แนวทางการส่งเสริมการกลับมาท่องเที่ยวซ้ำในประเทศไทยของนักท่องเที่ยวจีน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
รัฐบาลไทยได้มีนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยวประเทศไทยด้วยเสน่ห์ไทย นำเสนอกิจกรรมให้ตรงกับความสนใจและส่งเสริมให้นักท่องเที่ยวจีนกลับมาเที่ยวซ้ำ 5 กิจกรรม ประกอบด้วย 1) อิ่มอร่อยกับอาหารถิ่น 2) ละลานตาวัฒนธรรม 3) แสวงหาถิ่นท้องถิ่น 4) หัตถกรรมล้ำค่าน่าซื้อฝาก และ 5) สุดยอดกีฬาท้าทายกายใจ บทความวิชาการนี้ผู้ศึกษาได้ทบทวนเอกสาร แนวคิด ทฤษฎีและงานวิจัยโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการส่งเสริมการกลับมาท่องเที่ยวซ้ำในประเทศไทยของนักท่องเที่ยวจีน เพื่อนำข้อมูลที่ได้ใช้ประโยชน์และสามารถพัฒนาความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศไทยต่อไปในอนาคต ผลการศึกษาพบว่า แนวทางการส่งเสริมการกลับมาท่องเที่ยวซ้ำในประเทศไทยของนักท่องเที่ยวจีน ประกอบด้วย 1) การให้ความสนใจ ความสำคัญและรู้จักนักท่องเที่ยวจีนแต่ละกลุ่ม 2) เน้นขยายเที่ยวบินพร้อมทั้งเสนอบริการระดับพรีเมียม 3) มีการประชาสัมพันธ์ผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของประเทศจีน 4) ภาคอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทยจะต้องเร่งพัฒนาสินค้าหรือบริการให้โดดเด่นและตรงความต้องการของนักท่องเที่ยวจีนในแต่ละกลุ่ม ร้านจำหน่ายสินค้าหรือของที่ระลึก ต้องพัฒนาสินค้าสร้างสรรค์ใส่ความเป็นไทยเพื่อความยั่งยืน และธุรกิจโรงแรมควรนำเสนอนวัตกรรมการบริการ 5) สร้างความเป็นธรรมด้านราคาให้กับนักท่องเที่ยวจีน 6) ภาครัฐควรยกระดับโครงสร้างพื้นฐาน ทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวต้องร่วมกันเป็นเจ้าบ้านที่ดี สร้างความเชื่อมั่นให้กับนักท่องเที่ยวทั้งในด้านภาพลักษณ์ และ 7) สถานที่ท่องเที่ยวเสนอประสบการณ์พิเศษเพื่อดึงให้นักท่องเที่ยวกลับมาเที่ยวซ้ำ จัดรูปแบบการท่องเที่ยวให้นักท่องเที่ยวได้เลือกอย่างหลากหลาย บริษัทรถทัวร์หรือรถเช่าต้องเพิ่มบริการเฉพาะสำหรับนักท่องเที่ยว ร้านอาหารต้องเตรียมรองรับระบบการชำระเงินของจีนและบริการจัดส่งอาหาร
Article Details
เอกสารอ้างอิง
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2563). Crazy Rich Chinese Travelers นักท่องเที่ยวจีนรุ่นใหม่ ใช้จ่ายสูง TAT Review Magazine. เรียกใช้เมื่อ 11 กรกฎาคม 2567 จาก https://tatreviewmagazine.com/?article=crazy-rich-chinese-travelers-นักท่องเที่ยวจีนรุ่นใหม่ใช้จ่ายสูง
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 - 2570). กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
นฤมล มีนุ้ย และคณะ. (2566). รูปแบบการตัดสินใจกลับมาท่องเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยวชาวจีนแบบอิสระในประเทศไทย. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(5), 2848-2855.
นิมิต ซุ้นสั้น และอุมาภรณ์ สมกาย. (2564 ). ภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยวที่ส่งผลตอความตั้งใจเดินทางกลับมาเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยวชาวจีนที่เดินทางมาท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ต. วารสารเศรษฐศาสตร์และกลยุทธ์การจัดการ, 8(2), 39-56.
ศูนย์วิจัยเศรษฐกิจและธุรกิจ. (2567). China in focus รู้เขา รู้เรา ชนะใจนักท่องเที่ยวจีน. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์วิจัยเศรษฐกิจ และธุรกิจ ธนาคารไทยพาณิชย์.
Azis, N. et al. (2020). How smart tourism technologies affect tourist destination loyalty. Journal of hospitality and tourism technology, 11(4), 603-625.
Campon-Cerro, A. M. et al. (2017). Sustainable improvement of competitiveness in rural tourism destinations: The quest for tourist loyalty in Spain. Journal of Destination Marketing and Management, 6(3), 252-266.
Che, T. et al. (2015). Antecedents of consumers’ intention to revisit an online group-buying website [Electronics version]. Information and Management, 52(2015), 588-598.
Crompton, J. L. & Mckay, S. L. (1997). Motives of Visitors Attending Festival Events. Annals of Tourism Research, 24(2), 425-439.
Dann, M. S. (1977). Anomie, Ego-Enhancement and Tourism. Annals of Tourism Research, 4(4), 184-194.
Digital Government Development Agency. (2023). Tourism Statistics 2015-2020 report. Retrieved July 11, 2024, from https://data.go.th/blog/tourism-2015-2020
Jeaheng, Y. et al. (2020). Impacts of Halal-friendly services, facilities, and food and beverages on Muslim travelers’ perceptions of service quality attributes, perceived price, satisfaction, trust, and loyalty. Journal of Hospitality Marketing and Management, 29(7), 787-811.
Kangli, Q. (2017). The impact of experience on satisfaction and revisit intention in theme parks: An application of the experience economy. In Graduate Theses and
Dissertations (MASTER OF SCIENCE). Lowa State University.
Kim, J. H. et al. (2012). Development of a scale to measure memorable tourism experiences. Journal of Travel research, 51(1), 12-25.
Lee, S. W. & Xue, K. (2020). A model of destination loyalty: Integrating destination image and sustainable tourism. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 25(4), 393-408.
McCleary, K. W. et al. (2003). `The Relationship Between Leisure Travelers' Origin Country and Product Satisfaction, Value, Service Quality, and Intent to Return. Journal of Travel & Tourism Marketing, 21(2-3), 117-130.
Stylidis, D. et al. (2017). Testing an integrated destination image model across residents and tourists. Tourism Management, 58(2017), 184-195.
Stylos, N. et al. (2017). Linking the dots among destination images, place attachment, and revisit intentions: A study among British and Russian tourists. Tourism Management, 60(2017), 15-29.
Tan, W. K. & Wu, C. E. (2016). An investigation of the relationships among destination familiarity, destination image and future visit intention. Journal of Destination Marketing and Management, 5(3), 214-226.
Tolman, E. C. (1959). Performance Vectors: A Theoretical and Experimental Attack Upon Emphasis, Effect, and Repression. American Psychologist, 14(1), 1-7.
Whang, H. et al. (2016). Pop culture, destination images, and visit intentions: Theory and research on travel motivations of Chinese and Russian tourists. Journal of business research, 69(2), 631-641.
Zhang, H. et al. (2018). A model of perceived image, memorable tourism experiences and revisit intention. Journal of Destination Marketing and Management, 8(2018), 326-336.
