EFFECTIVENESS OF PROGRAM ENHANCING HEALTH CARE BEHAVIORS OF HYPERTENSION ELDERLY FOR CAREGIVERS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research was to compare the effectiveness of the program enhancing health care behaviors of hypertension elderly for caregivers in the knowledge development program, self-efficacy, outcome expectation, and behaviors in caring for the elderly in the pre-trial, post-trial, and follow-up phases. This program is quasi-experimental research. The sample was 86 caregivers in the family who were 20 years old and above. They were divided into two groups: 43 people for the experimental group and 43 people for the control group. The instrument used was a questionnaire. The reliability of questionnaires on self-efficacy, outcome expectation, and behavior in caring for the elderly were 0.878, 0.843, and 0.713. Data were analyzed using descriptive and repeated measures of ANOVA. The results found that after the experiment of the program Health care behavior promotion program for the elderly with hypertension found that in the post-experiment and follow-up phases, the caregivers in the experimental group had higher scores on knowledge, self-efficacy, outcome expectation, and behavior in caring for the elderly than before the experiment in significantly (p<0.001). The program influenced knowledge in the percent of 67.1 ( = 0.671), self-efficacy in the percent of 83.9 (
= 0.839), outcome expectation in the percent of 85.4 (
= 0.854) and behavior in caring for the elderly in the percent of 36.2 (
= 0.362). After 4 weeks, the caregivers of the elderly still had persistence of knowledge, self-efficacy, outcome expectation, and self-care practices for hypertensive elderly care.
Article Details
References
กมลมาลย์ วิรัตน์เศรษฐสิน และฐมาพร เชี่ยวชาญ. (2566). ประสิทธิผลการจัดกิจกรรมสุขศึกษาโดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีความสามารถแห่งตนต่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคอาหารของผู้สูงอายุโรคความดันโลหิตสูง ตำบลสาริกา จังหวัดนครนายก. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 7(4), 1370-1384.
จินตนา จักรสิงห์โต และรัตนา พันจุย. (2561). ผลของโปรแกรมการรับรู้ความสามารถแห่งตนต่อพฤติกรรมการควบคุมความดันโลหิตในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงที่ควบคุมไม่ได้โรงพยาบาลโคกสูง จังหวัดสระแก้ว. วารสารโรคและภัยสุขภาพ, 12(1), 56-64.
จินตนา นุ่นยะพรึก และคณะ. (2562). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมควบคุมระดับความดันโลหิตของผู้ป่วยความดันโลหิตสูง โรงพยาบาลระโนด จังหวัดสงขลา. วารสารสุขศึกษา, 42(1), 190-203.
ณัฐปภัสญ์ นวลสีทอง และธัญรัศม์ ภุชงค์ชัย. (2560). ผลของโปรแกรมสุขศึกษาโดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีการดูแลตนเองในการพัฒนาพฤติกรรมการป้องกันภาวะแทรกซ้อนทางไตของ ผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 35(4), 121-129.
ปฐมธิดา บัวสม และคณะ. (2562). ผลของโปรแกรมประสิทธิภาพตนเองต่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพในกลุ่มผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงต่อความดันโลหิตสูง ตำบลรมณีย์ อำเภอกะพง จังหวัดพังงา. วารสารการพัฒนาสุขภาพชุมชน มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 5(4), 549-567.
ปาริชาต รัตนราช และคณะ. (2563). ศักยภาพผู้ดูแลผู้สูงอายุที่สอดคล้องกับบริบทวัฒนธรรมท้องถิ่นอีสาน. วารสารพยาบาลทหารบก, 21(1), 147-156.
ศิริรัตน์ ธะประวัติ และคณะ. (2564). ประสิทธิผลของโปรแกรมสร้างเสริมการรับรู้ความสามารถของตนเองต่อพฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุโรคความดันโลหิตสูง. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 18(2), 290-303.
อัมมร บุญช่วย. (2558). ผลของโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุโรคความดันโลหิตสูง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลไทรทอง อำเภอชัยบุรี จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารการพัฒนาสุขภาพชุมชนมหาวิทยาลัยขอนแก่น, 3(2), 231-244.
Bandura, A. (1977). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman and Company.
Bandura, A. (1986). Social foundation of thought and action: A social cognitive. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice-Hall.
Cohen, J. (1977). Statistical power analysis for the behavioral sciences. New York: Academic Press.
Faghri, P. et al. (2016). Effects of self-efficacy on health behavior and body weight. Journal of Obesity & Weight Loss Therapy, 6(6), 2-7.
World Health Organization (WHO). (2013). A global brief on hypertension silent killer, global public health crisis. Geneva: WHO Press.