคตภาพสมรรถนะพื้นฐานของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาไทย. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม, 15(2), 81-91.
ธนวรรณพร ศรีเมือง และคณะ. (2564). สมรรถนะด้านการเป็นผู้นำการออกกำลังกายสำหรับนักศึกษาสาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 18(1), 37-46.
นรินทรา จันทศร และคณะ. (2565). การพัฒนารูปแบบการฝึกประสบการณ์วิชาชีพของนักศึกษาวิทยาศาสตร์การกีฬาในทีมกีฬาเพื่อความเป็นเลิศในประเทศไทย. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(3), 78-93.
บัณฑิตา อินสมบัติ และปราณี เนรมิตร. (2563). แนวทางการพัฒนาหลักสูตรระดับอุดมศึกษาที่สอดคล้องกับการพัฒนาประเทศสู่ Thailand 4.0: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 14(2), 159-170.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2549). สถิติวิเคราะห์เพื่อการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: จามจุรีโปรดักท์.
เบญจวรรณ ถนอมชยธวัช และคณะ. (2559). ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21: ความท้าทายในการพัฒนานักศึกษา. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 3(2), 208-222.
ประกาศคณะกรรมการมาตรฐานการอุดมศึกษา. (2565). เรื่อง รายละเอียดผลลัพธ์การเรียนรู้ตามมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2565. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 139 ตอนพิเศษ 212 ง หน้า 35 - 36 (20 กรกฎาคม 2565).
ประดิษฐ์ ปะวันนา. (2563). การศึกษาคุณธรรม จริยธรรมของนักศึกษาสถาบันการพลศึกษา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 9(1), 149-162.
ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียคนที่ 1. (6 ส.ค. 2566). ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ. (ปรัชญา ชมสะห้าย, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียคนที่ 10. (16 ก.ย. 2566). ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ. (วัชรพล บุญครอบ, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียคนที่ 2. (12 ก.ย. 2566). ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ. (คชา อุดมตะคุ, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียคนที่ 3. (31 ส.ค. 2566). ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ. (ปรัชญา ชมสะห้าย, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียคนที่ 4. (30 ส.ค. 2566). ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ. (กันตพิชญ์ ศักดิ์สวัสดิ์, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียคนที่ 5. (21 ก.ย. 2566). ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ. (สมศรี ปานพันธุ์โพธิ์, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียคนที่ 6. (2 ก.ย. 2566). ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ. (วัชรพล บุญครอบ, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียคนที่ 7. (13 ก.ย. 2566). ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ. (ประเวท เกษกัน, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียคนที่ 8. (18 ก.ย. 2566). ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ. (อรวรรณ์ ทองดีเจริญ, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียคนที่ 9. (27 ก.ย. 2566). ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ. (คณิติน ม่วงชูอินทร์, ผู้สัมภาษณ์)
ฝ่ายมาตรฐานการศึกษา สำนักบริหารการศึกษา. (2565). แนวทางการจัดทำหลักสูตรใหม่/หลักสูตรปรับปรุงของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2565) ตามเกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2565. เรียกใช้เมื่อ 30 มิถุนายน 2567 จาก https://registrar.ku.ac.th/wp-content/uploads/2022/10/แนวทางการเขียนหลักสูตร-65_1.pdf
พระราชบัญญัติ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ พ.ศ. 2562. (2562). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 136 ตอนที่ 67 ก หน้า 128 - 130 (22 พฤษภาคม 2562).
พิศิษฐ ตัณฑวณิช และพนา จินดาศรี. (2561). ความหมายที่แท้จริงของค่า IOC. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 24(2), 3-12.
ไพโรจน์ สว่างไพร และคณะ. (2566). การพัฒนาบัณฑิตสาขาวิชาการจัดและการสอนกีฬาให้สอดคล้องความต้องการในการเข้าฝึกประสบการณ์ตามแนวสหกิจศึกษา. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย, 3(1), 95-105.
มารุต พัฒผล. (2562). ความท้าทายและกลยุทธ์การพัฒนาหลักสูตรระดับบัณฑิตศึกษาตามแนวทาง Outcome Based Education (OBE): กรณีศึกษาหลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาภาษาอังกฤษประยุกต์ศึกษา คณะศิลปศาสตร์มหาวิทยาลัยสงขลาครินทร์. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 37(1), 127-144.
ศากุล ช่างไม้. (2546). การเก็บข้อมูล การจัดการกับข้อมูลและการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 9(3), 164-173.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). ยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2561 - 2580). (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อัจฉราลักษณ์ วิเศษ. (2556). การพัฒนาตัวบ่งชี้คุณธรรมจริยธรรมของครูพลศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Best, J. W. (1981). Research in Education. (4th ed.). New Jersey: Prentice-Hall.
Katawazai, R. (2021). Implementing outcome-based education and student-centered learningin Afghan public universities: the current practices and challenges. Heliyon journal, 7(5), 1-16.
