สถานการณ์ และทัศนคติต่อการประกอบอาชีพและการฝึกอาชีพของคนพิการทางการได้ยิน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสถานการณ์การประกอบอาชีพและการฝึกอาชีพของคนพิการทางการได้ยิน 2) ศึกษาทัศนคติการประกอบอาชีพของคนพิการทางการได้ยิน เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างคือคนพิการทางการได้ยิน 100 คน วิธีการสุ่มแบบอ้างอิงบุคคลและผู้เชี่ยวชาญ เนื่องจากกลุ่มตัวอย่างเป็นกลุ่มที่เข้าถึงยาก ต้องสื่อสารผ่านล่ามภาษามือ ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการศึกษา ผ่านการทดสอบกับคนพิการทางการได้ยินจำนวน 20 คน ก่อนใช้ในการศึกษา วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษาพบว่าสถานการณ์การประกอบอาชีพและการฝึกอาชีพของคนพิการทางการได้ยิน เป็นดังนี้ 1) ไม่ได้ประกอบอาชีพ มีความต้องการประกอบอาชีพ ร้อยละ 70 อุปสรรคสำคัญในการประกอบอาชีพคือการสื่อสาร มีสัดส่วนสูงถึง ร้อยละ 90 คน เคยเข้ารับการฝึกอาชีพ ร้อยละ 61 แต่มีผู้ไม่เคยเข้ารับการฝึกอาชีพสูงถึง ร้อยละ 39 อุปสรรคในการเข้าฝึกอาชีพที่สำคัญที่สุดคือ สื่อการสอนไม่เหมาะสม มีสัดส่วนถึง ร้อยละ 85 2) คนพิการทางการได้ยินมีทัศนคติเกี่ยวกับการฝึกอาชีพและการประกอบอาชีพในระดับดีมาก โดยมีความเห็นว่าการมีอาชีพจะทำให้สามารถดูแลตนเองและครอบครัว ภูมิใจในตัวเอง ลดความเหลื่อมล้ำและนำไปสู่คุณภาพชีวิต
ที่ดีขึ้น ดังนั้น การกำหนดแนวทางส่งเสริมการประกอบอาชีพสำหรับคนพิการทางการได้ยินควรมุ่งเน้นการศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความพิการทางการได้ยิน อาทิ ลักษณะความพิการ การสื่อสาร สื่อที่เหมาะสม เพื่อนำไปสู่การพัฒนาแนวทางและโอกาสที่เหมาะสมกับการเข้าถึงของคนพิการทางการได้ยิน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ. (2566). สถานการณ์คนพิการ 31 มีนาคม 2566 (รายไตรมาส). เรียกใช้เมื่อ 9 มิถุนายน 2566 จาก https://dep.go.th/th/law-academic/knowledge-base/disabled-person-situation
เจนจิรา เจนจิตรวาณิช. (2562). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความสำเร็จในการประกอบอาชีพอิสระของคนพิการ. วารสารสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, 27(1), 111-136.
ดารณี ศักดิ์ศิริผล และบัณฑิตา ลิขสิทธิ์. (2561). การเตรียมความพร้อมให้แก่ผู้เรียนที่มีความต้องการพิเศษเข้าสู่อาชีพ. วารสารวิชาการอุตสาหกรรมการศึกษา, 12(2), 25-33.
ธีรภัทร กิจจารักษ์. (2561). การส่งเสริมการประกอบอาชีพอาระให้กับผู้พิการทางสายตาด้อยโอกาสในจังหวัดเพชรบูรณ์: การประสานและการนำนโยบายไปปฏิบัติ. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 13(3), 309-320.
พระราชบัญญัติส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ พ.ศ. 2550 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2556. (2556). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 130 ตอนที่ 30 ก หน้า 1 (29 มีนาคม 2556).
วราภรณ์ คำนนท์. (2560). คุณภาพชีวิตของผู้พิการในอำเภอเทพสถิต จังหวัดชัยภูมิ. วารสารสำนักป้องกันควบคุมโรคที่ 7 ขอนแก่น, 24(3), 42-53.
สานนท์ ด่านภักดี และจุฬาพร ศรีรังสรรค์. (2562). รูปแบบและแนวทางการส่งเสริมกลุ่มอาชีพคนพิการจังหวัดชัยภูมิ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 9(1), 134-146.
สุวภา จรดล และโชคชัย สุทธาเวศ. (2556). การจัดบริการด้านการจ้างงานของรัฐแก่คนพิการ. วารสารวิทยบริการ, 24(3), 18-32.
อนัญญา เจียนรัมย์. (2557). ความต้องการได้รับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนพิการในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสนามชัย อำเภอบางไทร จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิทยบริการหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 25(1), 63-70.
Athanasou, J. (2014). The impact of disability status on education and work in Australia. Australian Journal of Career Development, 23(2), 100-104.
Maritz, A. & Laferriere, R. (2016). Entrepreneurship and self-employment for people with disabilities. Australian Journal of Career Development, 25(2), 45-54.